Yemek yemiştik, film izleyip biraz abur cubur yemiştik, müzik dinlemiştik ve şimdi herkes uyumaya dağılmıştı. Onlarla takılmayı özlemiştim. Kendimi yer yatağına bırakıp gözlerimi kapattım. İlk defa uyumadan önce fotoğraflara bakmayacaktım ve uyuyacaktım. Bunu yapmalıydım.
Gözlerimi açtım. Etrafa baktım hava hafif aydınlıktı. Yanağımda hissettiğim şeyle arkamı döndüm.
"Günaydın şekerim"
"Niki.."
Niki bu gerçek mi? O iyi.
"Kahvaltı hazırladım hadi kalk"
O güzel gülümsemesini sundu bana. Ne oluyordu? Niki buradaydı, iyiydi.
"Sen.. sen iyisin"
Niki gülümsedi ve beni belimden tutarak kaldırdı. Yanağıma tekrar öpücük kondurdu.
"Ben hep iyiydim. Sende daha iyisin hadi ama kahvaltı yapalım."
Her şey gerçek miydi? Niki ne zaman uyanmıştı? Bende iyiydim o iyiyse ben hep iyiydim. Bugün uyumaya çalıştım ve fotoğraflara bakmadım. İlk defa bir gece ağlamadım. Gerçekten iyiydim. Kalktım ve mutfağa doğru yürüdüm. Önümde çok güzel bir kahvaltı duruyordu.
"Niki hepsini sen mi yaptın mis gibi kokuyor ve çok güzel görünüyor!"
Niki bana sarılıp kulağıma yaklaştı. Beni kendine iyice aşık edip acı çektirmeye çalışıyormuş gibiydi..
"Sen uzun zamandır yemek yemiyormuşsun!"
"Özür dilerim"
"Özür dilemen yetmez her şeyden ye şimdi"
Sandalyeye oturdum. Niki'de karşımdaki sandalyeye oturdu. Ben yemek yerken gülümseyerek beni izliyordu. Kızardığıma emindim.
"Sen neden yemiyorsun?"
Endişeli gibiydi.
"Boşver ben aç değilim bir şeyler atıştırdım seni izlemek istiyorum özledim"
Yalan söylediğini biliyordum. Onu ezberlemiştim. Sondaki özledim kelimesini dedikten sonra ayağa kalkmış bir su içmişti. Neden bu kadar endişeliydi?
"Sorun mu var?"
"Hayır hayır merak etme"
"Emin misin? Endişeli duruyorsun ve sürekli bana sarılıp öpüyorsun iyi davranıyorsun normalde beni gıcıklık yaparak uyandırırdın bu sen misin? Bir şey varmış gibi.."
"Sadece.. bunu sana diyemem."
Ayağa kalktım. Ellerini tuttum.
"Bana anlat seni seviyorum"
"Sunoo.. bir süre beklemelisin"
Uyandım. Gözlerimi bir süre açıp kapattım. Bu rüya.. rüya değildi sanki. Rüya olduğuna emin değildim. Çok gerçekçiydi. Belki.. belki Niki rüyama girmişti. O da beni özlemişti ve sondaki cümle bir süre bekle geri geleceğim demekti. Beni özlediği için bu kadar yakındı. Bu bir rüya değildi. Öpücüğünü hâla yanağımda hissediyordum. Yemekleri yediğimi de hatırlıyordum ve şuan aç değildim. Niki beni doyurmuştu ama her şeyi bir rüya gibi göstermişti. O uyanacaktı. Ayağa kalktım giyindim ve Beomgyu'nun kıyafetlerini koltuğun üstüne bıraktım. Hemen hastaneye gittim. Yolda telefonum çalmıştı ve arayan doktordu. Niki'nin doktoru.
"Efendim, bir sorun mu var?"
Endişeyle sordum.
"Niki"
Bir sorun mu vardı? Ne olmuştu Niki'ye? O iyi miydi?
"Evet ne oldu?"
Merakla bekledim. Sorun varsa diye korkmadan edemedim. Belki de son kez beni görmek için rüyama gelmişti. O yüzden endişeliydi. Hayır, hayır olamazdı. Beklememi söylemişti. Bende bekleyecektim. Kötü bir şey yoktu.
"Bir sorun mu var doktor? Bir şey söyleyin lütfen"
"Sunoo sakin ol Niki hakkında bir şey demeliyim."
Hayır kötü bir şey yoktu. Doktorun sesi endişeli veya mutsuz gelmiyordu. Niki hakkında bir şey neydi?
_______
Sizi seviyorum. Yeni bölümü bugün atabilirsem atarım ama lütfen oy verir misiniz? Bu fici okuyup oy veren herkesi çok seviyorum benim için değerlisiniz. Bu fici okurken düşündüğünüz şeyleri yorum atarak söyleyebilirsiniz. Sizi seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koma // Sunki
FanfictionNiki'nin uyanacağına kalbiyle inanıyordu Sunoo. Hayallerinin günüydü o gün ama her şey tersine dönmüş bir felaket olmuştu. Sunoo'nun şimdiki hayali ise Niki'nin uyanmasıydı. Niki komadayken Sunoo onu hiç yalnız bırakmadı.