Xiao içini kemiren o iğrenç düşüncelerle başa çıkmaya çalışıyordu. Bir yandan da Aether'ın adını bir an önce söylemesini umuyordu.
Saniyeler dakika, dakikalar ise saatler gibi geçiyordu Xiao'ya göre. Daha fazla dayanamadı. İğrenç hissediyordu. Öyle korkuyordu ki bir şey oldu diye. Her canlının korktuğu, karşısında titrediği Xiao korkusundan ayakta bile durmakta güçlük çekiyordu.
Xiao kendini küçük ama huzurlu evlerinden dışarı attı. Nereye gideceğini bilmeden bir o yana bir bu yana gidiyordu. Aether'ın tanıdığı herkese sormuştu ama kimse bir şey bilmiyordu. Aether herkes tarafından çok sevilirdi. Haliyle etraf ayağa kalkmıştı. Herkes Aether'ı arıyordu. Neredeydi bu çocuk? Yer yarıldı da içine mi girdi?
Xiao sürekli "Hayır,hayır,hayır,hayır... Bunu bana yapma, yapamazsın zaten değil mi?" diye kendi kendine konuşuyordu.
Birden bire kafasının içinde bir ses yankılandı. Bu ses onu hem ürküttü hem de rahatlattı. Bu Aether'ın sesiydi. Xiao'yu çağırıyordu ama bu ses Xiao'nun bildiği, duyduğunda huzur duyduğu ses değildi. Evet ses Aether'ındı fakat acı çeken birinin sesine benziyordu.
Xiao kafasından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetti. Aether'ın sesini duyduğundan beri 3 saniye geçmişti ama Xiao'ya göre zaman durmuş gibiydi. Bir saniye bile düşünmeden Aether'ın, biricik sevgilisinin ona seslendiği yere ışınlandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Xiao kendini korkunç bir durum içinde buldu. Kollarının altında her şeyden daha çok sevdiği sevgilisi kanlar içinde yatıyordu. Karşısında çoğu ölmüş ama bazıları hala ayakta olan bir sürü yaratık duruyordu.
Canavarların işini tek hamlede bitirdi. Xiao çok güçlü ve hızlıydı ama bu sefer o kadar hızlıydı ki kendi bile ne ara bütün canavarları öldürdüğünü anlamamıştı. Hiçbir şeye zaman yoktu, acele etmeli ve Aether'ın yanına gitmeliydi.
Koşarak Aether'ın yanına gitti. Ona sıkıca sarılıp yaralarına baktı. Aether'ın gözünü açacak bile gücü kalmamıştı. Xiao onu kucaklayıp hemen evlerine götürmüştü. O küçük ama huzurlu evlerine. Gerçi hâlâ o eve huzurlu denilebilir miydi ki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yazarken çok cringe oldum ama yazmaya devam ettim🤩 ve üzgünüm paimon😞
