“တောက်ခ်!!မင်း ေ-ာက်လုံးကန်းနေလား!”
“ဟ! ရှင် ဘယ်လိုလူလဲ။ကျွန်မကတောင်းပန်နေတာ။”
“တောင်းပန်တိုင်းခွင့်လွှတ်ရကြေးဆို ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဥပဒေဆိုတာတောင်ပေါ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။”
ကိုယ်ကတောင်းပန်နေသည်ကိုလက်မခံဘဲ ကန့်လန့်တွေချည်းပြောလာသည့် ထိုလူ့ကို ပေစောင်းစောင်းကြည့်ကာ ထူပေးရန်ပြင်နေသည့် လက်တစ်စုံကိုလည်းရုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုလူကလည်းမလိုပါဘူးဆိုသည့်ပုံစံဖြင့် သူ့ဘာသာ ကုန်းထလာကာ ကိုယ့်ကို ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ထိုလူပုံစံသည် ကြောက်ဖို့မကောင်းသော်လည်း စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တစ်စုံဟာ ကိုယ့်ကိုသိမ်ငယ်လာအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ကိုယ်ကလည်းမှားထားသည်မလို့ ယခုအချိန်မှာ ထွက်ပဲပြေးရတော့မလို၊မြေကြီးထဲပဲဝင်လျှိုနေရတော့မလို လမ်းပျောက်လျက်ရှိလှသည်။
“ကဲတော်ပါတော့ ခေတ်ရယ်။ကိုယ်ကမှားတဲ့လူမလား။အေးအေးလူလူတောင်းပန်ပြီး ကျေအေးလိုက်ရအောင် နော်..”
အရာရာကို လျစ်လျူရှုပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း နေတတ်သူ မေလင်းကတော့ ပြဿနာ မဖြစ်ချင်တာကြောင့် ကိုယ့်ကို အေးဆေးတောင်းပန်လိုက်ဖို့သာပြောလာသည်။
“ဟဲ့!အမယ်။မရပါဘူးနော်။ခေတ်မှားတာမှန်ပေမဲ့ ဒီလူဆဲစရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘဲ ဘလိုင်းကြီးဆဲတာတော့ လက်ခံနိုင်စရာမရှိဘူးလေ။”
ကျောင်းတက်တုန်းက စွာတေးလန်သလို အရာရာကို ပက်ခနဲ ပြန်ပြောလိုက်ရမှ ကျေနပ်သူ ငစွာမလေး တန်ခူးရှိန်ဝါဟာ ကိုယ့်ကို *ငြိမ်ခံမနေနဲ့ ပြန်သာလုပ်ပစ်*ဟု တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလာသည်။
အမြွှာထဲမှ အငယ်မလေးဖြစ်သူ တန်ခူးထိန်သာကတော့ ဘာမှလည်းဝင်မပြော၊ဘာမှလည်းမလုပ်ဘဲ မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့၍သာ ရှေ့ကလူကိုကြည့်နေသည်။အခြေအနေမဟန်လို့ကတော့ ဆွဲထိုးပစ်မည့်ပုံ။
ကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်သွားပေမယ့်ဒီ့ထက်ပိုပြီး ပြဿနာတွေမတက်ချင်တော့တာကြောင့် မေလင်းလမ်းစဉ်ကိုသာ လိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
A Thing Called Love(ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟူသည်)
RomanceNormal ပါ။ ကံကြမ္မာအရ ဆုံတွေ့ခဲ့ကြတဲ့ ထိုသူတို့နှစ်ဦး။ ကံကြမ္မာအရ ပြန်လည်ခွဲခွာရတဲ့အခါ။ အိမ်ထောင်ရေးမသာယာမှုကို မျက်မြင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် မိန်းမငယ်လေးဟာ သူမထံမှာလည်း တစ်ထပ်တည်းတူသည့် အဖြစ်အပျက်တို့အား ကြုံတွေ့ရသည့်အခါ။ အချင်းချင်း သစ္စာတွေ၊ကတိတွေ တဖ...
