Hasta olma artık yeter

175 14 61
                                    

Bu kitabın evreninde paranormal varlık diye birşey yok. (Kısacası Mitsuba ve Amane insan.) Bide okul mangadakine benzemiyo normal bir okul işte salladım ^^"

Bide bu bölümü güncelledim önceden okuyanlar istemezse tekrar okumasına gerek yok, olayları değiştirmedim. Sadece mantık ve yazım hatalarını düzelttim.

Makumiii<3
.
.
.
Mitsuba'nın bakış açısı::

Bugün hava çok soğuk, etrafımı koyu bir sis sarıyor.. Sırtımdaysa ayı kadar bir çanta, üstüne de elimde beden kıyafetilerine ev sahipliği yapan bir bez çanta var. Bu ne ya?! Mahvoldum resmen.. Hızlı hızlı adımlar atıyorum. Okula gelmeden önce bir markete uğrayıp hazır noodle almam lazım; beslenmemi hazırlamayı unutmuştum..

Çok merdiven var ya.. çok mu olurdu şuraya bir tane öğrenci asansörü koysalar? Ne kadar söylensemde yine o lanet merdivenleri çıkmak zorunda kaldım.. Bacaklarım gebermiş halde, yürüyemez hâle geldim resmen. İki saniye bi duraksayıp dengesiz nefesimi düzeltmeye çalıştım. Bir iki soluklandıktan sonra tüm gücümle son basamakları çıktım. Sonumda sınıfa varınca çantamı oturduğum sıraya fırlattım.

Esneyip gözümü ovuşturdum. Sıra arkadaşım daha gelmemiş. Somurttum. O gelmediği zamanlar günüm çok eksik ve sıkıcı geçiyor... Umarım başına birşey gelmemiştir.

Kou'nun bakış açısı::

Hay sıçayım böyle işe ya! O kadar erken kalkmama rağmen nasıl okula geç kalıyorum?? Yarım saattir yolda koşuyorum okula varmak için! Servis maşallah iki saniye bekleyemediğinden dolayı kan-ter içindeyim. Of.. Hava da soğuk, daha yeni iyileşmiştim!..

Koşa koşa geldim okula. Daha merdiven çıkmam gerek!! Ağlamak üzereyim, çok yoruldum. Tempolu bir şekilde hızla merdivenleri tırmandım. Biri bana koşarak çarptı.. Yere kapaklanıyordum nerdeyse!

"Yavaş olsana it!!"

Cevap vermedi.

▪︎▪︎▪︎

Sonunda sınıf kapısının önündeydim. Kapıyı açıp içeri daldım. Çantamı sıranın altına koyup sıra arkadaşıma baktım, uyuyordu.

Sıra arkadaşım çok komik ve sinir bozucu birisi, ayrıca enerjisi sürekli tavan yapıyor.. Ondan dolayı onu uyurken görmek imkansız gibi birşeydi. Bir süre ona şaşkınlıkla baktım. Aaa.. uyurken çok şirin görünüyormu- NE ALAKA?!?!?!

.
.
.

3. Kişi bakış açısı::

Mitsuba yavaş yavaş gözlerini araladı. Başını kaldırdığında yanında Kou'yu görmüştü. Kou da uyuyordu, eli Mitsuba'nın kafasını okşar bir pozisyonda duraksamıştı. Mitsuba Kou'yu biraz daha incelediğinde terlemiş olduğunu gördü.

"Uyansana."

Mitsuba, Kou'yu az sarstı.
-

"Ne vaarrr...."
-

"Üstünü değiştirmen gerek."
-

Sıra Arkadaşım // MitsukouHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin