Sex Lessons

Κεφάλαιο 16

Eιχαν περάσει μερικες εβδομάδες.. Ομως τα πράγματα με την υγεία μου δεν πηγαιναν σχεδόν καθόλου καλα... ημουν συχνά κομμενη... δεν ειχα διάθεση για τιποτα.. ηθελα να κοιμάμαι συνεχως, ενιωθα εντονους πονους στο στηθος, μυριζα διαφορα φαγητα.. Αυτο αρχισε να με ανησυχεί.. και δεν μου εφτανε αυτο μου το πρόβλημα.. ειχα το γραφειο μου που η μια υπόθεση διαδεχόταν συνεχως την αλλη και επρεπε να τρέχω σχεδον καθε μερα σαν την τρελη με διαφορες υποθέσεις, ειχα να λυσω κατι υπαρξιακα της Ανα και του Κριστιαν, ειχα τα ερωτικα προβλήματα της Βερονικα με τον Στέφαν ειχα τον Στέφαν να με πέρνει τηλέφωνο συνεχως να γυρισω στην εταιρία ειχα και τον Τομπυ να με παίρνει 2 και 3 φορες την μερα τηλέφωνοοο

Ειχε αρχίσει η ολη κατάσταση να με κουράζει επικινδυνα.. δεν ηθελα να του μιλήσω ημουν θυμωμένη μαζι του, εκνευρισμένη δεν αντεχα την ολη κατασταση.. δεν ηθελα ουτε να τον ακουσω ουτε να τον δω παρα τις φιλότιμες προσπάθειες του Στεφαν να με πεισει πως ειχε μετανιωσει για ολα... Δεν με ενδιέφερε αν ειχε μετανιωσει με ενδιέφερε οτι το εκανε και οτι αυτη η τσουλιτσα ηταν ακομα εκει.. κι αυτο δεν μου αρεσε καθολου γιατι αν τον συγχωρουσα με εκεινη εκει θα φοβόμουν οτι θα ξανακυλλουσε και αυτο δεν μ αρεσε καθολου μα καθολου... 

Και η κατάσταση με τις ζαλάδες και τις ναυτίες, την υπνηλία, τις λιγουρες αρχισε να χειροτερευει.,. δεν ηξερα τι ειναι που οφείλετε γιατι νιωθω τόσο χαλια.. συχνα ακομα και χωρις να κανω τιποτα ενιωθα κοποση...ένιωθα παράξενα... δεν μπορουσα να το αφησω ετσι αυτο.. επρεπε να το ψαξω... Δευτέρα πρωι τηλεφώνησα σε ενα διαγνωστικο κέντρο να κάνω καποιες εξετάσεις να δω σε τι οφείλεται ολη αυτή η κατάσταση.. Πράγματι πριν παω στο γραφειο εκανα μια σταση στο ιατρικο ΄κεντρο.. Ζητησα τον γιατρο Μιλερ και περιμενα.. Ενας νεαρος ομορφος ανδρας εμφανιστηκε.. Ωωωω αυτος ηταν σιγουρα.. Φωναξε το ονομα μου και τον ακολουθησα.. Καθισα στην μαυρη καρέκλα αφου πρωτα ειχα βγάλει το σακακι μου... εσφιξα το χερι μου γροθια για να μου παρει αιμα για μια γενικη.. Του ειπα τα συμπτώματα και με παρώτρινε να επισκευτω ενα γυναικολογο.. Ειχαν μια αρκετα καλη μεσα στο κεντρο.. αφου πατησε μερικα νουμερα και συννενοηθηκε με παρότρινε να παω να την δω...

Μπηκα στο ασανσερ και πατησα το κουμπάκι για τον 4ο οροφο και περιμενα.. Οι πορτες ανοιξαν και κατευθύνθηκα στο ιατρείο... Χτυπησα την πορτα και μπηκα... με υποδέχτηκε με ενα χαμογελο στα χειλη της.. Κουβεντιασαμε για λιγο... Και μου ζητησε να με εξετάσει.. δεχτηκα... με εβαλε να ξαπλωσω σε ενα κρεββατι σηκωσα το πουκάμισο μου και τοποθέτησε ενα γαργαλιστικα μπλε κρυο ζελε στην περιοχη της κοιλιας μου... Ανοιξε ενα μεγάλο μηχάνημα.. τοποθετησε μια συσκευη και απλωσε το ζελε.. παρατηρουσε στο μηχάνημα κατι.. ανοιξε τον ηχο και ακουγόταν ενας περιεργος χτυπος.. κοιταξα παραξενεμένη το μηχανημα...

