Köreltilmiş Kalpler

11.Bölüm Hamle Sırası

Köreltilmiş Kalplerin yeni bölümüne hepiniz hoşgeldiniz ..

Sınavlarım bitti ve sonunda rahat rahat bölüm yazabiliyorum.

Yazım yanlışlarım elbette olacaktır , ben acemi bir yazarım . Gözünüze çarpan bir yazım yanlışı olursa belirtirseniz çok sevinirim.

Yorumlarla, oylarla hepinizin desteğini hissediyorum . Hepinize herşey için teşşekkür ederim. Bu işi yaparken arkamda duran ve beni destekleyen birilerinin olması beni gerçekten severek ve heyecanla bölüm yazmaya teşvik ediyor .

Umarım uzun ömürlü bir hikaye olur çünkü karakterleri çok benimsemiş durumdayım. Gerçek hayatta varmış gibi hissediyorum arada .komik değil gülmeyin(!)

Bu arada arkadaşım olarak benimsediğim bir okurum , İzmir'de okçuluk alanında ikincilik için yarışıyormuş . Bunu bugün denemeden çıkmış , dolmuş beklerken öğrendim ve adına çok mutlu oldum umarım ikincilik senin olur . Birinciliğinde yakın olduğunu hissediyorum.

(güncelleme : artık izmir ikincisi bir okurum var :))

Tİktok'dan da beni desteklemek isteyenler için

TikTok: aidenz.2316

yorumlarınızı heyecanla bekliyorum .. Hepsini okuyorumm

iyi okumalarr dilerimmm....

........

2014 Günümüz / İstanbul

Küçükken bize ne vaat edilirse onu yaşamalıydık . Mutlu bir çocukluk yada dramlarla dolu hüzünlü bir çocukluk .

Biz Konvera Laboratuvarında DNA'larıyla oynanmış o yedi çocuk ; bize vaat edilen dramalarla dolu hayata rağmen mutlu bir çocukluk geçirmiştik .

Evet , belki diğer çocuklar gibi değildik ama onlar gibi eğitim alıyor , oyunlar oynuyorduk. Mutluyduk.

Küçüklüğümüzü andığımızda aklımızda 'bilim uğruna ' çektiğimiz işkenceler gelmesin diye çok uğraşmış ve çocukluğumuzu oyunlarla , mutlulukla donatmıştık. Başarılı olabilmiş miydik ? Hâlâ emin değilim.

Bizim için laboratuvar bir oyun alanıydı . Deneyler ise sürekli başa saran oyunlar . Bu tekrarlanan oyunların arasına bazen can yakan yenileri girerdi . İşkenceler.

Hayat bazen sana tercih hakkı sunmaz , ama illaki sıra sana gelir . Bu hayatı biz seçmemiştik . Bizim için seçilmiş bu hayatta , sıranın bize gelmesini bekleyip durmuştuk sadece .

Sonunda sıra bizdeydi. İntikam vaktiydi.Bu anı o kadar uzun zamandır bekliyorduk ki Konvera bizden korkmalıydı . Kendilerinin yarattıkları DNA'ları bozuk bu yedi çocuğun onların nasıl sonu olduğunu izleyeceklerdi . Bir hamlede bulunamayacaklardı çünkü biz herşeyi çoktan düşünmüş olacaktık.

Hepimiz hayatımızı bu intikama adamıştık. Alıcağımız bu intikam çocukluğumuza verdiğimiz bir sözdü.

Oyun oynama sırası bize geçmişti. Korkmamaları gerekiyordu çünkü yaşattıklarını yaşatacaktık. Korkmaları gerekiyordu çünkü yaşattıklarını yaşatacaktık.

1 Gün Önce

"Alev şunu yer misin artık ?" kafamı iki yana sallayıp Balvin'in ağızıma doğru uzattığı sandviçten kaçmaya çalıştım.

" Yemiycem aç değilim hem." deyip dudaklarımı büzdüm . Balvin derin bir nefes verdi ve yanıma oturdu . Bir süre kısık gözlerle beni izledi . Onun taklidini yapmak için bende gözlerimi kıstığımda güldü.