Unspoken

3

May 5, 201X

I miss you. That's what I want to say to you after all. Pero hindi ko pinagsisisihan yung naging desisyon ko. Bakit? Kasi nalaman ko rin na hindi ako ganun kahalaga para pigilan mong umalis sa tabi mo. Hinayaan mo lang ako. And that f**king hurts.

I waited. Yes, nagexpect akong ikaw naman ang lalapit sa akin. Yun bang kahit ako yung umalis, gusto ko, ikaw yung bumalik. Magulo, i know. Pero i mean, gusto ko ipaalam mo sa aking gusto mong bumalik ako. Kasi sa totoo lang, i'm still holding back na umalis completely sa tabi mo.

Yes, masasabi mong ako yung nangiwan. Pero hindi totally, andito parin ako for you. Magsabi ka lang. I am one text, one chat, one call away.

I just want you to know na i'm still here, waiting for you, for your call.

I am not a masochist. Naging nature ko na lang talaga na maging considerate kahit dun sa mga taong nakasakit sa akin.

Sinabi ko noon na magiging magkaibigan parin naman tayo kahit na masaktan mo ako. Pero siguro hindi pa ngayon, in time, maybe. Kaya sana, wag mong iisiping wala akong isang salita. Okay?

Nga pala, kung mahal mo parin ako, then why won't you call out to me? Mahal pa rin naman kita, i can still accept you. Are you sparing me from the hurt you could possibly bring me? Oh, well. Maybe I'm just assuming. D*mn it. Whatever.

And yeah, to tell you the truth. I'm still hurting, but I can bear it.

Patuloy na nasasaktan,
Ahn.