"Γιατρε.. τι.. τι μου συμβαίνει? τι εχω?" ειπα με τα ματια μου καρφωμενα στην οθονη.. δεν καταλαβαινα εκεινη την ωρα πραγματικα δεν καταλαβαινα τι ειχε συμβει..

"Σπένσερ συγχαρητήρια.. διανύεις την 6 εβδομάδα της κυησής σου" χαμογέλασε καθως κοιτουσε τον υπέρηχο.. Τι ειχε πει μωλις τωρα???

"Τι.. τι ειπατε?" ρωτησα με τρεμάμενη φωνη ουτε εγω η ιδια δεν περιμενα να συμβεί κατι τέτοιο...

"Εισαι εγκυος Σπένσερ 6 εβδομάδων συγχαρητήρια ελα να σου δωσω τις απαραίτητες οδηγιες και να το κουβεντιάσουμε λιγο ναι? σε βλέπω σου ρθε ξαφνικο" χαμογελασε και εκλεισε το μηχάνημα του υπερηχο.. καθαρισε ολο το ζελε απο την κοιλια μου και προχωρίσαμε στο ιατρειο... Καθισα και ξεκινησαμε να κουβεντιαζουμε...

Βγηκα ενω κρατουσα τον υπέρηχο στα χέρια μου.. θα γινομουν μητέρα.. Αγγιξα την κοιλια μου και χαμογέλασα.. Δενηξερα τι ηθελα να κανω.. αν ηθελα να το κρατησω η αν δεν ηθελα.. Ομως αυτη την στιγμη ενιωθα ευλογημενη...Χαμογελασα ζητησα απο την Βερόνικα να συναντηθουμε για να της πω τα νεα... επρεπε να ξερει...

Τομπυ...

Ειχαν περάσει μερικες εβδομάδες.. προσπαθουσα συνεχως να της μιλησω αλλα απέριπτε τις κλησεις μου.. ενιωθα κομματια.. δεν ειχα ορεξη να ασχοληθω με τιποτα μα απολυτως τιποτα... Ηθελα μονο να με συγχωρίσει να διορθώσω το λαθος μου μαζι της.. Ο Στέφαν πηγαινε και γυρνουσε απρακτος...

Μου ελειπε γαμωτο τόσο πολυ.. Και εφταιγα εγω που την ειχα χασει ετσι απλα για ενα πηδημα της στιγμης.. και τι δεν θα εδινα να γυρισω το χρονο πισω και να τα αλλαξω ολα.. να τα κανω απο την αρχη να μην εχω προσλάβει ποτε την Σαμανθα να μην εχω πεσει στον πειρασμο... να εχω την ζωη μου με την Σπέσνερ να χτιζω ονειρα.... 

Και τωρα για ενα λαθος τα ειχα καταστρεψει ολα.. δεν εβγαινα απο το σπιτι δεν πηγαινα ουτε καν στο γραφειο.. επινα ειχα αδιάσει πολλα μπουκάλια και ετρωγα αραια και που... Σκεφτόμουν να σταματησω να την ψαχνω για μια εξηγηση... Ομως κατι μεσα μου μου ελεγε πως επρεπε να συνεχισω να παλευω...

Κι αυτο θα εκανα.. εκανα ενα μπανιο και ξυρίστηκα... ξεμεθυσα και εφαγα επρεπε να ειμαι καθαρος επρεπε να σκέφτομαι καθαρα και να βρω τις κουβέντες που θα πω για να σωσω την κατάσταση... Για να σωσω την ζωη μου με την Σπέσνερ...  Αποψε το βραδυ θα πηγαινα να της μιλησω..

Λετε να καταφέρει ο Τομπυ να της μιλησει? αν ναι θα του πει για την εγκυμοσυνη της?