Hell İn Hospital

~2~

Jisungun Anlatımından

Dahyun ile yaptığımız plan sayesinde kurtulmayı umuyorduk. Dahyun ve arkadaşlarına güveniyordum çünkü onlarla çok iyi arkadaştık. Onlara güvenim sonsuzdu.
Aklım hala Hyunjin ve Felixdeydi. Onlara da bu planı söylemiştim. Şimdi anahtarı vermek için Dahyunun yanına gidiyordum. Yavaşça yürürken duyduğum sesle yürümeyi bıraktım. Düşündüğüm şey olmuştu bir hasta beni fark etmişti ve bana doğru koşmaya başladı.

Hemen koşmaya başladım. Şuan tek derdim kurtulmaktı. Bir el benim elimi tuttu ve beni odaya çekti.

"Sana sessiz olman gerektiğini söylemediler mi? Ben olmasam seni yakalayacaktı. Dikkatli olmalısın." Dedi ve gülümsedi tanımadığım genç adam.

"Ben , ben gerçekten teşekkür ederim. Evet beni yakalayabilirdi."

"Teşekkür etmene gerek yok Jisung."

"İsmimi nereden biliyorsun-" diyecekken konuşmaya başladı.

"Ah Tanrım. Yaka kartına bakarak biliyorum tabii ki. Bu kafayla buraya kadar gelmen bir mucize olmalı." Diye sırıttı.
"Hey! Sen bana aptal mı demeye çalışıyorsun. Bir kere bu durumda yaka kartını düşünecek halde miyim? Sende ayrı bir şeysin."

"Hey hey tamam sakin ol Jisung."Diye güldü.

"Bu arada ben Minho" Dedi ve elini uzattı bana doğru.

"Tanıştığımıza memnun oldum yaka kartına bakarak adını ezberlediğim çocuk." Dedi ve güldü.

Yavaşça canını acıtmayacak şekilde eline vurdum.
Onla iyi anlaşabilirdik. Anlaşmak zorundaydık.

Tatlı çocuktu.

"Peki burdan kaçmak için bir planın var mı Jisung? Arkadaşlarımla benim henüz bir planım yok belki senin vardır."
Evet var dedim ve arkaya baktım, bir kaç kişi plan yapmaya çalışıyorlardı.

"Ah, dur seni onlar ile tanıştırayım."

"Eee şey, selam ben jisu-"

"Evet biliyoruz Jisungsun. Minho hep senin peşindeydi senden bahsederdi."

Ben Minhoya bakarken Minho ise arkadaşına ölümcül bakışlar atıyordu.

"Neyse ben Changbin" dedi ve gülümsedi.

"Ben Chris."

"Olduğumuz duruma bak konuya bak... Neyse ben Jeongin."

"Bende Seungmin Jisung memnun oldum."

"Madem tanıştınız planın var mı Jisung?"

"Evet var ama.."

"Ama?"

"Neyse anlatıyorum. Benim bir arkadaşım dosya odasının anahtarını vericek. Bilirsiniz o oda fazla kullanılmaz ve en güvenli odadır o yüzden oraya gideceğiz. Şuan benim Dahyunun yanına gitmem lazım."

"Peki Dahyun nerde?"

"Üst katta."

"Bende geliyorum."

"Hayır zaten beni buraya aldın kurtardın. Gerek yok gelmene."

"İşte kurtardım. Belli ki bir daha olursa gene olur o yüzden yanında olmam lazım Jisung."

Bu çocukla gerçekten iyi anlaşabilirdik.
Ama yeni tanıştığım biri ne kadar güvenilir olabilirdi ki?
Telefonu elime aldım ve Hyunjine yazdım

Hyunjin iyi misininiz?

#Hyunjinn💗💗
Evet iyiyiz. Bir odaya saklandık. Sen iyi misin Jisung? Merak ediyorum seni.

Merak etme iyiyim. Şimdi anahtarı Dahyunlara vereceğim. Sonra ise sizi alacağım.

#Hyunjinn💗💗
Peki, kendine dikkat et ,tek misin?

Oh, hayır tek değilim. Minho diye biri ve birkaç arkadaşı var yanımda.

#Hyunjinn💗💗
Minho mu? Ah tabii ya , o Dahyunun kuzeni. Ona güvenilirsin.

Oh iyiymiş. Zaten iyi birine benziyor biz şimdi anahtarı vermeye gidiyoruz. Görüşürüz dikkat edin ses çıkarmayın sessiz olun.

#Hyunjinn💗💗
Tamam Jisung. Sende dikkat et. Dualarım seninle.

Bu konuşmanın ardından telefonu kapadım.
Artık gitmemiz gerekiyordu.
Arkadaşları ile konuşan Minhoyu yavaşça yanıma çektim ve konuşmaya başladım.
"Hadi gidelim artık."
"Peki onlar ne olacak?" dedi ve arkadaşlarına baktı.
"Onlarda gelebilir. Benim için sıkıntı değil. Ne kadar kişi kurtulursak o kadar iyi Minho."
"Peki, teşekkür ederim Jisung."
"Hadi çocuklar, size anlattığım planı yapıyoruz ve bu katı terk ediyoruz."

Artık planın bir ucundan başlamamız gerekiyordu