Όταν Η Φωτιά Συναντά Τον Πάγο| 𝐀.𝐊.[#SCBC2024]

15]Απρόθυμα, συμφωνήσαμε

[Δέκατο Πέμπτο]

Απρόθυμα, συμφωνήσαμε

Μετά τη μεγάλη προσπάθειά μου να διώξω αυτούς τους κακοποιούς, έμεινα με ένα χέρι που αιμορραγούσε και δεν είχα χρόνο, κοίταξα την ώρα στο ρολόι μου και ήξερα ότι είχα χάσει το λεωφορείο. Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα. Δεν μπορώ να πιστέψω την τύχη μου! Σίγουρα, ο Ντάμιαν μου είχε προτείνει να μείνω εδώ, ώστε οι «γονείς» μου, όπως είπε, να μην ανησυχούν, αλλά δεν ήταν ότι δεν είχα πού να πάω αν έφευγα. Υπήρχαν μπαρ, κλαμπ και στριπτιτζάδικα, οπουδήποτε εκτός από κοντά του θα ήταν καλύτερα.

Περπατήσαμε για περίπου δέκα λεπτά πριν επιστρέψουμε. Ήμασταν έξω από το σπίτι του Λάο Χαν. Μπήκαμε στον κήπο και ο Ντάμιαν άνοιξε την εξώπορτα του σπιτιού για να μπω πρώτα μέσα. Οι περισσότεροι μάλλον κοιμόντουσαν αλλά τα φώτα ήταν αναμμένα, που σημαίνει ότι το ηλικιωμένο ζευγάρι δεν κοιμόταν.

Ο Λάο Χαν με πλησίασε με διάπλατα μάτια μόλις αντίκρισε το προσωπό μου και το χέρι μου που ακόμη να σαματησει να αιμοραγεί. Ισως θα επρεπε να το είχα δέσει με κάτι. «Τι στο καλό συνέβη με το όμορφο πρόσωπό σου;» ρώτησε με κατηγορηματικό τόνο καθώς κοίταξε τον Ντάμιαν εν γνώσει του. Η Λάο Όλια τον άκουσε και έτρεξε έξω για να μας συναντήσει. "Γλυκιά μου! Αιμορραγείς!" ούρλιαξε από φόβο σαν να πέθαινα ή κάτι τέτοιο... Η καημένη φοβήθηκε εξαιτίας μου, σκατά, δεν το είχα σκεφτεί ως εδώ το πράγμα.