The Memory Eater's Super Star

Memory 7

Evo's POV

Nag-teleport ako sa kinaroroonan ng bracelet at ......... sht! Si tori! Nakagapos siya, naka-piring, nanginginig sa takot at tuloy-tuloy ang agos ng kanyang mga luha.

May nakatutok sakanyang baril. Tapos ay nagsalita yung lalaking may hawak ng baril.

"Sorry miss tori. Ang g*go kasi ng kuya mo eh."

I suddenly misdirected the bullet backwards without killing the man holding it just by using my mind.

*BANG*

"Ouch! How the hell did that happened?! Fvck!" Tch, pasalamat pa nga siya at daplis lang ang ginawa ko sakanya eh.

Kaya kong kontrolin ang lahat ng bagay gamit ang isip ko without even holding it. It's called telekinesis. But that's only one of my powers as a memory eater.

Ang sumunod kong ginawa ay ang sumugod at pinagpipilayan lahat ng humarang sa daan ko. Syempre mano-mano. I cannot show off my power to people.

"Kill that intruder!!!" sigaw nung lalaking nadaplisan ko.

Sinubukan niyang tumakbo pero, tch .... Not on my watch!!!!

Kinuha ko ang baril ng isa sa mga tauhan niyang napilayan ko tapos ay binato ko ito sa gawi niya at ... SAPUL! HEADSHOT!

Napa-bulagta nalang siya sa sahig, mabigat kaya yung baril, malamang na mawalan siya ng malay dahil dun. Tsss, hindi pa naman siya patay, wag kayong mag-alala. I do not kill, unless I need to.

Lahat ng mga lalaking na-gulpi at napatulog ko ay tineleport ko na sa isang empty cell sa loob ng police station nang hindi umaalis sa kinalalagyan ko. Ayokong nag-iiwan ng mga kalat. Tss. So, ayun, nawala na nga sila sa sahig nitong bahay at malamang na nandun na sila sa lugar kung saan sila nababagay. Bahala na sa mga yun ang iba pang memory eaters na nandoon. Kinausap ko na ang mga memory eaters using telepathy na sila na ang bahalang magtanggal sa ala-ala ng mga witness sa biglang pagsulpot ng mga ulupong na yun doon sa selda. I can communicate to anyone through my mind as long as kilala ko kung sinong kakausapin ko. That's also one of our powers.

Maya-maya pa'y may biglang nagpaputok ng baril sa gawi ko,

"AAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!! *sobs* Ayoko pa pong mamatay!" biglang sigaw naman ni tori. Tch. Akala mo naman siya yung tatamaan. -_-

"A-anong klaseng nilalang ka???!!!" sigaw naman nung isang lalaki tsaka nagpaputok ulit.

so, may napalagpas pa pala akong isa huh. Pwes, pagsisisihan mong natira ka pa. Huminto ang bala nang nasa harap ko na ito at nalaglag na lamang sa sahig, tch, that kind of weapon cannot be used against me. And with just a split second, the one who attempted to shoot me is now lying on the floor, don't worry, pinatulog ko lang yan. I snapped my finger to stop the time, at tulad nga ng inaasahan. Tori can still move sa kabila ng ginawa ko.

"Aparwa caverey" bulong ko. At biglang nag-appear ang kulay blue na makinang at maliit na diyamante sa ulunan niya. Color blue refers to the present memory. He saw me nung tineleport ko yung mga kasamahan niya, at hindi niya yun pwedeng maalala. Kinuha ko ang blue memory at kinain ito. Tapos ay sinunod ko na rin siya doon sa mga kasamahan niya. Magsama-sama sila sa kulungan! I snapped my finger again at bumalik na sa dati ang lahat.

Tumakbo na ako papunta sakanya, "Tori!" I untied her hand, removed the tape on her lips tapos ay tinanggal ang piring niya.

Punung-puno ng luha ang mga mata niya .... Nanginginig pa rin siya.