Valizimi hazırlamıştım o beni bulmadan buradan gitmeliydim.Valizimi aldım her şeyimi kontrol ettikten sonra silahımı belime koydum ve odadan dışarı çıktım ve hızlı adımlarla asansörün yanına gittim.Asansörü çağırdım gelmek bilmiyordu.Yaklaşık beş dakika sonra geldi ama keşke gelmeseydi dedim içimden.Çünkü içinde o vardı yani Barış.
"Ooo nereye böyle Nisan hanım benimle gelmeyi bu kadar istediğini bilmiyordum."dedi ne gelmesi ben onunla gitmek falan istemiyordum.Hatta yüzünü görmeye tahammül bile edemiyordum ve o gitmekten bahsediyordu.
"Ben seninle falan gelmiyorum anladın mı.Ha doğru unutmuşum sen söylenenleri anlamıyordun değil mi."dediğimde sinirden boynundaki damar belli oluyordu.Asla ama asla korkmuyordum.
"Bana bak küçük sınırlarımı zorlama."
"Bak işte anlamıyorsun ben sana kaç kere bana küçük veya küçük hanım deme demiştim."dedim ve biraz duraksadım ardından konuşmaya devam ettim. "Ben bile sayamıyorum artık"dedim daha fazla sinirlendi.
Elini kaldırdı ardından yüzümde bir acı hissetmiştim ama yere düşmemiştim ki onun buna şaşırdığını gördüm.Elimi ani bir hareketle belime götürdüm ve silahı belimden alıp ona doğrulttum.
"Ooo küçük hanım az sakin ol ya."dedi ve sırıttı.Daha fazla sinirlendim bir adım yaklaştım ve konuşmaya başladım.
"Bak bakalım o küçük hanım sana neler yapıyo."bu sefer sırıtan bendim.O ise çoktan yüzüne ciddi bir ifade yerleştirmiş gözlerimin içine bakıyordu.Şaşkındı bu silahı nerden bulduğumu merak ediyordu.Konuşmasına izin vermeden konuşmaya başladım.
"Yanlış kişiye bulaştın mafyacık."dedim bunu dediğime ben bile inanmıyordum.Dudaklarını araladı ve konuşmaya başladı.
"Bana bak küçük şey bana mafyacık deme o silahıda nerden buldum bilmiyorum ama indir yoksa kötü olacak"
"Ne olabilir mesela"dedim bana doğru geldi aramızda neredeyse bir adımlık mesafe vardı.Elimdeki silaha vurdu silah yere düşmüştü.Kolumu tuttu ben hemen geri çektim.Yüzüne yumruk attım oda bana vurdu ben sırıtıyordum.Yere düştüm.Kulağıma eğildi ve konuşmaya başladı.
"Noldu küçük hanım."dedi elim silaha çok yakındı ona ani bir hareket yaptım ve yere düşmesini sağladım.
"Noldu mafyacık."dedim ve devam ettim. "Beni çok hafife alıyorsun ben senin bildiğin o narin kızlardan değilim."dedim ve silahımı yerden aldım.Ayağa kalktım ve tekrardan silahı ona doğrulttum.Bir anda asansörün kapısı açıldı.Takım elbiseli bir adam indi asansörden yanında da büyük heybetli iki tane adam vardı.Barış hızlıca ayağa kalktı ve kolumdan tutup beni arkasına aldı.Belli ki düşmanıydı.Eğer düşmanıysa buraya nasıl girmişti.Adama bakmayı sürdürüyordum adam 40-45 yaşlarında 1.85 boylarında Barış gibi esmerdi.Adam bize bakıp sırıttı ve konuşmaya başladı:
"Gençler bakıyorumda işleri yürütmüşsünüz"dedi ne söylemeye çalışıyordu.Barış dişlerini sıkarak konuşmaya başladı:
"Bana bak Enver ne konuşacaksan sonra konuşalım"dedi sinirli bir şekilde kolumu tutmaya devam ediyordu ve kolumu daha fazla sıkıyordu.Barış 'ın kulağına doğru yaklaştım karşıda ki adamın duyamica bir ses tonuyla konuşmaya başladım.
