Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Huzurlu bir şekilde yatağımda yatıyordum. Birden sesler duymaya başlayınca gözlerimi açtım. Çok korkuyordum. Etrafıma bakındım. Odamda olduğum için birazda olsa rahatlamıştım. Ayağı kalkarak kapıya doğru ilerledim. Bir gariplik vardı ama neydi? Kötü bir şey olacaktı hissediyordum. Biraz daha kapıya yaklaştım. Kapıyı açmak için dokunduğumda sanki biri beni çekti.
Korkuyorum! Tekrar yatağıma doğru uzanayım dedim. başımı yastığa koyduğum an da odam yok oldu. uzanmış bir şekilde yolun ortasındaydım. Etrafıma baktım kimsecikler yoktu. Evim nerede, odam nerede, ben neredeyim diye bağırmaya başladım. Kimse duymuyordu anneme seslendim ses yoktu. Çok korkuyorum birisi kahka atıyordu. Her şeyi biliyorum defalarca tekrar ediyordu. Seslere dayanamıyordum kulaklarımı kapattım ama hiçbir işe yaramıyordu.
Arkamı döndüğümde babamı gördüm. Bana doğru hızlıca koşmaya başladı. Gelme gelme diye bağırdım birden yok oldu. Etrafıma baktım kimse yoktu. Bir ses daha duydum sessi çok tanıdıktı. İntikamımı senden alacağım her şeyi biliyorum diyordu. Bu sesi hatırladım Oktaydı.
" Oktay sen misin duyuyor musun beni neredesin göremiyorum yardım et bana" binlerce kez bağırdım. Bir anda yanımda belirdi. "Bu yaptıklarının hesabını vereceksin" bir çok kez bağırdı bana elimi uzattığımda kayboldu.
Hiç durmadan Koşmaya başladım. Bir kapıdan içeri girdiğimde bir orman çıktı karşıma. Ağlayarak yeter evime gitmek istiyorum neresi burası çok korkuyorum. Haykırarak ormana doğru koştum. Bir ağacın orada parlayan bir ışık vardı oraya doğru ilerledim. Nefesimin yittiğini hissediyorum çok yoruldum.
Vardığımda bir ayna vardı. Aynaya doğru yavaş yavaş yaklaşıp baktığımda çok korkutucu siyah kapüşonlu bir adam vardı. Korkudan çığlık atmaya başladım. Ne yapacağımı bilmiyorum bana yardım edecek biri yokmu çok korkuyorum yardım edin diye yalvardım ama hiç ses gelmiyordu. Etrafıma bakındım yerde bir taş bulup aynaya fırlattım. Ayna yerle bir olmuştu.
Daha vazla dayanamıyorum etrafıma bakındım koşarak kaçmaya başladım. Her yerde aynalar vardı. Daha yeni kırdım kahretsin! Ben kaçtıkça aynalarda çoğalıyordu. Yeter artık diye haykırmaya başladım. Tüm taşları fırlattım. Gücüm azalmıştı. Çok korkuyorum çığlık attığım içim sesim kısılmıştı. Aynalar üzerime doğru geliyordu daha vazla dayanamayıp gözlerimi kapattım. Dayanamıyorum artık yeter...
Diyerek yataktan fırladım oh rüyaymış. Ter içinde kalmıştım. Annem koşar adımlarla odamın içine fırladı. "Ne oldu yine Hazal çığlık atıyorsun." Annemde çok korkmuştu ama bir sey söyleyemem bu yüzden " Yok bir şey anne sadece bir kabus gördüm o kadar. Dedim. "Tamam kızım hazırlan gel kahvaltıya" deyip çıktı odadan.
