SİYAH KAPÜŞONLU ADAM

7.BÖLÜM¿

Uzun bir sessizlik olmuştu.
 Boşluktaydım karanlık bir boşluktu. ben etrafıma baktığımda hiç bir şey görünmüyordu saf karanlıktı. Etrafta kimsecikler yoktu bende gözlerimi uzaklara dikmiş nerede olduğumu çözmeye çalışıyordum. Arka taraftan sesler geliyordu. Arkamı döndüm sese doğru yürümeye başladım. Sesler giderek yaklaştı için Çok merak ediyordum.

Gözlerimi kısarak bakmaya çalıştım bir atlı karıncaydı sanki. Biraz daha yaklaştım evet oydu atlıkarınca. Etrafa baktım kimsecikler yoktu. Korkuyordum içimden geri dönmem gerektiğini düşündüm ama koca rüzgar bulutu beni oraya doğru savurdu.

Bir baktım atlı karıncanın üstündeyim. Ne yapacağımı bilemedim. İnmek istedim ama gücüm yetmiyordu. Etrafa bakındım diğer yerler boştu bir tek ben vardım. Yavaşça çalışmaya başladı. Ne oluyor kim çalıştırdı bunu şimdi, "içim dışıma çıktı yaa" diyerek bağırmaya başladım.

Uzaktan gelen ışık huzmesinden biri geliyordu ama başım döndüğünden pek çıkaramadım. Gittikçe yaklaşmaya başladı o an  korkum giderek artıyordu. "geleme  gelme" diye çığlıklar atıyordum ama boşunaydı. O kadar çok korkuyordum ki ne yapacağımı bilmiyordum ama bu rüyaların sebebini bulmak için odaklanmam ve korkmamam lazımdı.

Bunu yapabilirdim korkmadan, cesurca karşıya baktım. Uzaktan yaklaşmakta olan bir ışık parlıyordu gözlerim ışığa bakmaktan kısılmıştı. Buraya  bir insan bedeni yaklaşıyordu ama tam olarak o şeyin ne olduğunu çıkaramadım.

Korkuyordum hem de çok korkuyorum ama bu rüyama gelen şeyleri bulmak zorundaydım. İçimden hep korkmamam gerektiğini tekrar tekrar  söylüyordum. "Korkmayacaksın, sen cesur kızsın" kendimi motive ediyordum. O sırada olan oldu  atlı karınca  hızlanmaya başladı.

Siyah kapüşonlu adam bilerek yapıyordu.  Beni korkutmaya çalışıyordu diye düşünüyordum. Çok sinirlenmiştim daha fazla dayanamayıp Dur diye bağırdım. Duymadı tekrar bağırdım yine duymadı. Sen mi yapıyorsun durdur şunu dedim dinlemedi. Artık çok sinirlenmiştim öfkeden çıldırmak üzereydim. Son kez çığlık attım durr...

Siyah kapüşonlu adam bu sefer çok korkmuştu. Şaşkın  şaşkın bana bakıyordu. Ben böyle bağırınca atlıkarınca durmuştu. Hızlı bir şekilde oradan inip adamın üstüne doğru yürüdüm. Sen kimsin neden peşimi bırakmıyorsun. Yeter artık beni rahat bırak anladın mı? Siyah kapüşonlu adam kahka atmaya başladı. O kadar gülmüştü ki sesleri yankılanıyordu. Benim etrafımda dolanmaya başladı. "Ne yapıyorsun rahat bırak  beni rahat bırak." Diye haykırdım.

Sinirli bir şekilde son bir gücümle onu ittim. Ama işe yaramdı. Tekrar denedim yine olmadı.  Bu sefer korkmaya başlamıştım sen kimsin, sen nesin böyle yüzüne haykırdım. O sırada  biri daha yaklaşıyordu. Sen sen... Senin burada ne işin var, Sen bu adamı tanıyor musun, ben neredeyim? Ben sorularım soruyordum ama o yanıtlamıyordu.

O barda gördüğüm çocuktu"şimdi konuşma  sana bir şey anlatamam anladın mı? Bir gün her şeyi anlayacaksın" Diyerek kayboldu. Siyah kapüşonlu adamda yok olmuştu. Kendi karanlığımda yalnız kalmıştım. Gözlerimden yaşlar geliyordu çok korkuyordum artık her şeyin bitmesini istiyordum. Odama, evime dönmek istiyordum. Sanki içimdeki karanlık beni anlamış gibiydi beyaz bir ışık yüzüme vuruyordu. Oraya doğru koşmaya başlamıştım Nefes nefese kaldım ta ki o ışığın içinden geçene kadar...