မေတ္တာ 'လွန်' (Editing)

The end

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

အပိုင်း(၄၄)

ယနေ့ စွဲညှို့မြန်မာပြည်ပြန်လာမည်ဟု အဖွားဖြစ်သူအကြောင်းကြားထား၍ ခေတ်နဲ့ ကိုကိုကြီးလေဆိပ်ကိုရောက်နေကြသည်   အဖွားကအိမ်မှာစောင့်ပါလို့ ပြောထားသော်ငြားလည်း ခေတ်ကတော့ အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် လေဆိပ်အထိလာကြိုခြင်းပေ

ယခုဆို လေဆိပ်ရောက်နေတာ နာရီဝက်ပင်ရှိတော့မည် ခနကြာတော့   နေကာမျက်မှန်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး ဖြောင့်ဆင်းသော ဆံစတို့ကို ‌ဖားလျားချထားကာ crop top အနက်ရောင်အသားကပ်နှင့် black style pantတို့ကို တွဲဝတ်ဆင်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်တွင်လည်း Gucci handbag ကို ချိတ်ထားကာ တဖက်က အအေးဘူးကိုကိုင်လျက် ထွက်လာပြီး အဖွားဖြစ်သူဘေးတွင် လိုက်ပါလာသည်

လမ်းလျှောက်လာသည်မှာ အင်မတန်မိမိုက်နေလွန်းပြီး  စွဲညှို့ဆိုသည့်အတိုင်း ခေတ်ကိုညှို့ယူနေပြန်သည်  
ညှို့ကို မြင်တာနှင့် ကတီပါ ဖိနပ်အမဲလေးစီးထားတဲ့ ခြေထောက်သေးသေးလေးတို့သည် ဆုပ်မိသွားပြီး တံတွေးမျိုချလိုက်ကာ ငေးမော်ကြည့်နေမိသည်

စွဲညှို့ကတော့ ခေတ်တို့ကို မြင်သည့်ပုံမပေါ်  ရှေ့ကိုဆက်သွားမည်ဟန်ပြုတော့ အဖွားမှ ဆွဲကာ ခေတ်တို့အနားခေါ်လာရသည်

"‌ခေတ်လေး ရောက်နေတာ ကြာပြီလား.."
"မကြာသေးပါဘူး ဖွားဖွား."
"အေးအေး ဒါဆိုလည်းသွားကြရအောင်ကွယ်.."
"ဟုတ်.."
ခေတ် ပြောလိုက်ပေမယ့် အကြည့်ကတော့ ညှို့ဆီမှာသာ ညှို့ဟာသူ့ကိုကြည့်ရုံပဲ ကြည့်ပြီး တဖက်ကို မျက်နှာလွှဲသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်သည်
ခေတ်စိတ်မကောင်းအလွန်ဖြစ်ရပါသည် တကယ်ပဲ သူခေတ်ကိုမေ့သွားခဲ့ပြီလား..
ဝမ်းနည်းမှုကိုမျက်နှာထက်တွင်မမြင်ရခင် အာရြံလွှဲကာ ချက်ချင်း ကားဆီသို့ ခြေလှမ်းသုတ်သုတ်နှင့်ထွက်လာခဲ့သည်
ကားပေါ်တွင်တော့ ကိုကိုကြီးနှင့်ဖွားဖွားကသာ စကားအပြန်လှန်ပြောဆိုနေ‌ပြီး စွဲညှို့ကတော့ ဖုန်းကို ကြည့်မြဲသာ ကြည့်နေပေသည်