သတိျပန္ဝင္လာလို႔ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လက္ေတြဟာ အစ္ကို ျမတ္မင္းထြဋ္ ေခါင္းေပၚမွာ။အစ္ကိုကလည္း သူ႕ကို ငုံ႔ၾကည့္ေနၿပီး ကိုယ္ကလည္း အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းေတြကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။
“ဟို..ဆံပင္က ပြ-ပြသြားလို႔ပါ။တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔။”
“အဟင္း..”
အစ္ကိုကရယ္သည္။
“ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ေခါင္းကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ကိုင္ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတာ အဲ့မိန္းကေလးကို—”
“အို!အဲ့ဒါ ႏိုင္ငံျခားက အယူအဆေတြပါ။အစ္ကိုက ျမန္မာႏိုင္ငံသားေလ။”
အစ္ကို႔စကားမဆုံးခင္မွာပင္ ကိုယ္ စကားျဖတ္၍ေျပာလိုက္သည္။အစ္ကို႔ စကားေတြ ဘယ္ထိေရာက္လာမလဲဆိုတာ ကိုယ္သိသည္။ဘယ္ေလာက္ပင္ စိတ္ထဲ႐ွင္းၿပီေျပာေျပာ၊ အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္ၿပီး trauma ဝင္ခဲ့တာ တစ္ပါတ္၊ႏွစ္ပါတ္မွ မဟုတ္ဘဲ။
“တကယ္လို႔ အဲ့အယူအဆက ျမန္မာကဆိုရင္ေရာ၊ျမန္မာက သိတဲ့အတိုင္း ေ႐ွး႐ိုးစြဲတယ္။ဟိုးအရင္တုန္းက ႐ြာေတြမွာလို မင္းအဲ့လိုကိုင္လိုက္လို႔ သူတို႔အတင္းလက္ထပ္ခိုင္းရင္ လက္ထပ္မွာလား ေျပာ..။”
ဒီေလာက္ ကိုယ္လိုက္ပိတ္ေနသည္ကို ဒီအစ္ကို အရမ္း ရဲလြန္းေနသည္မဟုတ္ပါလား။
“မဟုတ္လို႔ဘဲ ကြၽန္မ ေအးေဆးေနႏိုင္တာေပါ့။ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အသန္႔ႀကိဳက္တတ္ေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္မ႐ွိဘူးဆိုရင္ ျမင္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပလို႔ပါ။”
ကိုယ္ေျပာရင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ထိုင္ေနခဲ့သည္မလို႔လားေတာ့မသိ။ဘယ္ဘက္ ေပါင္ရင္းက ဆစ္ကနဲ တစ္ခ်က္ထိုးကိုက္ရင္း က်င္တက္လာသည္။ထရပ္လိုက္သည့္ ေျခေထာက္က ဟန္ခ်က္မညီစြာ ေနာက္ျပန္လဲက်သည္။ကိုယ္ ထိုင္ခုံကို တစ္ခ်က္ထိန္းကိုင္လိုက္သည္။ကိုယ့္ေဘးက ထိုင္ေနသည့္ အစ္ကိုကလည္း ေနာက္ေက်ာကို ထိန္းကိုင္ေပးလာသည္။
“အဆင္ေျပရဲ႕လား။”
“အင္း..ေျပပါတယ္။ေျခေထာက္နည္းနည္းက်င္သြားလို႔ပါ။”
YOU ARE READING
A Thing Called Love(ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟူသည်)
RomansaNormal ပါ။ ကံကြမ္မာအရ ဆုံတွေ့ခဲ့ကြတဲ့ ထိုသူတို့နှစ်ဦး။ ကံကြမ္မာအရ ပြန်လည်ခွဲခွာရတဲ့အခါ။ အိမ်ထောင်ရေးမသာယာမှုကို မျက်မြင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် မိန်းမငယ်လေးဟာ သူမထံမှာလည်း တစ်ထပ်တည်းတူသည့် အဖြစ်အပျက်တို့အား ကြုံတွေ့ရသည့်အခါ။ အချင်းချင်း သစ္စာတွေ၊ကတိတွေ တဖ...
