Embracing Her Flaws

C-3

"You! Akala mo ba nakalimutan ko iyong ginawa mo sa restaurant?!" Inis na tinulak ko si Roman ng makarating kami sa mismong bahay.

Does he think na iniligtas niya ako sa pagsabog ay kakalimutan ko na ang pagpapahiya niya sa akin sa harapan ni Noah? Hindi niya ako pinansin at bagkus ay akmang lalampasan pa.

I pulled the hem of his shirt and that makes him stopped. He stared at me using his cold and serious eyes. Sinalubong ko iyon gamit ang maarteng titig.

"What? Kung hindi kita pinilit na ilabas dun,malamang sa malamang nagkadurog-durog ka na." Sarkastikong ani nito sa akin. He tried to pull his shirt but I hold on to it more tighter.

"I don't care! Alam mo ba kung anong embarrassment ang ginawa mo sa akin sa harap ni Noah?!" Hindi ko maiwasang itaas ang boses ko. Isipin ko pa lang na naturn-off na siya sa akin ay parang sinasakal ako.

" I just told him to pay the bill,anong kahihiyan dun?" Mapang-uyam na ani nito. Hindi ko na kinailangang hawakan ang dulo ng damit niya dahil kusa na niya akong hinarap.

Para tuloy akong sinampal na mas matangkad at malaki siya sa akin.

"Still! Baka isipin niya na wala akong pambayad!" Ungot ko dito. "And why did you carry me like that? What if he think na boyfriend kita? That's a big no no Roman. Baka akalain niya pumapatol ako sa matanda." Walang habas kong sabi nito. Nakita ko kung paano umigting ang panga niya sa narinig at umambang aalis na sa harapan ko.

Bakit ba napakawalang modo niya pagdating sa akin? He doesn't fcking respect me!

"One more thing,don't do it again. Kung walang nakikipagdate sayo,h'wag mong sirain ang date ng ibang tao." Mariing ani ko rito bago siya tinalikuran at iwanan doon.

Nang paakyat pa ako sa hagdanan ay nakita ko pa kung paano nagsibalikan sa kaniya-kaniyang trabaho ang mga maids namin dito.

Pabagsak kong isinarado ang pintuan ng kwarto ng makarating ako doon. Frustration is eating me right now. What if Noah did not get out of that restaurant? Ano nalang mangyayari sa kanya? Or worst,nasama siya sa pagsabog?

Inis na dumapa ako sa kama bago inopen ang Ipad ko. Pagkaopen ko pa lang sa mismong facebook account ko ay iyon na ang balitang bumungad sa akin.

Italian Restaurant experienced bomb explosion. 25 customers,sugatan at ang iba'y isinugod sa ospital.

Basa ko sa mismong headline ng balita. Nanlulumong ibinagsak ko ang Ipad sa mattress ng kama. I wanted to go back to Roman and slap him so hard! Nakakainis siya! Kung nandun pa sana ako at binalikan si Noah ay baka naisama ko pa siyang nailabas.

Nagitla ako ng marinig ang iilang katok sa mismong kwarto ko. I sighed before stooding up and opened it only to find out that its Roman. Nakasuot ito ng asul na t-shirt at isang maong na pantalon. Anger boiled inside me but when I saw his red face and some palm marks na sigurado akong palad ko ang may gawa ay bahagya akong naguilty. Mas lalo lang tuloy akong kinain ng guilt ng makita ang sugat sa mismong labi niya na alam ko ding gawa ng kuko ko.

"What?" Hindi ko maiwasang magsungit pa din sa kanya. But there's a part of me that silently thanking him for forcing me to get out from the resto.

"Sabi ni manang nandito daw sa kwarto mo ang first aid kit,hihiramin ko lang." Walang kaemosyong emosyong ani nito. Tinalikuran ko siya at hinanap sa cabinet ang kit para naman ay makaalis na siya at mawala na tong guilt na nararamdaman ko.

Ramdam ko ang pagpasok niya sa kwarto ko at pagsunod sa akin sa loob. I did not mind that anyway at nang mahanap ko ang kit ay mabilis ko itong ibinigay sa kanya. He then left without thanking me.