Koma // Sunki

15

Konuşma sesleri duydum. Uyuyakalmıştım. Gözlerimi açmadım kendimi çok rahat hissediyordum. Bu ses.. Jay hyung

"Senide akşam tek bıraktık hiç içime sinmedi doktorlardan yardım istedin mi sen hemen uyumazsın seni tanıyorum"

Jay hyung her zaman olduğu gibi düşünceliydi. Benimle aynı şeyleri düşünmüştü. Niki'yi hastanede tek bırakmayı asla istemiyordum. Yanımdaki beden kıpırdaştı ve gülümsediğini hissettim. Niki'yi bu kadar iyi tanıyordum. Ben uyuduğum için sessizce konuşuyorlardı. Büyük ihtimalle Niki istemişti. Uzun zamandır uyuyamadığımı söylemiştim.

"Yalnız değildim ama yalnız olsam bile endişelenmenize gerek yok hyung"

"Yalnız değildin?"

Bende bu soruyu merak etmiştim. Kim vardı?

"Daehyun geldi siz gittikten sonra ve geç saate kadar durdu sonra ben uyumuşum o da gitmiş hiç yalnız değildim yani"

Kıskanmamalıydım. Buna hakkım yoktu çok önceden beri arkadaşlardı. Bu kişi bizim gruptan biri olsaydı kıskanır mıydım? 

"İyi olmuş o da iyi çocuk sürekli ziyaretine geldi ama Sunoo ile kavgalı olabileceklerini düşünüyorum hep o yokken geliyor"

Düşüncelerim artık kesindi. Daehyun kesinlikle Niki'den hoşlanıyordu.Ben hoşlandığımı söylediğimde ağlamıştı, ben varken gelmiyordu. Benim hoşlandığımı çok önceden anlamış olmalıydı. Niki'ye söylemiş miydi? Üstümde bakışlar hissettim. Niki bakışlarını benden çekip başını başıma yasladı. Kokusu çok ağırdı ama rahatsız etmiyordu çünkü bu doğal kokusuydu ve mükemmeldi.

"Bilmem, sanmıyorum ikiside uzun zamandır arkadaşım ve bir arada olduğumuz zamanlar var ama ben komadayken ne oldu bilmem"

Ortam sessizleşmişti. Kalbim ağrımaya başlamıştı. Bu yük fazla oluyordu. Birinden hoşlanmak ama hoşlandığın kişiden başka birisinin daha hoşlanmasına kalbim dayanmıyordu, o ikisi olursa korkusu içimi kemiriyordu.Tekrar uyuyamayacağımı biliyordum. Gözlerimi yavaşça açtım. Gözlerimi kırpıştırdım. Esnedim ve başımı Niki'ye döndürdüm. Bakışlarımız birleşti, yüzlerimiz birbirine değmek üzereydi. Kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Niki gülümsedi.

"Günaydın şekerim"

Konuşunca sıcak nefesini hissettim. Nefesimi tuttum. Dudaklarına bakmamak için zor duruyordum. Gülümsemekle yetindim. Hemen başımı çevirdim. Göz ucuyla Niki'ye baktım, hâla bana bakıyordu ama gülümsemesinden eser yoktu. Bana dalmış görünüyordu.

"Hoşgeldin Jay hyung"

"Hoşbuldum ve günaydın"

"Günaydın"

Gülüsedim. Ortam sessizleşmişti ama Jay hyung bana imalı bakışlar gönderiyordu. Niki başımın iki tarafından elleriyle tutup kendisine bakmamı sağladı. Şaşırmıştım. İstemeden nefesimi tuttum.

"Sunoo, Daehyun ile iyi misin?"

Gerilmiştim. Aslında hayır ama onun Niki'den hoşlanması ve Niki'nin de ondan hoşlanma imkanı kalbimi ağrıtıyordu. Onu çok fazla kıskanıyordum.

"Hayır, iyiyiz bir sorun mu var?"

Niki gülümsedi.

"Sadece ikinizi bir arada göremedim ve Jay hyungun dediğine göre hastanede de yakın değilmişsiniz"

"İyiyiz hatta birkaç gün önce onunla hastanede tek başımızayken sohbet ettik"

Bana Niki'den hoşlanıp hoşlanmadığımı sormuş ve ağlamıştı. Bana bir şey söyleyecekti ama söylememişti. Olaylar beni gerginletmişti.

"İyi o zamam sevindim."

Niki gerçekten sevinmişe benziyordu. Onunla iyi olmam onu neden mutlu etmişti? Jay hyung sessizliği bozdu

"Siz kahvaltı yaptınımız mı?"

Ben başımı olumlu anlamda salladım. Niki'ye döndüm.

"Evet Sunoo uyurken yemiştim"

Jay hyung gülümsedi. Ofladım

"Şu hastaneden bir kurtulsak"

Niki elimi tuttu.

"Az kaldı"

Gülümsedim.

"Biliyorum"

___

Oy verir misiniz?