Όταν Η Φωτιά Συναντά Τον Πάγο| 𝐀.𝐊.[#SCBC2024]

4]Η αγενής του εμφάνιση

[Κεφάλαιο Τέταρτο]

[Η αγενής του εμφάνιση]

_____________________________
A/N: Ελπίζω να μην το βρείτε αυτό το κεφάλαιο βαρετό. Έπρεπε να το κάνω έτσι, οπότε η ιστορία είχε νόημα, θα υπάρξουν εξηγήσεις όταν χρειαστεί. Τα πρωτα κεφάλαια είναι και τα ποιο δύσκολα για εμένα, ειδικά τώρα που τα διωρθώνω. Όσο αφόρα την σχέση της Σίλα με την Μπεθ δεν μπορώ να πω πολλα γιατι δεν θελω να κάνω σπόιλερ μεταξύ και στον Ντάμιαν με εκείνη.

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

_____________________________

{Από την προοπτική της Μπέθανη}

Αφού βγήκα από το ντους, ντύθηκα και βγήκα από το δωμάτιο για να βρω τα παιδιά και το ηλικιωμένο ζευγάρι. Ακούμπησα τους αγκωνες μου στον πάγκο καθώς όλοι συζητούσαν. Σε τέτοιες στίγμες δύσκολα ένοιθα οικοιότητα, ομως με αυτους τους ανθρωπους για κάποιο λόγο το έκανα ασυναίσθητα.

Δυσκολεύτηκα να κοιμηθώ χθες το βράδυ αφού επέστρεψα από το κλαμπ, στο οποίο παίχτηκαν διάφορα, αλλά εντάξει, δεν μπορούσα να αφήσω τον κάθε ηλήθιο να εμφανίζεται εδώ γύρω με μικρά παιδιά που τρέχουν ελεύθερα πάνω-κάτω.

Τα μίκρα δεν είχαν κάτσει ακόμη να φάνε, έτρεχαν λες και τους κοινυγούσε ο χάρος, Παναγία μου βοήθα την μαμά τους που δεν κατόρθωσε να τα πείσει να καθήσουν έστω για πέντε λεπτά. Χαχάνισα καθώς την βοήθησα με την μικρή, η οποία ευκολα παραδώθηκε και έκατσε στην καρεκλα. Ο μικρός από την άλλη ήταν ο ίδια ο Φλας μετενσαρκωμένος.

Λίγο αργότερα, αφότου ο μικρός πείστηκε επιτέλους να καθήσει δίπλα στηναδερφή του, ακούστηκε μια σιγανή φωνή από την πόρτα της κουζίνας.

"Γέρο, όλα είναι έτοιμα τώρα. Επισκεύασα το αυτοκίνητο."

Τα μάτια μου κοίταξαν ψηλά από την κούπα με τον καφέ που κρατούσα όταν άκουσα τον χαμηλό και παιχνιδιάρικο τόνο του. Μετά από λίγο με κοίταξε, τα γκριζοπράσινα μάτια του άδεια από φως, αλλά δεν είπε τίποτα όμως δεν χρειάστηκε εφόσων τα μάτια του σάρωναν κάθε εκατοστό του σώματός μου. Σαν να με αξιολογούσε ως πράγμα, όχι ως άνθρωπο.