VEYL

Bölüm/9

Elimde ki notu kitabın içine geri koyarken kitabı önce ki kitabın yerine koymak için harekete geçmiştim kıyafet dolabımın alt çekmeceleri boştu bu yüzden bu notları ve kitapları oraya koyuyordum. Kitabı diğerinin yanına koyduktan sonra kapım açılarak abim içeriye giriş yapmıştı.

"Sana defalarca kez kapımı çalmanı söylemiştim."

Cevap verme zahmetine girmezken bedenini yatağa devirmişti. Bir süre yüz üstü dururken daha sonra yüzünü ben tarafa çevirmişti.

"Yorgunluktan ölüyorum."

Başımla onaylarken camımın önüne geçerek bakışlarımı gökyüzüne çevirmiştim.

"Yorucu bir geceydi"

"Sence onlar kimdi?"

Abimin sorusuyla bakışlarımı gökyüzünden çekmiş tekrar o her kimse onu görebilecekmiş gibi ormana odaklamıştım gözlerimi.

"Bilmiyorum sanırım bilmekte istemiyorum. Sadece buradan defolup gitmek istiyorum."

Abim cevap vermezken bende başka bir şey söylememiştim. Biliyordum eğer şimdi gidelim dersem benimle gelirdi ama yine biliyordum ki abim anne-babamızın nerede olduğunu nasıl olduklarını ve hala neden bize ulaşmak istemediklerini merak ediyordu. Çocukluğundan beri ailemiz ve soyumuz hakkında dinmek bilmeyen bir meraka sahipti ve hiç bir zaman da merakını giderecek ya da onu az da olsa tatmin edecek cevaplar almıyordu. Çocukken her söylenilene ve her anlatılana inanmak gibi bir yapıya sahip olsakta bu durum büyüdükçe değişmeye başladı ve biz günün sonunda bize yalan söylenildiğini anlamıştık. Ailemiz bizden soyumuzu saklıyordu ya çok kötü bir soya sahiptik ya da hiç bir bağa sahip değildik burada yaşayanlarla.
Bunları da öğrenmek istiyorduk en azından abim bunları gerçekten merak ediyordu. Kandırılmaya da kendinden bir şey saklanıyor olmasına da asla tahammülü yoktu. Ben ise öyle değildim pek insanlar tarafından kandırılıyor olsam bile buna ses çıkarmazdım başlarda bunun umursamazlık olduğunu düşünüyor olsam da bu da zamanla değişmişti ben sadece doğru zamanı bekliyordum ve o zaman geldiğinde tüm o kandırmacanın tabiri caizse bedelini burunlarından getiriyordum. Edindiğim bir tecrübe varsa o da şudur ki sizi kandıranlar size farkında olmadan zayıflıklarını da gösterirler.
Elbette aileme karşı güvenim tamdı evet bize birçok şeyi eksik anlatıyorlar ya da ortaya sahte bir hikaye atıyorlardı ama bir nedeni de olduğu kesindi ve biz de bu neden için buradaydık.
Ahh evet kılıç var birde değil mi? Son düşüncem elime bakmama neden olurken elimi açıp kapatmıştım bir iki kez.

"Sanırım uyuyacağım. Sen yatmıyor musun?"

Başımla onaylarken bende uyumak için yatağıma ilerlemiştim. Than'ı beklemek aptallık olurdu.

🗡️⚔️🗡️🗝️

"Gelmeyeceğini sanıyordum."

Uçurumun ucuna oturarak ayaklarını aşağıya sarkıtmıştı.

"Bende beni beklersin sanmıştım."

Onu cevapsız bırakırken yanına oturmuştum.

"Kitabı almışsınız."

Onun elinde duran kitaba uzanmıştım.

"Evet bu oldukça kolay oldu."

Sesim düşünceli çıkmıştı.

"Ve bu seni rahatsız etti değil mi?"

Başımla onaylamıştım. Buraya gelirken ona her şeyi anlatmıştım ormanın içinde olanları sonrasında bize yapılan saldırıyı tabi saldırı demek ne kadar doğruysa.

Elimde duran kitabın sayfalarını hızla çevirmiştim.

"Onlardan bu kitabı aldık ama onlar bunu umursamadı."