LARİSA (Gerçek Aile - Ara Verildi)

Bölüm 7: Tanışma 2

İyi okumalar.❣️

<3

🎶 Justin Timberlake, Mirrors

28/04/23 Cuma

_______________________________________

Ablamın koluna girdim ve masada yanıma oturttum.

Güldü.

"Bebeğim izin verirsen kazınan midemi doldurmam gerek."

"Ben ne alaka abla? Ye işte." Kafasını aşağıya eğip ellerimizi gösterdi.

Yav kızın elini prangalamışım. Ellerini bıraktım, mahçupca gülümsedim.

"Sorry abla, farkında değildim."

"Sorun değil bebeğim."

Masadaki börekleri alıp tabağına üç dört tane koydum.

"Abla bunları senin için ellerimle hazırladım." Bi tabağına bi suratıma baktı.

"Yavuz küçük atta tavuklar yesin." Benimle dalga geçen küçük Asrın'a döndüm.

"Ay abi, sanki çok biliyorsun! Ben yaptım ablama." Alayla güldü.

Bana güldü? Ben bunu ödemez miyim Asrıncığım.

"Şu amiplere hak vereceğimi düşünmezdim ama işte Yavuzcuğum, haklılar." Şokla ablama döndüm.

"Abla senin beni 'şu amipler' dediklerinden koruman lazım, ama sen bu amiplerin tarafındasın!" Dediğim gibi her birinden bir şey yedim.

Uraz abim bana zeytin, Alaz abim patates, Asrıncığım domates, Onurcuk kaşık attı!

"Abi gavura mi vuruyonuz? Domates değil taş attınız sanki!" Hayvanlar!

Ablam kollarını kafama sarıp göğsüne çekti. Gözlerini kısıp karşıdaki hayvanlara kötü kötü baktı. Sen de olmasan ablacığım bunlar beni çiğ çiğ yer.

"Bana bakın amipler!" Hemen ablama baktılar. Ablacığım sinsice sırıttı. Tabi bunu bir ben anladım. Ne de olsa benim, benim ablam.

"Yavuz görüyor musun nasılda biliyorlar isimlerini? Gerçi insanın kendini bilmesi güzel bir şey." Zaferle sırıtan taraf biz olduk.

Ablam 1, abimler 0.

Tabi ki buna bozuldu canım abilerim. Abi şuana dek bi ablam başa çıkabiliyor bunlarla.
Diyorum ya çok eğleneceğiz.

"Neyse işte amipler bana odaklanın. Bir daha bebeğime laf söyleyenin, lafını popişine sokarım." Sona doğru sadece abimlerin duyabileceği şekilde kısık bir sesle söyledi.

Evet arkadaşlar, evet! Yeni skor 2-0. İnanıyorum ben ablacığıma durumu 10-0 da yapar.

Ve bizimkiler yani Onur abim hariç dişlerini sıktılar. Ay bir de suratları kıpkırmızı olmaz mı? Abi gülmemek zor, çok zor!

Benim burada ayağımı tepe tepe gülmem lazım ama gülmek yasak! Ablama bir bok yapamazlar ama ben güldüğüm gibi benim ağzıma sıçar bu herifler.

"Bak kızım, belli ki bizimle uğraşmaya pek bi meraklısın ama yapma! Yoksa fazlasıyla bedelini ödersin!" Dedi Uraz abim. Abi bunlar espriden de anlamıyor.

Ablam beni serbest bıraktı. Dirseklerini masaya koyup ellerini çenesinin altında birleştirdi. Kibirli, üstten bir bakış attı Urazcığıma.

Belli ki abimler daha kiminle uğraştıklarını bilmiyorlar. Şuana kadar anladığım en net şey, ablamın her birinden bir özellik aldığı. Konuştuğu kişiyle aynı üslup ve şekilde konuşuyor. Yani Uraz abimle Urazca, Alazcığımla Alazca, Onur ve Asrınla kendi dillerinden konuşuyor.

Ayna gibi, abim karşısında yansımasıyla konuşuyormuş gibi. Anladınız mı? Kız zeki, ama benim abiler gerizekalı. Bunu anlamayacak kadar aptal olduklarını ben de az önce sizinle beraber öğrendim.

Taktik çok iyi yalnız, işe yarıyor da.

"Ödetsene bi." Dedi Ablam.

Oynat bakalım...

.
.
.
_________________________

Bu kadar arkadaşlar. İnşallah daha uzun, güzel bölümler yazacağım.

Neyse görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

Yıldıza basmayı unutmayın lütfen.❣️❣️

____________________