"Daha gözlerime bakmaya bile cesaretin yok "
Soobin nefesleri birbirlerine çarpıcak kadar yaklaşmıştı yeonjuna.
Yeonjunun ise kalp atışları hızlanmıştı
Yeonjun soobinin elinden kaçıp konuyu değiştirmeye çalışmıştı
Ensesini kaşıyarak konuştu
"Evin çok güzelmiş"
"Eğer ailen merak etmiycekse burada kal"
Bunu duyan yeonjun olanları hatırlayıp soobine baktı
"Ggidecek yerim yok dedim"
Boğazı düğümlenmişti acaba o adam hâlâ evindemiydi bilmiyordu ama burada kalmasa sokakta kalıcaktı
"Tamam burada kal "
Soobin onun ne kadar tedirgin olduğunu anlayıp üstelememisti
~~~
yeonjun soobini seyrediyordu yüzünü incelemeye başladığında ise hayret ediyordu ne kadar iyi bir çene yapısı vardı gözleri, dudakları..
Her zerresinde mükemmellik taşıyordu
Soobin onun baktığının farkına vardığında ise kafasını telefonundan kaldırmadan konuştu
"Niye bana öyle bakıyorsun?"
Yeonjun bu cümleyi duyar duymaz
kafasını çevirip bakışlarını kesti
"Ah her neyse aç mısın?"
Yeonjun tekrardan soobine dönüp olumlu anlamda başını salladı soobin yeonjunun kafasını sallamasıyla bir telefonunu alıp pizza söyledi
Pizzayı beklerken yeonjuna doğru dönüp aklındaki bir kaç sorudan
birisini sordu
"Madem kimsen yok, madem gidecek yerin yok bu zamana kadar nerede yaşadın?"
Yeonjun ona doğryu söylemeyi tercih etmeyip ağzına ilk gelen yalanı savurdu
"Uzun zamandır kiramı ödemiyordum ev sahibide beni çıkardı"
Soobin anlayamıyordu bu yüzdenmi o kadar çok ağlamıştı? Yalan söylediğini biliyordu ama ona bunu ne veya kim yaptıysa" kimsesizim" dedittirecek kadar canını yakmıştı.
Soobinin bu uzun düşünceleri bir kapı ziliyle bölündü
"Git kapıya bak"
Yeonjun aşağıya inip kapıya baktı ve gelen kuryeden pizzaları aldı ardından soobinin yanına gidip pizzaları ona uzattı
Soobin pizzaları alıp masaya koydu ve sandalyeye oturdu
Yeonjun hemen soobinin karşısına oturdu nerdeyse gün boyunca su dahi içmemişti ama şu anda o da aklındaki bir soruyu sormaktan çekinmemişti
"Artık günlüğümü vericekmisin?"
Tedirgin bir şekilde parmaklarıyla oynuyordu
Soobin alaycı bir şekilde güldü
"Ahh tabiki hayır"
Pizzayı açıp bir dilimini eline aldı
"Ne bekliyorsun yemeğini ye"
Yeonjun duyduğu yanıtla karnına ağrılar girdi o günlükte onun bütün tranvaları lanet okuduğu herşey vardı ama bir yolunu bulup o günlüğü ya alıcaktı yada vaz geçirecekti
Bütün yemek boyunca bunu düşünecekti işte
Üzgünüm biraz kısa oldu
Yorum yapıp oy vermeye ne dersinizz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Boy | Yeonbin
Teen FictionGece olmuş ve yeonjun uyumuştu. Soobin ise bu sefer onu izliyordu. Neden yaptığını bilmiyordu ama oğlandan ayıramıyordu gözlerini artık emindi ona acımıyordu. İşte iş burda karışıyordu ona karşı ne hissediyordu yada ne hissetmeliydi. Soobin ne sevi...
