Anders Know || minsung

|| 2. bölüm ||

|| 2. bölüm ||

"Minho'dan"

Yine o sesi duyuyordum , Jisung ' a baktım beni buradan göremezdi , etrafa da baktım kimse yoktu , bu yüzden rahatça konuştum

M : sen kimsin neden durmadan birşeyler söylüyorsun bana ?!

? : ben kötü biri değilim merak etme şimdi soruma cevap ver , o çocuğun adı ne ?

M : adı Han Jisung tamam mı ,  zorba birisi ve okulun sahibinin yeğeni oldu mu ?!

? : evet ama bağırma bu kadar insanlar seni deli zannedecek

M : neden ?

? : çünkü beni sadece sen görüyorsun Minho yani şu anlık sadece duyuyorsun

M : ne yani delirdim mi ben ya da o değişik filmlerde olan seçilmiş kişilerden falan mıyım ?

bunu demem ile ses kahkaha attı ve önümde az da olsa onu gördüğümü fark ettim

M : ne ? komik mi bu ?

? : bana göre evet , neyse benden kimseye bahsetme sakın tamam mı ?

M : neden ?

? : çünkü sana deli derler

M : peki ve son olarak adın ne ?

? : adımı sen koy

M : hmmm.. eeee.. uuuu

? : off hadi

M : tamam eee o zaman Lee Bit olsun

? : başka isim bulamadın mı-

yüzümde alaycı bir gülümseme ile " hayır " dedim , o andan sonra da Lee Bit'i ne gördüm ne de duydum , neler oluyor fazla anlamıyordum ...

****

Lee Bit ile konuşurken Jisung hiç bana bakmamıştı bile , neden bilmiyorum ama çok gıcık geliyordu yani zaten öyleydi :/

kafamda düşüncelerim ile sınıfa girdim , herkes çoktan gelmişti ve ben ilk defa geç kalmıştım

ama tabi okulda pekte dikkat çeken bir tip olmadığım için sınıfta yüzüme bile bakmadılar bakanlar da yargılayıcı bakış atıyordu , çokta umrumdaydı amk

sırama geçtim ve çantamdan kitabımı aldım , açıp okumaya başladım çok geçmeden edebiyat hocası bay Nam - Kyu içeri girdi , ismi çok garip geliyordu olm -

bir de adam 1.45 fln çok komik geliyordu gülmemek için kendimi zor tutuyordum

o boyuyla gelip 1.80 çocukları azarlayınca gülmemek imkansızdı kskskkeieneks

***

sıkıcı ve nefret ettiğim bir edebiyat dersinden sonra kitabımı aldım ve kantine indim , kitap okurken aynı anda insanları seyretmeyi seviyordum , güzel oluyordu

***

aşağı kantine indim 15 dakikalık tenefüste ne kadar kitap okunur bilmiyordum ama okumak istiyordum daha doğrusu okuyor gibi yapıp etrafı izlemeyi ...

3 dakika fln normal sakin geçmişti , şu kendini beğenmiş Jisung masada oturup somurta somurta Hyunjin ile konuşuyordu , biraz sonra kaşları çatıldı ve bir anda ayağa kalkıp bağırdı

hangi konuda kavga ediyorlardı ki acaba , bilemezdim çünkü aynı sınıfta değildik ikisi de B sınıfındaydı ben ise D sınıfındaydım

bir anda kavga etmeye başladılar

J : SANA O ÖDEVİ YAPACAKSIN DEDİM

H : İSTEMİYORUM JİSUNG DEDİM ANLAMIYOR MUSUN , HERGÜN BANA ÖDEV YAPTIRMANDAN BIKTIM ARTIK

ne ? bir ödevi bile yapamıyor muydu bu Jisung ?

J : BIKMAN UMRUMDA DEĞİL EGER YAPMAZSAN -

H : EEEE.. NE OLUR HAA !!

Hyunjin ' in bu yükselişi ile Jisung boynuna yapıştı ve suratına bir yumruk attı

Hyunjin karşılık vermeye kalkıştı ama beceremedi , daha gözünü açamadan Jisung omuzlarından tutup karnına tekmeyi bastı

bunu yapması ile Hyunjin yere yığıldı , köşeden Jeongin izliyordu ve korkmuştu

Jisung yerde karnını tutarak yatan Hyunjin ' in bu sefer beline tekme atmaya başladı , Hyunjin bağırıyordu , burnu ve dudağı da kanamıştı

yani bunları yapınca eline ne geçiyorsu bu çocuğun , cidden salak

önüne döndü ve baş parmağı ile yerde yatan Hyunjin ' i gösterdi

J : HERHANGİ BİRİNİZ BANA KARŞI GELİRSE SONU BU HYUNJİN GİBİ OLUR YA DA DAHA KÖTÜSÜ ÇALIŞARAK GELDİĞİ BU OKULDAN ATILIR , UMARIM BUNU O OLMAYAN BEYNİNİZ ANLAMIŞTIR , dedi ve hızlı adımlarla kantinden çıktı

giderken bana da sinirli ve küçümseyici bakışlar attı , ya bir s!lt!r git ya ben seninle mi uğraşcam amk

hani bakması bile beni sinir ediyordu , iyi ki benimle uğraşmıyordu

***

Jisung kapıdan dışarı çıkar çıkmaz Jeongin olduğu yerden fırladı ve Hyunjin ' i kaldırdı

JE : hadi r-eevire gidelim...

H : J-Jeong..in sen m-misi-

JE : yaw evet benim hadi hemen revire gidelim

Hyunjin ' i zar zor omzuna almıştı , Jeongin'in bu cılız bedeni onu taşıyacak güçte değildi ki

L : kalk yardım et

M : * fısıldayarak * Lee Bit ?

L : benim işte git yardım et

kafamı tamam anlamında salladım ve kalktım

Jeongin gibi Hyunjin ' i omzuna aldım , bana göre hafifti gayette

JE : sen de kimsin ?

M : ben Minho Hyunjin ile yetimhaneden arkadaşız , taşıyamadığını görünce yardım etmek istedim

JE : saol , neyse hadi gidelim

kantindeki herkes cin görmüş gibi bize bakıyordu , sanki ne varsa

Hyunjin ' in fazla canını yakmayacak bir hızda dışarı çıktık

kapının önünde yine kollarını bağlayarak duran Jisung vardı , ah derdi ne bunun mal mı ?

tekrar garip garip baktı , içinden bizi aşağıladığına yemin edebilirdim

L : bence bu Jisung ile oynamak eğlenceli olabilir

~ Devam edecek