ភាគទី៥
រឿង ក្មួយម្នាក់នេះងប់ងល់នឹងពូ
ពេលយប់បន្ទិចជុងហ្គុកបានចូលមកក្នុងបន្ទប់ថេហ្យុងពិតមែន ប៉ុន្តែក្ដីស្រម៉ៃក៏ត្រូវធ្លាក់ដល់ដី នៅពេលក្រឡេកឃេីញថេហ្យុងមិនបានធ្វេីអ្វីតាមដែលនាយប្រាប់ ។ ខោអាវនោះថេហ្យុងមិនបានស្លៀកវាឡេីយ តែជំនួសឲ្យខោអាវឃ្លុំខ្លួនជិតឈឹងតាំងពីក្បាលដល់ចុងជេីង
"ពូផ្គេីនខ្ញុំ? ! "
" មិនបានផ្គេីន គ្រាន់តែមិនចង់ធ្វេីតាម "
"ចឹងពូក៏ដឹងផងទៅ ថាខ្ញុំនឹងមិនថ្នម "
"ឯងនឹងដែលថ្នមយេីងពីកាល ? មានតែសម្រុក អឹប "
ថេហ្យុងនិយាយតវ៉ាមិនទាន់នឹងអស់សេចក្ដី ក្មួយប្រុសបណ្ដូលចិត្តចាប់ទាញកញ្ជឹងក ទម្លាក់បបូរមាត់ច្បូតថេីបដោយសាច់ ដូចមនុស្សអត់ឃ្លាន គេបឺតខ្លាំងៗ តែថេហ្យុងខ្ចឹបមាត់ជិត មិនឲ្យនាយជ្រែកអណ្ដាតចូល ។
" សម្បត្តិត្រឹមខោអាវប៉ុនណឹង ខ្ញុំចាត់ការបានងាយណាស់ " ស្របនឹងសម្ដីជឿជាក់ ដៃរវាមរបស់ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដេីមប្រលេសឡេវអាវញាប់ៗដៃ ព្រោះគេកាន់តែតក់ក្រហល់ ។
ថេហ្យុងមានគំនិតចង់លេងសេីច គេលេីកជេីងស្រឡូនទៅប៉ះនឹងតំបន់ហាមឃាត់ជុងហ្គុក ត្រដុសចុះឡេីង ៗ ធ្វេីឲ្យរាងក្រាស់កាន់តែពិបាកគ្រប់គ្រងចំណង់ ចំណែកថេហ្យុងគេកាន់តែពេញចិត្តកាលបេីសម្លឹងទៅឃេីញជុងហ្គុកបែកញឹសហៀរហូរតាមជេីងសក់ ប៉ុន្តែក៏លួចភ័យដែរ អាងតែខ្លួនមានអាវពិបាកដោះចេះតែចង់ធ្វេីបាបគេ ។
ខ្វោក ! ! សាច់ក្រណាត់ត្រូវបានហែកដាច់អស់សល់តែកម្ទេចក្រណាត់ ។ ជុងហ្គុកតឹងចិត្តណាស់ដែលខ្លួនមិនងាយដោះសម្លៀកបំពាក់ថេហ្យុងបាន ដូច្នេះគេបានចាប់ហែកតែម្ដង។ ថេហ្យុងមានទឹកមុខតក់ស្លុត ដៃទាំងពីរលេីកខ្ទប់ផ្នែកខាងក្រោម ដែលបានរបូតអស់
" អម្បាញ់មិញពូលេងសេីចជាមួយខ្ញុំណាស់ ដូច្នេះរងចាំទទួលលទ្ធផលទៅចុះ " ជុងហ្គុកទាញដៃថេហ្យុងចេញហេីយចាបផ្កួបចូលគ្នាលេីកផុតក្បាលសង្កត់ជាប់នឹងសាច់ពូក ។ ថេហ្យុងបានត្រឹមតែត្បៀតជេីង ជាមួយនឹងទឹកមុខក្រហមងាំង គេអៀន មែនហេីយពិតជាអៀនណាស់ ។
