ក្មួយម្នាក់នេះងប់ងល់នឹងពូ
ក្រោយពីសម្រាតខោអ្នកជាពូរួចរាល់ហេីយបន្សល់ទុកតែខោក្នុងតូចដែលបិតបាំងតិចតួច ជុងហ្គុកប្រញាប់ចាប់ដៃថេហ្យុងក្ដោបចូលគ្នារួចលេីកផុតពីក្បាល រាងក្រាស់ញញឹមកំហូចដូចជាមនុស្សរោគចិត្តអីបន្ទិច ជាហេតុនាំឲ្យថេហ្យុងភ័យបុកពោះមិនស្ទេីរមិនដឹងថាម៉េចម៉ាទេនៅពេលនេះ ។
" តេីពូព្រមអត់? " រាងក្រាស់ធ្វេីជាសួរទាំងដៃម្ខាងរបស់គេកំពុងតែចាប់ផ្ដេីមអង្អែលស្រាលៗលេីក្បាលពោះផេីតផតរាបស្មេីរគ្មានសូម្បីតែខ្លាញ់ បង្អូសដៃចុះសន្សឹមៗរួចទាញចង្កេះខោឲ្យធ្លាក់ចុះក្រោម រហូតដល់ចង្កេះខោខ្លីនោះមកនៅត្រឹមភ្លៅទៅវិញ ។ ថេហ្យុងព្យាយាមត្រៀតជេីងចូលគ្នា ព្រោះតែគេបានឃេីញក្រសែភ្នែកជុងហ្គុកសម្លឹងអាអូនតូចគេមិនដកភ្នែកទៅណាសោះ
" អ្ហា៎..កុំ~" ថេហ្យុងបង្ហេីបសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរព្រោះតែទប់មិនជាប់ នៅពេលដែលជុងហ្គុកសាប់ថេថេតូចខ្លួន កម្ដៅដៃរបស់ជុងហ្គុកពិតជាមិនអាចឲ្យគេទប់ជាប់ឡេីយ នាយពិតជាមានជំនាញក្នុងការពង្វក់ពិតមែន
" ខ្ញុំចូលចិត្តសម្លេងថ្ងូររបស់ពូបំផុតហេីយ " រាងក្រាស់ឱនទៅខ្សឹបកក្បែរត្រចៀកថេហ្យុងទាំងដៃនោះនៅតែបន្តធ្វេីចលនាបំពេញក្ដីសុខដ៏សែនលេីសលប់ដល់អ្នកក្រោមទ្រូង បណ្ដាលឲ្យរាងតូចកាន់តែព្រឺសម្បុរបាស់រោមលេីសដេីម ចំណែកកម្ដៅក្នុងខ្លួនក៏កាន់តែកេីនឡេីងជាលំដាប់ ។ មិនយូរប៉ុន្មានថេហ្យុងក៏បញ្ចេញទឹកដោះគោខាប់ប្រឡាក់ពេញដៃ ជុងហ្គុកនិងខ្ទាតត្រូវជុងហ្គុកទៀតផង រាងក្រាស់ញញឹមរួចយកបាតដៃរបស់ខ្លួនទៅលាបលេីល្អាងស្នេហ៍រាងតូច ទាំងលិឍមាត់លិឍក
" វាច្បាស់ជាស្រួល ពូគិតដូចខ្ញុំអត់ ? " ផ្លឹប! ! រាងក្រាស់និយាយចប់ភ្លាមក៏រុលដំបងសាច់រឹងកំប្រឹងបែកបែកសរសៃចូលទៅក្នុងរន្ធកម្ងាត់នោះមួយអឹសដល់គល់តែម្ដង
" អ្ហ៎ាស ឈឺ~"
"បន្ទិចទៀតវាក៏ស្រួលហេីយ ពូមិនដឹងទេហ៍? " គេធ្វេីជាសួរឌឺថេហ្យុងនិងប្រឹងដោលចង្កេះលឺសូរសម្លេងប៉ះទង្គិចសាច់និងសាច់សូរតែ....
" តែពេលនេះវាឈឺ ឯងមិនចេះថ្នមទេហេស៎ " ថេហ្យុងពិតជាខឹងនិងខ្នាញ់ជាមួយជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់
"ជាមួយពូខ្ញុំមិនចង់ថ្នមទេ "
តុក តុក តុក
