Koma // Sunki

12

Odanın camına yaklaşıp içeri baktığımda Niki'nin gözlerini açıp kapattığını gördüm. Bende gözlerimi aynı şekilde açıp kapattım. Bu gerçek miydi? Niki sonunda uyanmıştı. Mutluluktan ağlamaya başlamıştım. Jay hyung ve Jungwon hemen yanıma koştu. Odaya baktıklarında Jungwon donakaldı ama Jay hyung koşarak odaya girmişti. Ben napacağımı bilemeden öylece izliyordum. Sonunda uyanmıştı. Jay hyung odadan hızlıca tekrar çıktı.

"Doktor! Doktor var mı!"

Hemen Niki ile ilgilenen doktor ve bir hemşire koşarak odaya girdi. Niki'yi muane etmeye başladılar. Yavaş adımlarla odaya girdim ama hâla ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Niki'ye bakıyordum, etrafa bakıyor neler olduğunu anlamaya çalışıyordu sanki. Doktor birkaç soru sormuştu merakla konuşmasını bekledim.

"iyiyim ama n'olduğunu pek hatırlamıyorum.. en son.. en son Sunoo'ya sürpriz yapacaktım"

O anlar gözümün önünden bir film gibi geçti. Dediği sonraki şeyi düşünmeye başladım. Bana sürpriz yapacaktı ama her şey bir anda değişmişti. Hem de bunlar sürpriz yapacağı kişi sayesinde olmuştu. Ona o gün açılsaydım ve bu olaylar olmasaydı öyle güzel bir gün olurdu ki o bana sürpriz yapardı, ben ona açılırdım. Hayat istediğimiz gibi ilerlemiyordu.

"Bunları daha sonra anlatırız. Kendini nasıl hissediyorsun"

Doktor sorarken bir yandan da gözlerinin içine, başına ayaklarına, kollarına değiyordu. Onu kontrol ediyordu çünkü başından darbe aldığı için her hangi bir tehlike olabilirdi.

"Ben iyiyim, hep iyiydim"

Buruk bir gülümseme oldu yüzümde, rüyam rüyamda dediği cümleydi. O rüyayı asla unutmazdım. Doktor gülümsedi. Doktor kontrol yaparken başına, hasar aldığı yerden biraz uzak alnına dokunmuştu. Niki'nin ağzından acı bir mırıldanma yükseldi. Tam o sırada kalbime ağrı girdi. Jake, Sunghoon ve Heeseung gelmiş herkes merakla, dolmul gözleriyle Niki'yi izliyordu.

"Acıyor.."

Doktor orayı biraz inceledi.

"Biraz morarmış bir krem sürelim"

Doktor kremi sürdü. Yanımıza geldi.

"Merak etmeyin iyi ama biraz daha burada durması lazım gözetim için olumsuz bir şey olmasını istemeyiz"

Ben doktoru başımla onayladım. Onu dinlememiştim bile orada Niki uyanmıştı. Hemen onun yanına gitmek istiyordum. Heeseung hyung ve Jay hyung doktor ile odanın dışında konuşurken hemen Niki'nin yanına koştum.

"Niki"

Sesim titreyerek çıkmıştı. Niki hemen gülümsedi, oturur pozisyona gelmeye çalıştı.

"Hayır yat" dedim. Niki hareketini durdurdu ve gözlerimin içine baktı.

"Şekerim"

Gözümden bir damla yaş dökülmüştü. Elimin tersi ile silmiştim hemen.

"Sonunda uyandın, çok özledim seni"

Niki gülümsemeye devam ediyordu.

"Beni beklediğin için, konuştuğun için, inandığın için teşekkür ederim şekerim"

Şaşırmıştım. Nasıl biliyordu? Duymuş muydu? Ondan hoşlandığımıda biliyor muydu? Biraz sessiz kaldım. İkimizde bir şey demedik. Anlamıştım, onu duymamıştı. Niki biraz yana kaydı ve yanına yattım. Ona sarıldım ama bu hastanede kaldığımız süreçten farklıydı. Bana sarılıyordu ve kalp atışı hızlıydı.

"Niki bu Sunoo var ya"

Niki bana baktı ve sonra geri döndü.Ciddileşmişti.

"Düzgün yemek yemedi, sabah 6-7 gibi gelip gece 12-1 de zar zor eve götürdük, geceleri uyumuyor, sürekli ağlıyordu ve ilk haftalarda ölü gibiydi"

Niki bana baktı, bende ona. Kaşlarını çattı.

"Sunoo"

"Niki, ben çok endişelendim"

Gülümsedi.

"Yinede kendin her zaman en önemlisin ilk kendini önemseyeceksin"

Başımı olumlu anlamda salladım. Tatlı tatlı gülümsedim. O tekrar aramızdaydı ve sanki bu olaylar olmamış gibi eski halinden bir fark yoktu.

"Bugün rüyamda seni gördüm"

Niki bana baktı ve güldü.

"Çok yakışıklıydım değil mi?" sırıttı.

"Kesinlikle beni güzelce uyandırdın ve kahvaltı yaptık sonra beni çok özlemiş gibiydin. Bana biraz beklememi söyledin. Uyandıktan sonra ne aç hissettim ve şuan sen uyandın"

Niki hâla gülüyordu. Yanağımı öptü.

"Böyle mi uyandırdım seni"

"evet.."

Şaşırmıştım. Rüyamdaki gerçek o olamazdı değil mi? Niki gülmeye başladı eğlendiği belliydi.

"Sadece şaka yaptım. Tahmin etmek zor olmadı ama sen baya etkilenmişsin bu rüyadan. Evet garip şeyler yaşadım ama rüyanada girmedim."

Merak etmiştim. Neler yaşamıştı?

"Komadayken ne yaşadın?"

"Sonra anlatırım"

Gülümsedim. Uyandığına hâla inanamıyordum.