Ochtendgloren

189 6 0
                                    

Ik loop de trap af naar beneden, zonder enig besef van tijd. Ik heb echt geprobeerd om weer in slaap te vallen, maar mijn hoofd blijft maar nadenken. Ik loop de keuken in om een glas drinken in te schenken. Ik kijk op de klok die in de keuken hangt. 07:00, alle jezus, wat doe ik in godsnaam zo vroeg wakker? Ik schenk een glas met sap in en ik wil weer naar boven lopen, als ik de tuindeur open zie staan. Iemand is al beneden. Ik doe de tuindeur nog verder open en ik stap naar buiten. Milo zit onder de heater, met een sigaret in zijn hand. Door het geluid van de tuindeur schrikt Milo en laat hij zijn sigaret op de grond vallen. "Jezus Christus Luna, ik schrik me werkelijkwaar de touwtering." zegt Milo. "Sorry hoor, ik wilde je echt niet laten schrikken. Wat doe je zo vroeg wakker?" vraag ik. "Ik kon niet slapen." zegt Milo kortaf en hij pakt een nieuwe sigaret uit het pakje die hij in zijn zak heeft zitten. Ik zie al aan Milo's blik dat hij duidelijk geen zin in me heeft, maar ik ga toch naast hem zitten, gewoon om het feit dat ik hem irriteer. "Wat doe je überhaupt hier, ga naar bed." breekt Milo de stilte. "Ik wilde je gewoon gezelschap houden. En volgens mij ben jij juist degene die naar bed moet gaan, want je bent fucking chagrijnig." zeg ik lachend. "Ik hoef je gezelschap niet, rot op." zegt Milo. Mijn lach verdwijnt direct van mijn gezicht. "Jezus man! Wat heb ik verkeerd gedaan?!" zeg ik. "Je bent in mijn buurt en je bent irritant. Ik snap wel dat je vader en je zusje zijn weg gegaan." zegt Milo die een hijs van zijn sigaret neemt. Dat is voor mij de druppel. "Klootzak!" roep ik. Ik sta op en ik gooi mijn volle glas sap over Milo heen. "Kanker slet! Wat de fuck doe je!" schreeuwt hij. "Ik had toch geen manieren? Hier!" schreeuw ik terug en ik spuug in zijn gezicht. "Alsjeblieft Milo!" schreeuw ik. "Val dood jonge!" schreeuwt Milo terug. Ik steek mijn middelvinger op en ik loop de woonkamer in. Ik zet mijn glas op het aanrecht en ik loop boos naar boven. Ik wil direct naar mijn kamer lopen, maar onderweg kom ik Robbie tegen. "Luna? Wat doe jij zo vroeg wakker?" vraagt Rob. "Dat kan ik ook aan jou vragen, jij slaapt beneden." zeg ik terug. "Ik was op zoek naar Milo, maar hij is niet in zijn kamer." zegt Robbie. "Milo zit buiten met een glas sap over zich heen." zeg ik. Robbie kijkt me diep aan. "Wat heb je gedaan?" vraagt Robbie. "Vraag dat maar aan Milo zelf." zeg ik en ik loop naar mijn kamer.

Robbie's point of view
"Vraag dat maar aan Milo zelf." zegt Luna die haar kamer in stormt. Het is weer zo ver, Milo heeft weer zijn mond open getrokken, want anders zou Luna niet zo boos zijn. Laat ik het maar eens aan hem gaan vragen. Ik loop de trap af de tuin in. Milo rolt met zijn ogen. "Waarom is iedereen opeens zo vroeg wakker!" zegt hij. "Wat heb je tegen Luna gezegd?" vraag ik. "Over die Luna gesproken, dat kutwijf heeft een glas met troep over me heen gegooid!" zegt Milo. "Ja, dat doet ze niet zonder reden. Wat heb je tegen haar gezegd!" zeg ik. "Ik zei alleen dat ik snap dat haar vader en haar zusje bij haar weg zijn. Ze moet gewoon niet zo zeiken." Mijn ogen worden groot en ik kijk Milo verbaasd aan. "Dat heb je niet echt gezegd toch?" vraag ik, in de hoop dat hij me op loopt te naaien. "Nee natuurlijk niet! Ik zei dat ze op moest rotten! Daarna gooide ze een glas sap over me heen en tufde ze ook nog in mijn gezicht!" zegt Milo geïrriteerd. "Ja vindt je het heel gek?! Haar vader en zusje zijn dood fucking sukkel! Daar mag je niet eens over beginnen!" zeg ik tegen Milo. "Ze moet gewoon tegen een grapje kunnen." zegt Milo. "Heb jij hersencellen of niet? Dat zijn geen leuke grapjes Milo! Denk nou eens na!" Ik geef Milo een tik op zijn achterhoofd en daarna loop ik terug naar binnen. Ik kan die gozer niet eens meer serieus nemen. Over dat soort dingen kan je gewoon geen grapjes maken. Ik zit te twijfelen of ik nu nog met Luna wil gaan praten, of dat ik haar maar met rust laat. Ik denk dat de laatste optie het beste is. Over een paar uur praten we wel weer bij, maar ik moet nu echt terug naar bed om in ieder geval nog een paar uur slaap te pakken. Ik loop naar mijn kamer en ik ga direct weer in bed liggen, om een poging tot slapen te wagen.

Hopeloos VerlorenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu