Hell İn Hospital

~9~

Sana Pov
Dahyunun yazdığı mektuplardan birini okuyordum, bu mektup eğer kendimi kötü hissedersem diye mektup yazmıştı.

Tatlı.

Artık, duygularımı hissedemiyordum. Belki de en iyisi Yeji'nin yaptığı gibi sevdiğimin yanına gitmektir, sahiden bunu yapmalı mıyım?

Hayır.

O çok üzülür, belki de bu bir bahaneydi.

"Sevgili Sana'm
Bunu okuduğuna göre kendini kötü hissediyorsun, bu yüzden kağıt ve kalem bıraktım. Duygularını yazmaktan çekinme.
Sana burda biraz taktik vereceğim aslında. Eğer kötü hissediyorsan, gökyüzünü izle. Yıldızlar masumdur, güzeldir, asildir ve bir çok insanın yol arkadaşıdır. Ben, hep yıldızları izlerdim. Belki de sürekli neden seni izlediğimin cevabı buydu, benim yıldızın olman. Sen benim hayatıma gün ışığı olarak girdin. İğrenç olan hayatıma, bir yıldız gibi girdin. Benim kendime zarar verdiğimi fark etmiştin, yaralarıma yıldız çizmiştin. Ama diğer yaraları yıldızlar bile kapatamazdı. Öpsen geçerdi belki de, ya da sarılsan diğer yaralar da geçerdi. Sahiden, geçer miydi? Eğer sen öpüp sarılacaksan, geçerdi.
Evet, geçerdi. Bundan adım gibi eminim. Hatırlıyor musun? İlk tanıştığımız da çarpışmıştık. Sen beni tutmuştun ve -İyi misiniz güzel bayan?- diye sormuştun. Biliyor musun, bu benim ilk iltifatımdı. İlk kez biri bana -güzel bayan- demişti. Bu iki kelime o an senin için basit olabilirdi, ama benim için asla. Bazen iki çift kelime insanı ölüme sürükler ya da insanı ölüme sürüklemekten kurtarır. Ya da ilk kez uzun bir şekilde konuştuğumuz günü hatırlıyor musun? Ben çok iyi hatırlıyorum. Sen bana hep iltifat etmiştin, hatta gülüşümün çok güzel olduğunu söylemiştin. Gene bunu söyleyen ilk insan sendin. Sen benim yıldızımdın. Sahiden, sen nasıl bir insansın? Yaralarıma yıldız çizdin, iki çift lafınla ölümden döndüm, ve ilk iltifatımı senden aldım. Sen çok iyisin. Sakin kötü hissetme, hak etmiyorsun. Hem de asla hak etmiyorsun. Şuan neler oluyor bilmiyorum ama, sadece benim için kendini iyi hisseder misin?
Benim için.
Sevgilerle Dahyun"

Bu kız nasıl bu kadar iyi olabiliyordu, nasıl?

Biraz yıldızları izledikten sonra uyudum.

Yazar Pov

Herkes uyuyordu, çok yorgunlardı. Kaç gündür burdan çıkmayı ve eve gitmeyi bekliyorlardı.

Bu esnada koridordan bir ses geldi, bu bir hastanın sesiydi. Belki de "gece hastalar tarafından basılırsak?" sorusu gerçek oluyordu.

Belki de değil, öyle oluyordu zaten.

Yaklaşık 8 hasta odaya sızmayı becermişti fakat çok yavaş haraket ediyorlardı. 5 dakikada sadece 1 adım ilerliyorlardı.

Bu sese uyanan Jisung, Felix,Seungmin,Sana ve Chaeryeong sessizce sesin kaynağına bakmaya gitti.

"Siz durun bakıp geliyorum."

"Dikkatli ol Chaeryeong." Felix Chaeryeong için endişelenmişti.

Chaeryeong yavaş adımlarla, kafasını yavaşça çıkardı ve hastaları görmesi ile vücudunu endişe, korku duygusu sardı.

"Hastalar, hastalar odaya girmiş sessiz olun, sakin olun sessizce diğerlerini uyandırın."

Diğerleri Chaeryeongun dediğini yaptı ve herkesi uyandırdı. Herkes saklanıyordu, kimisi dolaba, kimisi masanın altına, kimisi ise koltuğun arkasına.

Aniden çıkan ses ile hastalar çılgına dönmüştü.

"Korkuyorum." dedi Felix, Hyunjin ile dolapta saklanır iken.

"Korkma meleğim." diyerek Felixe sarıldı Hyunjin.

Felixin zaten kapalı alan fobisi vardı, küçükken saklambaç oynarken bile dolabın içine girmiyordu.

Bu esnada bir hasta Jeonginin saklandığı yere geldi.

Şuan, Jeongin koltuğun arkasında hasta ise önünde idi.

Jeongin korkudan ağlamaya başlamıştı, ama ses çıkarmaması lazımdı. Sessiz çığlıkları, korku, endişe, ölme korkusu duygusu ile baş başa idi.

Changbin o sırada pür dikkat Jeongini izliyordu, onun için çok endişeleniyordu.

Fakat hastalar koridordan bir ses duyması ve bir ışık görmesi ile oraya koşmaya başladılar.

Hastalar tamamen odadan çıkmıştı.

Jeongin hemen Changbine sarıldı, korkudan ağlarken bağıramadığı korkusunu, şimdi küçük hıçkırık şeklinde serbest bırakıyordu.

"Sakinleş Jeonginim bitti, geçti, gittiler."dedi ve saçını okşayıp saçını öpmeye başladı.

"Çok korktum."
"Korkma, ben buradayım."

Artık burası, güvenli sandıkları yer, güvenli olduğunu düşündükleri son yer halini almıştı.

Acilen bir plan yapıp buradan ayrılmaları lazımdı.

"Lütfen...." burnunu çekti ve devam etti Felix. "Lütfen... Başka bir yere gidelim sabah olunca. Yoksa, hepimiz öleceğiz."

Bunun ardından herkes derin düşüncelere dalmıştı.

Ooooo kaos yaptım az. Gene iyisiniz bu bölüm biri ölmedi ama iki bölüm sonra(glb) bolca pain var🤡