Phantom Of Love (Friend Series #2) | ✓

Chapter 3

Iraia's POV

"Iraia!! You bitch kid bumalik ka dito!" I hear that shouts again. "Hulihin niyo ang batang 'yan! wag niyong hahayaan na makatakas!" 

I heard gunshots and shattered glasses. The sound of the cold wind breeze of the night. "Dito ka lang,"  "You kid, pinahirapan mo pa kami," 

"Iraia!!!"

"Ahhh!" Agad akong napabalikwas ng bangon sa kama. My heart was beating so fast and sweats all over my body.

Those screams. Gunshots. That nightmare. 

Napahilamos ako sa sariling mukha at malakas na napabuntong hininga bago pumasok sa CR. 

I stayed there for 30 minutes under the cold shower. While the water flowed from the shower over my body I was just stunned by the emptiness.

Inihanda ko ang sarili pumasok sa school, baka malate pa ako. Dad was on a business trip kaya ako at ang mga maids lang ang nasa bahay.

As the driver parked our car in the school's parking lot, agad na bumababa na ako. I need to walk for 5 minutes papuntang school gate since the parking lot was quite far. 

My mind was starring blankly at wala pa sa sarili habang tumatawid sa kalsada. Napalingon ako nang makita ko ang isang kotseng humaharurot papunta saakin. Nanlaki ang mata ko at for some reason hindi ko maigalaw ang mga paa ko. My knees trembled as the car is getting nearer at me.

I could hear the loud beeping of the car. My body starts shaking and my feet was glued to the ground.

Pero nagulat ako ng biglang may humawak sa akin at inilayo ako sa kalsada.

Nag angat ako nang tingin kay Dux na nakatingin sa akin. He was intently looking at me with his brows knotted.

"Alam mo ba kung ano gamit ng mata?" mariin na tanong niya na hindi binibitawan ang braso ko.

"Para makita mo kung gaano kita kagusto?" wala sa sariling sagot ko.

"Para tumingin sa dinadaanan mo. Don't be stupid, Iraia" aniya at nilagpasan ako.

I bit my lips to stop my smile bago siya sinundan papasok sa school. "Thank you nga pala, siguro nakatadhana na maging knight and shining armour kita," my eyes twinkled while looking up at him.

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. Napatigil kami ng may tumawag sa kanya,

"Dux training daw sabi ni coach!" sigaw ng isa sa kateam niya sa soccer. It was very obvious since naka suot ng jersey. 

Tumango si Dux bago ako nilagpasan ulit papunta sa may training field nila. I just shrug and continued my pace towards our room. 

"Asan si Dux?" bungad na tanong ni Amaris. "Training," maikling sagot ko na ikinatango niya.

"Nood tayo mamaya ng training nila,'" pagyaya ko kay Amaris. She teasingly looked at me and wiggled her brows. 

"Bakit? Gusto mo tignan maglaro si Dux?" mapang asar na tanong niya.

"Parang ganun na nga..."

"Sige since kaibigan kita, isusupport kita sa pagmamahal mo kay Dux," aniya at sumuntok pa sa hangin.

After the class dismissal I pulled Amaris towards the soccer field. Sakto at nakita namin si Anastasia and Athalia walking to our direction sinama nalang namin sila.

We all sat on the nearest bleachers while the soccer players were busy with their training. I could see how sweaty Dux was and he was combing his hair with his veiny hands.

Damn, so hot!

I can hear the squeals from the others girls sa kabilang bleachers. Napatayo ako nang maka score ng goal si Dux sa isang sipa lang at mabilis na pumasok ang bola sa net.

Pumalakpak ako ng malakas, "Go Dux! Napakagaling mo!!" sigaw ko na umalingaw ngaw sa buong field.

Ayy napalakas ata.

Nakita ko kung paano natigilan ang lahat, lalo na si Dux. Nilingon niya ako at tinignan ng masama, nagthumbs up ako sa kanya at ngumiti ng matamis. Inirapan niya lang ako at napabuga ng hangin.

Nakita ko kung paano siya nilapitan ng mga kaibigan niya at tinapik sa balikat nang nakangisi.

Pinaupo ako ni Athalia habang sina Amaris at Anastasia ay nagpipigil ng tawa.

Their practice continued hanggang sa matapos ang buong hapon. Agad ko na nilapitan si Dux para sana icongratualate siya dahil sa kanyang galing, kaso nilagpasan niya lang ako.

Agad ko siyang hinabol at hinarap."Here, you did great sa training niyo!" sabi ko at inabot sa kanya ang bottled water.

He just looked at it tapos inangat ang kanyang tingin saakin. I smiled brightly at him.

Mas lumapad ang ngiti ko nang kinuha niya saakin ang bottled water bago ako nilagpasan. Nakangiti akong bumalik kayla Amaris at kinuha ang bag ko.

We bid our goodbyes to each other bago lumabas ng gate. I was about to go to the parking lot nang makita ko si Dux na nakaharap sa isang basurahan.

I was about to call him nang may itinapon siya at mabilis na umalis.

Agad ko na pinuntahan ang basurahan na yun at tinignan kung ano ang itinapon niya. Nanlumo ako nang makita ang bottled water na hindi pa nabuksan na nasa basurahan. The seal was still sealed.

Tears started to form around my eyes.

"Iraia..." I heard him called my name pero hindi ko agad yun pinansin at tumakbo papunta sa kotse namin. 

If he didn't want the bottled water, edi sana sinabi nalang niya, argh!

Mahuhulog ka din saakin, Dux.

Tandaan mo yan.