LARİSA (Gerçek Aile - Ara Verildi)

Bölüm 1: Gerçekler

Herkese merhaba!

Yeni bölüme hoşgeldiniz.

Lütfen oy kullanmayı unutmayın.

İyi okumalar...

🎶 So Lonely - Codred

<3

4/04/23 Salı

                                     

Sinirle ayağa kalktım. Ne zırvalıyor bu doktor bozuntusu?

"Ne saçmalıyorsunuz ya? Ne demek çocuklar karışmış? Çorap mı bu karışsın! Amına koduğumun çocukları! Gereksiz herifler yediğiniz haltı nasıl düzeltmeyi düşünüyorsunuz şimdi." Avazım çıktığı kadar bağırmıştım. Sonradan boğaz ağrısı olacağını bile bile.

Ayarının tutturamayıp bir nevi kükrediğimi ses tellerimin yanmasından anladım.

Hemen yan koltukta oturan annem ya da üvey annem mi demeliyim, ayağa kalkıp kollarını boynuma doladı. Boynumda ki ıslaklıktan annemin ağladığını anladım.
Kollarımı kaldırıp ince, cılız bedenine doladım. Karşımda oturan ikizime çevirdim gözlerimi.

Ellerini önüne bağlamış, sarı saçlarıyla yüzünü örtmüş bir biçimde koltukta küçücük kalmıştı. Kafasını kaldırıp olduğumuz tarafa bakınca göz göze geldik. Dolu yeşilleriyle bakıyordu bana.

Daha fazla bu duruma dayanamayıp gözlerimi yumdum. Eğer biraz daha burada kalırsam ne karşımda piç sırıtışıyla bana bakan orospu çocuğunu, ne de şerefsizin piç oğlunu yaşatırdım.

Bana sarılan annemle kız kardeşime doğru yürüdüm. Kollarından tutup ayağa kaldırdım. Sanki bunu bekliyormuş gibi o da kollarını bana sardı. Güvenli bölgeye ulaşmış gibi rahatlayıp annem gibi ağlamaya başladı.

"Ne zırladınız be! Kesin ağlamayı!" Üvey piçe sertçe baktım. Sonunda aradığı ayağına geldi. Bu karışmış bebekler zırvalığıyla beni kapı önüne koyabileceğini zannediyor.

Sakin bir o kadar da öfkeli sesimle konuştum. "Sakın, lanet çeneni açayım deme! Yemin olsun bu sefer yarım bırakmam! Seni elimden piçinde alamaz! Duydun mu beni?" Dedim.

Yutkundu. Gözlerinden geçen korkuya anbean şahit oldum. Şerefsiz döl israfı!

Babasının dibinde olan diğer gereksiz hemen lafa atladı. Kafamı bulunduğu tarafa çevirdim ve dik dik baktım.

"Babamla düzgün konuş sürtük!" Dedi. O kadar öfkeyle konuşuyordu ki ağzındaki tüm salyası ve tükürük etrafa sıçrıyordu. Aynı öfke ve nefretle bakışlarına karşılık verdim.

Sırıttım. Alaycı bir gülümsemeyle konuştum.

"Bana bak şerefsizin piçi," annem ve Lara'yı koltuklara oturtup piçin tam karşısına geçtim. "Nerenin, kimin köpeğisinde kalkıp ahkam kesiyorsun?" Bir adım daha atıp tam dibine girdim. "Babandan mı alıyorsun bu cesareti?" Az ilerideki herife kısa bir bakış attım. Sinirden suratı kıpkırmızı olmuştu. Bu durum suratımda ki sırıtışın daha da büyümesine neden oldu. Kaldığım yerden devam ettim.

"Ha, eğer ondan alıyorsan bu cahil cesaretini demek ki yine haklıyım. Ayağıma kul köpek olan babandan daha rezil bir durumdasın. Sabah akşam sürten piçler kalkmış bana hakaret ediyor." Der demez sikik elini saçlarıma doğru attı. Tabi benden kaçar mı?

Ellerini yakalayıp ters çevirdim. Arkadan birleştirdiğim gibi suratını duvara yapıştırdım. Oda da bulunan doktor ve biyolojikler şokla, film izler gibi buraya bakıyorlar. Biyolojik abi olduğunu düşündüğüm adamsa sırıtarak bana bakıyordu.