Herkez sofraya oturun ekip ve abi tayvası salonda oturuyordur salondada masa oldugundan Poyraz bey İpek hanım Yazgı komiser oraya oturun.
Miraz: Siz Udayyın arkadaslarısınız mahalleden mi.
Yankı: Evet hepimiz kücüklügümuzden beri beraberiz.
Eren: Hiç birinizin ailesi yok mu.
Koza: Vardı ama bizi istemediler yetimhaneye gittik ordan kaçtik sonra Eriz abi bizi evlatlık aldı mahallede kimsesiz olan cocuklara abilik babalık yapar. Okula gonderin derdimize çozum bulur.
Taha: Uday ve Buray neden istemedi Eriz abi kotü biriymiydi.
Uday: Aslında ben bir yere bağlı kalamam ben meslegimi ayarladım bile kimseyide yanımda istemiyorum her gun arkamdan ağlayan birini bırakmak istemiyorum bide ben 15 yasıma geldigimde yatılı okulda okicam.
Poyraz Bey sinirli bir sekilde Udaya döner.
Poyra: Öyle bir sey olmayacak Uday senin yanın bizin yanımız bunu aklına sok yatılı okul yok ailen varken neden yatılı okul istiyorsun.
Uday: Olucak yatılı okula gidicem ve ben suan hiçbirinize güvenmiyorum yanınızda mutlu olmaya calısıyorum ama ben ev istemiyorum aile istemiyorum ben sadece ekipimi ve mahallemi istiyorum.
İpek: Oğlum yapma böyle
Yazgı: Uday yeter artık bu dünya senin etrafında dönmuyor bak ailen yanında baska ne istiyon lan ne
Uday: Ne mi ben bir sey istemiyorum ben o yarım kardıgım islere devam ediyorum burdaki kisiler oğeendiklerinde benim yüzüme bile bakmazlar bunu sende biliyorsun Yazgı Komiserim
Miraz: Ne isi Uday Amca ne isi
Poyraz: Uday sen neylere bulaştın oğlum
Taha: Amca ne oldugunu söylicekmisiniz.
Eren: Ben kardesimi bırakmam
Uraz: Baba Uday bizim kardesimiz demi bizi bırakmaz demi hani artık kimse kimseyi bırakmıcaktı.
İpek: Annem yok öyle bir sey oğlusum
Ekip Udayı dısarı cıkarın bir ucurumun kenarına gelir Uday aglıyordur ekipte ona bakıyordur hepsi üzgündu hicbiri bu ise bulasmak istemedi hemde hiçbiri
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uday ( Erkek versiyon)
CasualeYıllar once ailesinden kopatılınmıs yetimhaneye yerlestirinmis simdide sokakta dostluyla kalan 14 yasındaki cocuk ama kız degil erkek ve onun ailesiyle tanısması
