Dostaję pytanie, czego szukasz?
Jak ja nie wiem, dalej czuję się zagubiony.
Już nie wiem, czy komuś ufać.
Wokół widzę za dużo zagubionych.
Czuję się jak wśród swoich.
Chociaż tylko to nas łączy.
Czas mnie goni.
Ja zachowuję się jak ten tonący.
Dalej żyję.
Wielki będę pewnie po śmierci.
Jest ten lęk.
Chciałem się tylko przebić.
Teraz chcę być największy.
Jestem przy tym aspołeczny.
Już mam dość tych chwil posępnych.
Oni zachowują jak te ćmy.
Ktoś da światło.
To polecą.
Już brakuje zasłon.
Marzenie, żeby pachniała lawendą.
Tak w sumie, jak pachnie.
Chyba za mocno wjechał wiedźmin.
Chyba śnię już na jawie.
Sukces nie wydaje się już taki daleki.
Boję się obudzić.
Co jak skończę w ciemnym pokoju?
Ile w tym iluzji?
Szukam tylko na to dowodów.
Piszę na okrągło.
Więc nie mam już czasu czytać.
Nienawidzę, jak jest ten tłok.
Muszę zachować dystans.
CZYTASZ
NieSpołeczny
PoesiaW tym zbiorze wierszy przedstawiam wam świat który na codzień nas otacza. Wyszło trochę depresyjnie no ale cóż. Jest to już mój trzeci zbiór wierszy mam nadzieję że wam się spodoba. Gatunek: poezja Okładka: @_Kyuki_ ©BARTEK 2023
