There for you{BxB}

17

Aren;

"Hasiktir." Eymen'in sesiyle kaşlarımı çattım. Yıllardır ayıp sözler etmeyin diyordum, ama kime diyordum acaba?  Hayır çünkü duvara anlatsam Beste ve Eymen'den daha çabuk anlayıp tepki verirdi.

Okulun bahçesinde ki oturmuş boş dersimizden sonra ki dersimizin gelmesini bekliyorduk. Beste ve Eymen telefonuyla uğraşırken ben de gözümü üniversite tarafında basketbol oynayanlara dikmiştim. Genel de aralarında Yaman abi de olurdu ama bugün onu görememiştim. Üstelik abim de dün akşam eve gelmemişti. Nedensizce huzursuzdum.

"Noluyo be?" Beste'de Eymen'in ani çıkışını anlayamamış ona dönmüştü elinde ki telefonu bırakıp. Yeni biriyle tanışmıştı Beste. Bu sefer farklı olacakmış. Geçen bilmem kaç yüz kişi gibi bu da farklı olacaktı herhalde! Kalbi bir kez kırıldığı için kimseye güvenemiyordu ve bu yüzden bir sürü insanla tanışıp konuşuyor ama ciddi olamıyordu. Eymen'in dediğine göre elletip göstermiyormuş. Böyle miydi bu?

"Şey oldu ya. Şimdi öhm, şöyle ki..." ağzının içinde bir şey mırıldandığında kaşlarımı kaldırıp kulağıma dokundum elimle. Ben mi duymuyorum yoksa Eymen'i konuşamıyordu?

"Eymen ağzında geveleme kelimeleri, şimdi ağzına çakıp temelli yamultacağım yoksa." Beste galiba biraz sinirliydi. Yani eli falan titriyordu da ondan bir ihtimal gergin diye düşündüm. "Of Yaman abiyle Araf abinin etiketlendiği bir fotoğrafını gördüm de instagram da." Dudaklarını dişleyip telefonunun ekranını kitledi.

Yaman abiyle abim hiç sosyal medya da fotoğraflarının olmasını hiç sevmezlerdi ki.

"İyi de onlar hiç sevmezler yüzlerinin görünmesini sosyal medya da." Beste de bana katıldığını belirten sesler çıkarttığında Eymen gergince güldü. Neyi vardı? Niye gerilmişti? "Hahah yüzlerini göstermemişler zaten." Hafifçe somurttuğun da kaşlarımı çattım. Abimle Yaman abi dün akşam bir kaç arkadaşıyla dışarı çıkmışlardı biliyordum. Çünkü abimi almaya gelen Yaman abi bir anda benim odama girmiş ve eğer ona sarılmazsam gitmeyeceğini söylemişti.

Ben ne yaptım? Sarıldım tabi. Öhm sonuçta gitmesi lazımdı abimle.

"Ne diyorsun ulan bok suratlı, insan gibi göstersene bize fotoğrafı." Beste bütün gerginliğinin izin verdiği cüretle yüzünü buruşturmuş ve elini Eymen'in telefonuna atmıştı ki Eymen panikle telefonunu çekti.

"Yok ya. Önemli bir şey değildi. Ben yanlış gördüm galiba. Bizim ders başlamadı mı ya?" Boğazını temizleyip şirin şirin güldüğünde kaşlarımı kaldırdım. Kesinlikle önemli bir şeydi. Eymen konuyu sadece zor durumda kalınca değiştirirdi. O fotoğrafa bakmam lazımdı. Sonuçta hayatımda ki en önemli insanları içeren bir konuydu. Merakla yerim de kırpırdandım.

"Önemli olmasaydı çoktan göstermiştin akıllım. Kimi kandırıyorsun sen?" Diyerek bilmiş bir tavırla kollarımı birbirine doladım. Hıh sanki ilk okul çocuğu vardı karşısında. İnanmamıştım kii.

"Ayrıca sen nasıl Araf abilerin etiketlendiği gönderiyi gördün ben onu da anlamadım?" Beste kaşlarını kaldırdı imalı bir şekilde oynattı aşağı yukarı sonra da. Doğru söylüyordu aslında. Etiketlenen kişi Eymen değildi ki nasıl görecekti bir anda?

"Ya işte, ben öyle, şey ediyordum." Boğazını temizleyip onu ciddiyetle izleyip cevap bekleyen suratlarımıza kaçamak bir bakış attı. "Yani öylesine Araf abinin hesabına bakıyordum. Bir anda karşıma çıktı. İsteyerek açmadım yani." Kaşlarımı kaldırdım. İsteyerek açmadan nasıl abimin etiketlendiği gönderilere girecekti ki? Ben anlamadım şimdi, kullanamıyorum zaten instagram o yüzden öyle oluyor muydu bilmiyorum.