"Kolumu bıraksan mı"dedim bana döndü gözlerimin içine baktı ve dudaklarını araladı.
"Hayır!"dedi sert ve kesin bir şekilde söylemişti bunu.Küçük bir of çektim ve adama doğru bakmaya devam ettim adam tekrardan konuşmaya başladı.
"Gençler napıyordunuz bilmiyorum am-"adam devam edemeden Barış adamın yüzüne yumruk atmıştı.Adamın yanındaki iki tane adam barışa doğru bir adım attılar ama Enver denen o adam eliyle onlara durdurdu.Enver denen adam tekrardan doğruldu sırıtarak bir bana birde Barışa baktı ve konuşmaya başladı.
"Hopp sakin ol"
"Ne söyliceksen söyle sonrada yürü git."dedi ve kolumu daha çok sıktı.Bu sefer araya ben girdim ve konuşmaya başladım.
"Beyefendi aranızda ne var bilmiyorum ama lütfen gidermisiniz!"dedim sakin bir tavırla adam bana bakıp gülümsedi.
"Sen bu olaya karışma güzellik."dedi.Barış baktığımda hafif bir şekilde sırıtıyordu.Adama doğru bir adım attı.Adamın yanındaki iki adam duruşlarını dikleştirdi.Barış bu sefer adama kafa attı.Enverin adamları silahlarını çıkardılar ve bize doğrulttular.Barış Enveri yere yatırmış yumruk atıyordu.Diğer iki adam bana silah doğrultmuştu.
"Barış"dedim ona ilk defa.Barış durdu kafasını kaldırıp bana baktı sonra diğer adamlara.Enver 'in yakasından tuttu ve ayağa kaldırdı kendiside kalktı.
"Bana bak şu itlerine söyle indirsinler silahlarını."dedi.Enver 'in diğer adamların önüne attı bana döndü.
"İyimisin"
"İyiyim"dedim gayet sakindim.Çünkü ilk defa silah önünde durmuyordum.Barış adamlara döndü.Hafif bağırarak.
"Alın patronunuzu yürüyün gidin!!!"dedi dişlerini sıkarak.İki adam Enveri tutup asansöre bindirdi ve gittiler ben ise Barışa bakıyordum.
"O adam kimdi?"dedim soran gözlerle ona bakarak.Bana cevap vermedi kolumdan tutarak asansöre bindirdi aşağı indiğimizde bir tane adam geldi yanımıza.Önce bana baktı neden herkes bana bakıyor diye düşündüm acaba üstümde falan bir şeymi vardı.Çaktırmadan üstüme baktım gayet düzgündü.Kesin saçlarım dağılmıştı ve berbat görünüyordu.Ben bunları düşünürken Barış konuşmaya başladı.
"Araba hazır mı Samet"
"Evet abi dışarıda sizi bekliyor"dedi ben ve o ne zamandan beri siz olmuştuk.Yine kolumdan çekiştiriliyordum.Dışarı çıktık arabaya doğru hızla gidiyorduk ki bir silah sesi duyuldu.Barış dahil yanımızdaki bütün korumalar silahlarını çıkarmıştı.Benim ise göğüsümde bir sızı vardı elimi göğüsüme doğru götürdüm.Elime kan geldi bağırmak istiyor bağıramıyordum.Sesimin çıktığı kadar Barışa seslenmeye çalıştım.
"Ba-barış"dedim Barış bana döndü benim dengem yavaş yavaş bozuluyordu gözlerim kapanıyordu.En son yere düştüğümü ve Barışın bana seslenmesini duydum ha birde iki üç el silah sesi.Barış bana sesleniyordu belkide bağırıyordu ama ben duymuyordum ve bilincimi kaybediyordum.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Arkadaşlar bu bölümde böyle oldu inş beğenirsiniz daha yeni başlıyoruz.Olaylar daha yeni başlıyor.Okuyan herkese çok teşekkür ederim.Oy vermeyi unutmayın.Hepinizi çok seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbe Giren Kurşun
RandomKadın bir askerin duyguları olabilir mi? Peki ya düşmanına aşık olabilir mi? NOT:BİTTİKTEN SONRA DÜZENLENECEKTİR MANTIK HATALARINA TAKILMAYIN!!!
