Beyaz Zambak

ADALET Bölüm 30

baş ağrısıyla uyandım demekki yaşıyordum yanımdaki koltukta oturan kişi ile kaşlarımı çattım onunda benim gibi çatıktı kaşları uykusunda bile bişilere sinirlemişti galiba ben ne zaman ona böyle aşık oldum bilmiyorum daha doğrusu ben ne zaman insan oldum 

Kapının açılma sesiyle gözlerimi arastan çekip kapıya baktım lavini görmemle içim rahatlamıştı arasın yerinde hareket ettiğinden uyandığını anlamıştım "kuzum" dedi lavin bana kaşlarımı daha çok çattım bana kızıp hesap sorması lazımdı "lavin sor hadi" dedim  "tamam neden yaptın" dedi arasa baktım o başını öne eğmiş bizi dinliyordu "bak bi planım var" dedim ve yatakta dikleştim "şuan ben hastanedeyim zaten diye harekete geçilcek ve bizde onları tam benim hiç bişi yapamayacğımı sandıkları zaman arkalarından yakalicaz onları telefonlarımız dinleniyordu arası aradım ve intiharı herkese duyurdum onu aramış olmamda poyraz sinirlenecek ve onun da gerçek yüzünü göreceğiz ve onu da yakalicaz" dedim lavin tam konuşacakken aras lafını kesti "sen kendi canını sikik bi olay yüzünden mi tehlikeye attın" dedi "yok bide haplarımı alamıyordum hep test yapılıyordu bu bahane ile rahatladımda" dedim gülerek "sen iyi değilsin" dedi aras bana bakıp "sen cidden iyi değilsin kızım sen ölüyordu lan" dedi benim için endişelenmesi hem beni mutlu ediyordu hemde tedirgin çünkü benim için daha çok endişe edicekti çünkü ben bu kumarda hayatımı öne sürmüştüm "aras" dedik lavinle ikmiz de aynı anda lavin bana bakıp sözü bana devretti "ben hayatımla kumar oynuyorum yoksa bunların arasından sağ ve gururumla çıkamam ya ölüm ya kalım benim için" dedim aras bana bakmayı neden kesmiyordu "sen neden bu kadar canından bile vazgeçicek kadar intikam ateşiyle yanıyorsun" dedi "ben onun için yaşadım hep küçüktüm sesim çıkamıyordu büyüdüm güçsüzdüm sesim çıkamıyordu kadındım sesim çıkamıyordu ama suan hem güçlüyüm hemde insan değilim çünkü hiç bir canlı benim yaptığım vahşetleri midesi kaldırmaz ama ben onları yapıyorum çok büyük bir istekle arzuyla yapıyorum ben bu işi yani bana gelip neden bu kadar çok intikam peşindesin diye sorma o küçük mira yere oturup yardım için ağlarken yedi o tokatların hepsini şimdi bana gelipte neden o adamın parmaklarını kopartıp sonrada elini ateşte yakıp acı içinde ölümü terk ettin diyemezsin diyemezsiniz anladınızmı" dedim ve kolmdaki serumu çıkartıp ayağa kalktım üsütümdekiler hala benim kıyafetimdi kan yoktu çünkü kurşun sadece acı verir belli bir süre nabız durdururdu aynanın karşısına geçip sacımı düzelttim yüzümü yıkayıp çıktım çünkü daha kendime baksaydım bir kriz geçirebilridim ben nedense poyrazı aşırı derece özlüyorudm hayır salak kızım benim o senin gözünün içine baka baka yalan söyledi seni parmağında oynattı kendine gel sen onu özleyemezsin o bir yalanco hayır o bir kurban 

Onları odada birakıp çıktığımda buranında o sikik tesisin olduğunu anladım içimdeki sinirin arttığını hissedebiliyordum ellerim kaşınıyordu alexi görmemle güldüm "hep de senin hasta olmana yada vurulmana hayır dur kendini kendi özel kurşununla vurmana falan denk geldik eminim poyraz bu kadarına denk gelmemiştir ha demi" dedi kahkaha attım " gelmedi merak etme bir şeyde ondan öndesin" dedim "al buda çiçek bu çiçek te zambak hemde beyaz bu sfer poyraz gönderdi ve çok sinirli" dedi "sikerim onu da sinirinide" dedim bu sfer o da kahkaha attı "geçmiş olsun" diyince "sanada" deme ihtiyacı duydum çünkü suratını harbi iyi dağıtmıştım "yüzün diyorum kimden dayak yedin söyle haddini bildirelim" dedim sinirlendi "seninle görüşcez" dedi arkasından ona öpücük gönderdim onun gitmesiyle merdivenelere yönelmemle önümü biri kesti biri değil çok pardon meriç "neden lan" dedi "sanane -" dedim ve onun itip merdivenleri inmeye başladım "seni bi gün bu kibrin ve özgüvenin umursamazlığın yok edecek kendini kendin bitereceksin" dedi arkamdan "öyleymiş tamam" dedim ve çıktım kapıda rüzgar bekliyordu "ne oldu" dedim "götürüyüm seni ben sna hesap sormicamda karşılıklı bi oturup içsek mi be" dedi "işte aradığım kafa bin lan" dedim sürücü koltuğuna o geçti ben de yanına ve gazladık