QUERENCİA// L.S

Pain

Bebeklerim! Allah kabul etsin! Iftar sonrasi tatli niyetine🥰🥰

YORUM VE OY KULLANMAYI UNUTMAYIN UZULUYORUMMMMMM

Öfke. Kendine hayıflanma. Suçluluk. Üzüntü. Acı. Keder.

Louis tüm duyguları ard arda yaşıyordu. Az önce cenazesi kaldırılmış kardeşini düşünürken kendine kızıyordu. Ona sahip çıkamadığını düşünüyordu, ona iyi bakamadığını düşünüyordu.

İşte şimdi evdelerdi. Evde artık mecaz olmayan o ölüm sessizliği vardı. Bir yanında gözleri kırmızılaşmış Harry, öbür yanında diğer kardeşleri ve anneanne ve büyükbabası.

"Ben..." dedi Lottie. "İstediğiniz herhangi bir şey var mı? Aç mısınız?"

Kimse bir şey istediğini belirtmedi ve Lottie olduğu yere tekrardan sindi.

"Biz birazdan kalkacağız," dedi büyükbabası. "Eve dönmemiz gerek."

Kimse yine konuşmadı ve baş sallayarak anladıklarını belirtti. Birkaç dakikanın ardından evden çıktıklarında sadece Harry ve Louis'nin kız kardeşleri kalmıştı.

"Lott, benim halletmem gereken bazı işler var, kalkacağım. Siz de gün içinde ne yapacaksanız bana yazın olur mu?" dedi Louis soluk be yorgun çıkmış sesiyle.

"Tamam abi." dedi ve ayağa kalkıp Louis'ye sıkıca sarıldı. Daisy ve Phoebe'de Harry ve Louis'ye sarıldı ve ikili evden çıktı.

Louis sigarasını yakıp direksiyonun başına geçerken sessizdi. Harry onun içinden neler geçirdiğinin farkındaydı o yüzden bu sessizliği bozdu.

"Louis," dedi aşırı kısık çıkan ve çatlak sesiyle. Louis arabayı sürerken başını ona çevirdi ve "hım?" diye bir ses çıkardı.

"Senin suçun değildi."

"Efendim?" dedi anlamamazlıktan gelirken. Ama tabii ki neyden bahsettiğini biliyordu.

"Senin suçun değildi." diye tekrarladı Harry.

"Biliyorum.."

"Senin suçun değildi."

"Biliyorum.." sesi ağlamaya yakın çıktığında Harry'nin evine varmışlardı. Hiçbir şey demeden arabadan inip Louis'nin kapısına ilerledi ve onu da arabadan çıkarttı. Louis'nin o kadar gücü yoktu ki ne sorgulamaya hali vardı ne de inkar etmeye.

"İşini sonraya ertele çünkü bugün benimle olacaksın."

Anahtarı da alıp arabayı kilitledi ve eve girdiler.

"Sen duşa gir ve ben de o sırada yiyecek bir şeyler hazırlayacağım."

"Aç değilim." dedi Louis üstündeki sweati çıkartırken. "Ama duşa hayır demem."

"İki gündür sadece sigara içiyorsun. O yemeği sana zorla yedireceğimi biliyorsun o yüzden diretme. Duşa gir ve rahatla sadece."

Louis daha fazla ısrar etmedi ve duşa girerek üstündeki tüm yorgunluğu atmaya çalıştı. Aynı zamanda acı ve öfkeyide.

"Gidin.." dedi hırsla ve elindeki lifi vücuduna daha da sert sürttü. Tüm acı ve öfkesini silmeye çalışıyordu. "Gidin! Gidin! İstemiyorum! Lanet olsun! Defolup gidin!"

Harry Louis'nin bağırışlarını duyduğunda mutfaktan hızlıca ayrıldı ve lavaboya yöneldi. Kapıyı açtığında kilitli olmadığına içinden şükrediyordu.

Karşısında lifle vücudunu neredeyse kanatacak olan çıplak bedeni görünce onun kendinde olmadığını fark etti. Sadece aynı kelimeleri tekrar ve tekrar söylüyordu.