Sex Lessons

Κεφάλαιο 17

Σπένσερ

Το ρολόι εδειχνε 8 ακριβως... Καθομουν και κοιτούσα ξανα και ξανα τις εξετάσεις μου.. Ναιι ηταν ξεκάθαρο.. Σε λίγους μηνες θα κρατουσα στα χέρια μου τον καρπό του ερωτά μου με τον Τόμπυ με την διαφορά βεβαια οτι γι αυτο γνωριζα μονο εγω.. Τόσο η Βερόνικα οσο και η Ανα προσπαθούσαν να με πείσουν να του το αποκαλύψω εγω ομως δεν ηθελα... Δεν ηθελα να γυρίσει σε μένα επειδη περιμενα το παιδι μας.. Ηθελα να γυρισει σε μενα γιατι μ αγαπαει.. Οσο κι αν προσπαθουσα να κρυφτω πίσω απο το δαχτυλο μου ηταν μάταιο.. Ημουν τρελα ερωτευμένη με τον Τομπυ και αυτο δεν μπορουσε να αλλαξει..

Οταν ακουσα τα συγχαρητήρια της γιατρου ηξερα πως μεσα μου τον εχω συγχωρίσει γι αυτο που εγινε μετην Σαμανθα.. Ομως ημουν και τρομερα εγωιστρια και δεν θα του το ελεγα.. Ημουν αποφασισμένη να κλεισω το γραφειο και να γυρισω στο Λονδινο... Αυτο θα εκανα.. ειχα ηδη βρει εισητήρια.. Το μονο που επρεπε ηταν να διευθετίσω τα θέματα που ειχα εδω κι ολα θα ηταν ετοιμα.. Επρεπε να προετοιμάσω το εδαφος για να μπορεσω να το πω στην αδερφη μου και την φιλη μου.. Ηξερα πως δεν τις αφηνα μονες η μια ειχε τον αντρα της και το παιδί της  η αλλη επλεε σε πελάγη ευτυχίας διπλα στο Στέφαν.. για μενα αυτο ηταν υπερ αρκετο...

Αφησα τις εξετάσεις στην τσάντα μου και σηκωθηκα να μπω στην κουζινα να φτιαξω κατι να φαω.. Οσο κι αν δεν το ηθελα, οι ζαλαδες, οι ναυτίες, η εντονη ορεξη για υπνο, μερικα πονάκια και η ορεξη μου για φαγητό πλέον θα ηταν ενα αναπόσπαστο κομματι μου για λιγο καιρο.. Βεβαια βαθεια μεσα μου ημουν ευτυχισμένη γι αυτο το χαρμοσινο γεγονος.. και ποια γυναίκα δεν θα ηταν?  Οπως εμπαινα στο δωμάτιο ακουσα το κουδουνι να χτυπα.. παραξενευτηκα ποιος ηταν τέτοια ωρα? Ανοιξα και τα έχασα οταν μπροστά μου αντίκρισα τον Τομπυ.. 

Ειχε αλλαξει.. εμοιαζε καπως αδυνατισμένος.. Φορουσε τζιν παντελόνι, ενα μπλουζακι και κρατουσε μια μεγάλη ανθοδέσμη με τριαντάφυλλα και ενα κουτι με γλυκα... Αναρωτήθηκα τι ηθελε εδω μα συντομα θα μαθαινα///

"Καλησπέρα Σπένσερ μπορω να περάσω? ρωτησε διστακτικα... τον κοιταξα στα ματια και παγωσα... Ωωω Θεε μου μακαρι το μωρο μας να εχει αυτα τα ματακια 

"Ναι ναι περασε" απαντησα εντελως ενστικτοδώς.. η Λογικη μου ελεγε να τον διωξω η καρδια ομως να τον αφησω να περασει...