Do You Like Us Both // 𝑀𝑌𝐺

٭ 5.5 ٭

Her şey çok tuhaftı, Yoongi, Jongin, Baekhyun, hepsi fazla tuhaftı, Baekhyun bu gün kafeye gitmek için yanımdan erken ayrılmışdı ama şu an bizim evdeydi.

Yoongi sürekli telefonda birileri ile konuşuyordu tuhaf olan tarafıysa asla yanımda konuşmamasıydı.

Jongin tuhaf davranıyordu sanki bir şey olmuş gibiydi, en tuhafıysa şu an annemle babamın yanımda olmasıydı. Harbiden neler oluyordu? Rüya falan mı görüyordum, belkide gece uyumuşdum ve şu an olanların hepsi rüyaydı.

Aksi halde babam yanıma oturup saçlarımı okşamazdı değil mi? Peki annem niye ağlıyordu? Sevinçden mi? Evet bu oldukca olası bir durumdu, çünkü annem hep duyğusal bir kadındı.

Babam saçlarımı okşamayı bırakıp yanımdan kalkdığında düşüncelerimden ayrıldım. "Benim bir kaş işim var sonra yine geleceğim" başımı onaylar şekilde salladığımda babam annemin kolunu tutup dışarı çıkarmışdı.

Büyük ihtimal artık ona ağlamaması ile ilgili bir şeyler söyleyecekdi. Bense yaklaşık bir saatden fazladır yatağımda uzanıyordum.

En çok tuhaf olan şeylerden biriyse Bebekle ilgili hiç kimsenin konuşmamasıydı, tamam dillerinden düşmesin demiyordum ama Jongin'in şu ana kadar en az elli tane isim önermesi gerekiyordu, o ise fazla sessizdi.

Kesinlikle bir sorun vardı ve benden saklıyorlardı, bunu biliyordum ama hiç bir şeyde sormuyordum, belkide alacağım cevabın hoşuma gitmemesinden korkuyordum.

Yoongi kapıyı açıp içeri girdiğinde düşüncelerimden ayrıldım, yavaş adımlarla yanıma gelip yatağa oturdu ve elimi tutdu, "iyisin değil mi?" başımı aşağı yukarı sallayıp gülümsedim, o ise benim aksime üzgün gibiydi yada endişeli.

"Yoongi neler oluyor artık bana bir açıklama yapacakmısın?" yüzüne yapay bir gülümseme yerleştrip omuz silkdi "hiç bir şey olduğu yok ailenin gelmesini soruyorsan süpriz yapmak istedik"

Dediğinde yalan söylediğini çok net anlamışdım "seni tanıyorum, bana yalan söylemeyi bırak" bir kaç saniye duraksayıp dilim ile duağımı ıslatdım. "Bebeğin bir sorunu mu var? Bana söyleyebilirsin"

Başını hızla iki yana sallayıp ayağa kalkdı. "Hayır, hayır, öyle bir şey yok, benim uykum geldi hadi biraz uyuyalım" söylediğim ile alakası olmayan bir şekilde konuşup yatağın boş tarafına geçip yanıma uzandığında, sadece şaşkın bir şekilde hareketlerini izlemişdim.

Evet kesinlikle bir şey vardı ve benden saklıyorlardı elini omzuma koyup başımı göğsüne çektiğinde itiraz etmeyip kollarımı beline sardım, ne olduğunu deli gibi merak etsemde hiç bir şey sormayacakdım eminim zamanı geldiğinde o söylerdi zaten.

Saçlarımı art arda öpüp kollarını iyice bana sardı. "Her şeyi düzelteceğim söz veriyorum" söylediği şeyi anlamamış olsamda sessiz kaldım ve gözlermi kapatdım, uyumak istiyordum sadece.

٭

Gördüğüm kabusun etkisi ile sıçrayarak uyandığımda yanıma baktım, yatakdaki boşluğu gördüğümde zorlanarak ayağa kalkdım, elim ile alnımdaki teri silip kapıya doğru yöneldim. Elimi yüzümü yıkamam gerekiyordu.

Odadan çıkıp etrafa bakındığımda kimsenin olmadığını görmüşdüm, banyoya girip yüzüme bir kaç kez soğuk su çarpdım. Elimi yüzümü kuruladıkdan sonra banyodan çıkıp su içmeye karar vererek mutfağa doğru ilerledim, evde kimse yoktu ama her odanın ışığı açıktı.

Elimi kapının kulpuna koyduğumda duyduğum ses durmama neden olmuşdu. "O aptal herifi hemen bulun" konuşan babamdı, iyide kiminle konuşuyordu? "Polis telefonundan izini bulmaya çalışıyor sinyal aldığı an bulacaklar" bu sefer konuşan Yoongi'di

Endişe bütün bedenimi ele geçirirken kapı kulpunu sıktım "o adama ne olduğu umurumda değil, tek istediğim bebeğin sağ salim bulunması"

٭

Dıdıdıdım dıdıdıdımmmmm