Dudaklarının küçük dokunuşları daha da şiddetlendi. Xiao avının etini koparmaya çalışan vahşi bir hayvan gibi Aether'ın dudaklarını ısırıyordu. (CİDDİ KALAMIYORUM ŞAĞDÖFOSPSÖFLKSŞL)
Xiao Aether'ın tişörtünü çıkarmaya başladı. Aether boş gözlerle Xiao'ya bakıyordu. Tam o sırada abi bir kapı açılma sesi geldi. Gelen Lumine'di
"AHHHĞĞ HAYIR GÖZLERİM!" "LUMINE SEN SALAK MISIN? ÇIK GİT ŞURADAN" bağıran Aether'dı. Xiao'nun aklı başına gelmiş ve ne yaptığını anlamaya daha yeni başlamıştı. O kadar utanmıştı ki.
"AY SANKİ ÇOK MERAKLIYIM BELEŞ ŞEY İZLEMEYE!" "LAN ÇOK AYIP! GİT BE!!!" "..." "..." "Xiao çok özür dilerim...Yapmamalıydı-" "Güzeldi." "Ne?" "Çok güzeldi." "...Bence de."
Xiao Aether'ın vereceği cevaptan korktuğu için ona bakmıyordu bile. Aether kendisinin de hoşuna gittiğini söyleyince Xiao'nun içini tarif edilemez bir sevinç kapladı. Xiao'nun gözlerinin içinin parladığını görünce Aether dayanamayıp Xiao'nun dudaklarına küçük bir buse kondurdu.
"Xiao biraz dinlenmek ister misin?" "Nasıl?" "Uyuyalım diyorum ya!" "B-birlikte mi?" "Off... Xiao biz az önce öpüşmedik mi?" "Doğru...Olur." "Heheh! Dur ben sana yastık getireyim." "Gerek yok. Aynı yastıkta yatamaz mıyız?" "Yatar mıyız?" "Bence yatarız." "Tamam, hadi yat o zaman."
Aether Xiao'yu göğsünden ittirerek yatağa yatırttı ve kendisini Xiao'nun üstüne bıraktı. Xiao'nun sırtından dolayı canı yansa da çaktırmadı. Aether Xiao'nun üstüne yatarak ona sarıldı ve Xiao'nun kalp atışlarını dinlemeye başladı. Xiao da kollarını Aether'ın etrafına sardı. Tenlerinin sıcaklıkları hemen uykularını getirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Xiao gözlerini açtığında Aether'ın evinde değildi. Ağaçların altındaydı. Rüya gördüğünü anlamıştı ama bu rüya normal rüyalar gibi değildi. Sanki gerçek hayattaymış gibi kendini kontrol edebiliyordu. Ayağa kalktı ve etrafa bakınmaya başladı. Arkasında duyduğu hızlı adım sesleriyle hemen arkasını döndü.
Gelen Aether'dı ve koşmaktan bitap düşmüştü. Aether Xiao'nun yanına gelip nefes almadan konuşmaya başladı.
"Xiao! Sensin değil mi!" "Ne demek ben miyim? Evet benim." "Hayır yani şey diyorum... Sen de kendindesin değil mi??" "Evet, sen de mi?" "EVET! Ama bu nasıl mümkün?" "Bilmiyorum... Anladığım kadarıyla yalnız uyuduğumuzda rüya görüyoruz ama bu kontrol edemediğimiz rüyalar. Birlikte uyuduğumuzda ise..." "İkimiz de kontrol edebiliyoruz." "Aynen öyle." "Şimdi ne olacak? Ya yine yaratıklar gelirse, geçen sefer canım çok yanmıştı..." "Hayır korkma. Bu sefer seni koruyacağım. Asla ama asla zarar görmene izin vermeyeceğim."
Aether Xiao'nun gözlerindeki üzüntüyü görünce dayamayıp ona sıkı sıkı sarıldı. Xiao da ona sımsıkı sarılarak aklındaki kötü düşünceleri kovmaya çalıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şimdi be yapacağız Xiao? Nasıl uyanacağız? Sosuza kadar burada kalmayız değil mi?" "Kalmayacağız. Bir yolunu bulup geri döneceğiz. Sadece biraz daha sarılıp düşünelim..."
Nasıl getircem ben şimdi bunun devamını😭😭😭 ( bir de oylarsanız çoook sevinirim❤️)
