İnnocent prisoner | Taekook

4.

"Acın hafifleyecek mi sanıyorsun?"diye tekrar acıyla bağırdım.Hissiz bir ifadeyle suratıma baktığında artık sıkıldığım için bağırmaya başladım.

"Ben hiçbir şey yapmadım!"dedim aynı şekilde isyan eder gibi bağırarak.

"Beni kışkırtma."dedi duygusuz bir şekilde.İlk önce gözlerini gözlerimden çekti ardından odanın köşesine duran masaya yöneldiğinde ona vurabileceğim herhangi bir şey arıyordum.

Bir şeyden destek almadan ayakta durabilmem bir mucizeydi.Olması çektiğim acı ile oranla büyük bir başarıydı.

Taehyung bardağa su koyup bir yudum içti.Tekrar beni görmezden geldi ve bardağı elinde çevirdi.

Savcıların önünde duran dava dosyasını incelerken kristal bardağı incelediğinde ellerimi sıktım.

Bunu görmek kanımın donmasına sebep oldu.Bu çok küçük hareketi bile savcı olan babasından kalan aynı hareketleri gibiydi sanki.

Babasını tahminimden daha çok seviyor olmalıydı ve içimde bir şeyleri tekrar parçalara ayrıldığını hissettimBabam genç bir adamın elinden her şeyini almıştı artık bunun bedeli ben olacaktım ve bedeli ruhum olacaktı..

"Biliyor musun?"dedi içine düştüğüm düşüncelerden beni tutup çekerek.

"Babamın cesedi karlar arasında bulundu."dedikten sonra koyu kahverengi gözlerini bana dikti.

Olduğum yerde öylece dururken bunları duymak istemiyordum."Soğuğu hissediyor musun?"dediğinde kaşlarımı çattım.

"Herkes seni arıyordur evlerinize size ait olan her yere bakacaklar buraya da bakacaklar."dedim onu sertçe duymazdan gelerek.

Korku içimde yavaş yavaş yükseliyor göğüs kafesime aşağı kalbimi sıkıştırıyordu.

Güleceğini sandım ama gülmedi ve gözlerindeki o ruhsuz bakış yine ortaya çıktı.Bana doğru yürürken bir adım gerildiğimde sırtım gömme dolaba çarptı.

Kalp atışlarım hızlanırken hissettiğim korkuyla hiç çaktırmadım ona meydan okuyan gözlerle baktım."Bu evi babamla beraber yapmıştık kimsenin buraya bildiği yok."dedi alayı eder gibi.

İçimdeki çaresizlik artık buna verebilecek bir cevabın yok demişti.Taehyung insanın kendini rahatsız hissetmesini sağlayan gözlerini bedenimde gezdirdi.Bana dokunmaz değil mi?Okadar ileri gitmezdi.

"Onu karların içinde öldürdü!"diye birden bağırınca olduğum yerde irkildim.Bu adam kendinde değildi."Soğuk!Soğuğu hissediyor musun?"diye sordu.

"Ruh hastası.."diye mırıldandım titreyen bir sesle.Şu an ondan korkmam hoşuna gitmiş gibiydi.

Dudakları bir gülümseme genişlerken gözü hiçbir şey hissetmiyor gibi bomboş bakıyordu.

Yine hiçbir suçum olmadığını anlatan cümleler dilimde sıralandı ama bir işe yaramadığını bildiğim için onları yuttum ve gözlerinin içine baktım.

"Üşüyor musun?"diye sordu.Üşüdüğüm apaçık ortada olmasına rağmen swetimin kollarını ellerime kadar çekmiştim ve titriyordum.

"Bana cevap ver!"diye bağırıp gözlerindeki öfke gitgide artarken deli falan olmadığını görebiliyordum.Aklı tamamen yerindeydi.Belkide canını yakan buydu belkide delirtmeyi tercih ediyordu.

Onun karakterini incelemekle meşgulken ondan gelen ve yüzüme çarpan su donup kalmama sebep oldu.

Gözlerim ilk başta refleks olarak kapanırken içimden geçip göğsüme doğru süzülen su gözlerimin şokla açılmasına sebep oldu.

Taehyung'un melekleri kıskandıracak derecede güzel yüzü bir adım ötemde şeytanları kıskandıracak kadar karanlık bir ifadeyle öylece duruyordu.

Elini duran ve az önce dolu olan bardağa baktım.

"Kafayı mı yedin?"diye sorarken sesimde ne öfke neden nefret vardı.O kadar şaşkınım ki hissetmem gereken hiçbir şey hissedememiştim.

"Üşüdüğümü mi duymak istiyorsun?"dedim titreyen bedenimi aldırmandan.

"Hayır.Üşümüyorum."dediğimde zırzır titreyen çene hatımın titremesini büyük bir başarıyla engelledim.

Çenem kaskatıydı tıpkı Taehyung'un yüzü gibi.

Dengesiz hallerim onu şaşırtmış olmalıydı ama belli etmiyordu.Bir an kedi yavrusu kadar güçsüz ve bir an sonra kaplan gibi kükreyen biriydim.

Ben zaten bu değil miydim?Konuşmaması gereken yerde konuşan ağlaması gereken yerde gülen..

"Pencereyi mi açayım?Seni dışarıda mı bırakmalıyım?Nasıl olsa kaçamazsın sana ne yapmalıyım?"dedi ve başını hafifçe yana doğru eğdi.

Bana biraz daha baktıktan sonra arkasını döndü ve odadan çıkmadan önce ona doğru seslendim.

"Taehyung.."dediğimde eli havada asılı kaldı.

"Baban ne yaptı bilmiyorum ama ne olursa olsun ölümü hak etmediğine eminim üzgünüm.."diye mırıldandım sessizce.

Bir süre öylece durdu ne yapacağını heyecan ve merakla beklerken nefesimi tuttum.

Ancak hiçbir şey olmamış gibi odadan çıkıp yüzüme bile bakmadan kapıyı kapattı ve kitledi.Ben de yerin soğuk olmasını umursamadan yere uzandım.
                                            ******