၁၀နှစ် ကြာပြီးနောက်...................
" hello မေမေ သမီး လေဆိပ်ကိုရောက်ပြီ "
" ငါ့သမီးလေး မေမေအပြင်မှာစောင့်နေတယ် "
" ဟုတ်ဟုတ် "
လက်ဆွဲအိတ်ကိုကာ ကျော့ကျော့မော့မော့ စတိုင်ပန့်အနက်နဲ့ ရှပ်အကျီအဖြူကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။ ကျောလောက်ထိရှိတဲ့ ဆံပင်နဲ့ 5ပေ 7လက်မရှိနေပြီ ဖြစ်တဲ့အရပ်
" တွေ့ရပါပြီ အမေကိုပစ်ပြီး သူ့ချစ်ရသူကိုယူဖို့ အပတ်တကုန်း ကြိုးစားပြီးအလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့ မေ့သမီးလေး "
" ဟော မေမေကလည်း မသွားခင်ကလည်းအဲ စကားပဲပြောတယ် အခုလည်း ပြန်ရောက်တာနဲ့ဒါပဲပြောတာလား ဒါနဲ့သူရော မပါဘူးလား "
မေမေသည် တာတို့အကြောင်းကိုသိနားလည်ပြီး တာ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကိုပဲဦးစားပေးတာမို့လို့ တာကိုဆို အမြဲစတတ်သည်။(အဲလိုအမေမျိုးရခဲတယ်နော်)
" သူက မအားဘူးလေ အခုကကျောင်းချိန်ဆိုတာရောသိရဲ့လား "
" မေမေကလည်း တာကဘယ်သိမှာတုံး သူမျက်နှာလေးကိုမြင်ချင်လှပြီ "
" တော်တော်မမြင်ရရှာဘူးဆိုတော့ ညတိုင်းvcပြောနေကြပြီးတော့ သူ ညနေကျရင် တာ့ကိုလာတွေ့မယ်ပြောတယ် ဒီမှာလည်း အကြိုလက်ဆောင်လေးပေးလိုက်ပါသေး "
"ဟုတ်လား"
postcard တစ်ခု ပန်းရောင်ပန်းပွင့်လေးတွေနဲ့ အသဲပုံပါတဲ့ postcardလေး မောင်သို့ဆိုပြီး
" တို့ လာမကြိုနိုင်လို့တောင်းပန်ပါတယ် စာမေးပွဲနီးပြီးဆိုတော့ ခွင့်ယူလို့မရဘူး တာ့မေမေရော တို့ရော မရှိရင် ကလေးတွေက Physics ကိုဝင်မယ့်လူမရှိဖြစ်နေမယ် အာကြောင့် တို့ကိုစိတ်မဆိုးရဘူးနော် "
" မေမေရယ် တာ့ကိုများ ရှင်းပြနေလိုက်တာ စာတစ်တန်ပေတစ်တန်နဲ့ပါလား "
" နင်တို့တွေ သိပ်ကိုပိုကြတယ် "
" ဒါအချစ်စစ်ရဲ့သဘာဝပဲလေ "
" မနိုင်ဘူးဟေ့ "
..........................
အိမ်ထဲရောက်လာတော့ အိမ်အငွေ့အသပ်လေးက အရင်တိုင်း တာ့အိပ်ခန်းလေးကလည်း နှစ်တွေကြာခဲ့ပေမယ့် လက်ရာမပျက် တာရှိစဥ်ကအတိုင်းပဲ
