ep 10

18 4 0
                                    

Ba-NEDEN BU KADAR GEÇ KALDIN?

-Anan-

-küfür etme Su ayıp.

Burak'ın sırıtarak söylediği şeyle lafım bölündü. Burak başka alemdeydi sırıtıp duruyordu. Elif bir garipti düşünceliydi. Başaksa sinir küpüydü. İkide bir bir şeyler mırıldanıyordu. Bir şeyler olmuştu belli. Şaka yapıyorsunnn.

-Neyiniz var lan hepinizin.

Ba-YOK BİR ŞEYİM.

E-hm?

Bu- Aşık oldum.

-anla- BIR SANIYE NE?

Bu- ne ne

-ne dedin sen.

Ba-ne dedi

E-bende duymadım ne dedi?

-Aşık oldum dedi.

Bu sefer şok sırası ikisindeydi.

-NE?

-Bir andan eve yürüyoruz bir andan anlatıyorsun Burak hemen simdi başla.

E- ne ara aşık oldun ya?

Bu- bir ara işte

Ba- şaka gibi

-Anlat hadii.

Bu-ya bakın şimdi ben kütüphaneye normal bir şekilde girdim tamam mı...

Olay bittiğinde şok olmuştum. Burak resmen ruh ikizini bulmuştu üstüne üstlük aşık olmuştu.

E-Ben razıyım. Yengem olabilir.

Ba-Bende bende çok iyi olay.

-Ben önce tanımamızdan yanayım. Ayrıca bir daha karşılaşacakları belli değil.

Burak somurtmaya başladı.

Bu- öyle demesene gerekirse bütün sınıfları tek tek ararım ama onu bulacağım. Kaderim o benim hissediyorum.

Ba- Neden telefon numarasını istemedin ki?

Burak bir anda şok oldu.

Ba-Şaka yapıyorsun Burak gerçekten aklına gelmedi mi?

E-Enayi bu çocuk ya ciddi söylüyorum.

Burak yüzünü ağlamaklı bir şekle sokunca onu kolumun altına aldım.

-Tamam tamam ağlama. Yarın olsun ilk önce buluruz bir şekilde.

Bu- Söz mü?

-Söz lan söz. Ben tutarım sözlerimi
biliyorsun.

Saçlarını karıştırdım.

-Size ne oldu güzellikler. İkiniz de bir garipsiniz.

Ba-Hiç bir şey olmadı.

E-hiç.

-Ay dokanmayın çok fenayım diyorsunuz. Peki ben alırım bunların cevabını sonra.

Evlere doğru yürürken aklıma bugün ki çocuk geldi. Bir garipti.

Karşılaşacağımızı söylemişti ama ben düşünmüyordum. Tanımadığım birine ismimi vermek istememiştim ve bahane uydurmuştum. O da bir anda ciddiye almıştı.

Boşverdim. Çok da önemli bir olay değildi. İlk Burakların evine vardık.

-Görüşürüz küçük aşık.
Bu-Görüşürüz.

Bu sefer Eliflerin evine yürümeye başladık. Ben eve gitmeden önce herkesi evine götürürdüm. Kurallar kitabımızda yoktu ama izin vermeseler bile geleceğimi biliyorlardı.

Elifte eve girdiğinde Başakla yalnız kalmıştık.

-Yalnız kaldığımıza göre sakinleştiysen ne olduğunu anlat.

Sesli bir nefes verdi.

Ba-Gerildim sadece.

-Neden?

Ba-Ben soyunma odasındayken bir çocuk girdi odaya.

Anında durdum.

-Çocuk mu? Erkek mi yani? Kızların soyunma odasında. Bir şey mi yaptı?

Sakince kolumu tutup gülümsedi.

Ba- Sakinleş Su bana bir şey yapabilir mi? Sadece... birisini hatırlattı o kadar.

Yüzü düşünce sadece sarıldım.

-Anlatmak istemezsen zorlamayacağım.

Saçlarını yavaş yavas okşadım.

Ba-bugün yorgunum. Bugün anlatmasam.

-Tamam bebeğim ama tek başına atlatmaya çalışma. Ağlarsan omzumda ağlayabilirsin.

Boynumda ıslaklık hissetmemle sakinleşmesini bekledim.

Ağlaması bitince evine kadar gittik. Gulümsedim ve sarıldım.

-Seviyorum seni.

Ba-bende seni iyi akşamlar.

El sallayıp evime doğru gitmeye başladım.

Eve vardığımda çantamı fırlatıp yatağa attım kendimi. Yorulmuştum. Yarın bir sürü işimiz vardı. Yavaşça gözlerimi kapattım.

Dikkat Mantık AranmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin