Sonorous Thuds Of Thy Heart

Chapter 14

Chapter 14

Hindi ko siya nilingon dahil alam kong siya naman 'yon. And I could feel his presence behind me.

"Bakit ka na naman nandito? Ah! Oo nga pala. You enjoy watching me grieve," I smiled bitterly.

I've lost much energy for today so I can't afford to scream at him. I just want him to leave me alone.

Naririnig ko ang hininga niya at nararamdaman kong sobra siyang malapit kaya hinarap ko at lumayo ako ng kaonti.

"Hindi mo ba talaga ako lulubayan?" humalukipkip ako.

"No. Not until we're settled," mariin na aniya.

"Why would I settle with you? Ang kapal naman ng mukha mo," I fired at him.

"I want this argument to end because it's been tormenting me for years now," he fired back.

I hissed at him.

"I don't care. Kahit pa ikamatay mo 'yan."

Natahimik siya sa sinabi kong 'yon. Nakatitig lang siya sa akin kaya nakipagtitigan din ako. His stare is different from years ago. Ilang saglit pa ay hindi ko na makayanan ang titig niya kaya naman ako ang unang humiwalay.

Surely, the man in front of me right now wasn't the man I met four years ago.

"Iyan ang problema sayo. Masyado kang nagpapadala sa galit mo. You only listen to your emotions–" sinampal ko agad siya dahil doon.

"How dare you to judge me."

Nakita ko ang pagpikit niya ng mariin bago niya ako titigan. This time, I didn't cut the stare. Kung hindi lang dumating si Tan ay hindi mapuputol ang pagtititigan naming 'yon.

"What are you doing, bro?" Tan encircled his arms on my waist immediately, indicating territory.

Nabaling ang tingin ni Sebastian kay Tan. Seryosong-seryoso ang titig niyang 'yon na kahit sino ay walang makakabasa kung ano ang iniisip niya. They were staring at each other and I could feel the growing tension. Lalo pa't nararamdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Tan sa baywang ko.

"Umalis ka na," mariin kong utos kay Sebastian kaya naputol ang tinginan nila at nabaling iyon sa akin.

"The police will go to your place tomorrow," iyon ang huling sinabi niya bago tuluyang tumalikod.

Nakatingin pa rin ako sa likod ni Sebastian ng magsalita si Tan.

"Sebastian Alabanza?"

Tumango ako.

Tuluyan ko ng inalis ang tingin sa papalayong si Sebastian. I and Tan stayed at the cemetery for a while before we decided to go. Kahit pa mabigat 'yon sa loob ko.

"Kailangan mo nang magpahinga. You aren't getting enough sleep these past few days," iyon ang sinabi niya sa akin.

Kahit gustuhin ko mang magpahinga sa gabing 'yon, hindi ko magawa dahil marami akong iniisip. So I called Mel who's probably still on her way to Manila. Tan stayed though. Aniya ay dito muna siya pansamantala. He's staying at one of our guest rooms.

"Yes, Ver?" sinagot niya agad ang tawag ko.

"Isn't that you know an investigator?"

"Oo," agaran niyang sagot. "But I don't recommend that you should talk to him right now. Hindi ka pa nakakapagpahinga at siguradong wala na sa trabaho 'yon," dagdag niya.

"I'll just get his contact information. Don't worry. I'll sleep after," I said reassuringly.

Nagpakawala siya ng malalim na hininga, nagpapahiwatig ng pagsuko.