ep 9

16 4 1
                                    

Su bacımdan

Şu an ellerimle bakışıyordum birini öldürsem daha az tiksinirdim ellerimden.

-Özür dilerim ellerim söz sizi pervolle yıkayacağım.

Bir kaç kusmama çabasından sonra odaya baktım.

-Ulan bir pencere koyar insan kim burasının mimarı.

Yerdeki çöp olmaktan çıkmış iğrenç şeyleri poşete atıp yerleri sildim.

Normalde buralar temizlenmezdi ama hocanın bize inat veresi geldi herhalde.
Sonra bir şey oldu. Yerde bir şeyle bakıstık.

Baksır. Erkek kilodu. Adı her ne boksa.

-O benim görevim değil değil mi hayır hayır değil.

Ağlama sesleri çıkarırken fikrim geldi. Çantamdan bir kalem çıkardım.

-Özür dilerim ama iyi bir amaç için buradasın asker. Görevinden sonra herkes sana minnettar kalacak.

Kalemle bokserı tutup kayıp eşyalar bölümüne attım. Sonra aklıma bir düşünce düştü. Lan bunu buraya atan sonrasında ne giydi.

Kendi düşüncemden tiksinip kusma sesleri çıkardım. Bütün işim bittikten sonra kalemle birlikte arka bahçeye çıktım.

-Tebrikler Asker görev başarılı. Seni unutmayacağız. (Okuyanlar o7 yazsın dksbdkdbs)

Gözyaşlarımı (sözde) sildim. Hemen ardından tiksinip yüzümü buruşturdum. Toprağın altına gömdükten sonra seremoni için şarkı söylemeye başladım.

-Nınınıdınırınıdınırınırırırıııııı

-Ne yapıyosun.

Arkamdan gelen sesle bir anda arkama doğru kolumu savurdum.

-Hay ben-.

-Küfür etme.

Aferin Su konu buydu çünkü şuan.

-Ne yapıyorsun lan?

-Bir anda çıktın be ne yapsaydım. Hem benim canım Bambam’ımın cenazesini böldün.

-Bambam mı hem insan bir özür diler. O nasıl vurmaktı !? Hem ne işin var senin bu saatte burada.

-Oooo paşam kimliğimi de vereyim istersen.

Yanıma oturduğunda onu süzdüm gözlerimi kısarak. Siyah dağınık saçlar yeşil gözler ve gözlük. Maşallah.

-Ne yapıyordun merak ettim gerçekten Bambam kim?

Yüzüm düştü.

-Kalemim az önce şehit oldu.

-Neden?

-Anlatmak istemiyorum.

Sapık olduğumu düşünebilirdi.

-Peki neden buradasın?

-Cezalıyım.

-Neden?

-Çok uzun hikaye. Ayrıca ne çok neden dedin öyle.

Gülümsedi ve ben düştüm. Yakışıklıydı şimdi kabul etmem lazım.

-Asıl sen neden buradasın?

-Kitabımı almaya geldim ödev vardı.

-Tamam.

-Tamam.

-Gitmem lazım.

-İsmin ne?

Güldüm.

-Kadere inanır mısın? Bir daha karşılaşırsak söylerim.

Sırıttı.

-Evet inanırım ve bir daha buluşacakmışız gibi hissediyorum.

Cevap vermeden ayağa kalktım.

-Görüşürüz. Doruk ben.

El salladım ve içeri girdim.

Kapının önünde bizimkileri gördüm.

-Sela-

Ba-NEDEN BU KADAR GEÇ KALDIN?

-Anan-

Dikkat Mantık AranmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin