My Boy | Yeonbin

6

Ambulans ile hastaneye geldiğimizde yeonjun'a acilde müdahale etmişlerdi. Ne kadar uyuştursalarda dikiş attıkları sırada canın çok fazla yandığını hissedip ona sarıldım.
Şu an bu durumda olamsaydım "Tanrım ne yapıyorum ben şuan diyebilirdim"lakin onu bu halde görünce düşünmeden yapmıştım çünkü canının yandığını görmek beni yiyip bitiriyordu.

~~~~~~~~~

Yeonjunun yaralarıyla ilgilenip  ağrı kesici bir serum vermek için odaya aldılar. Geldiğinden itibaren baygındı soobin ise onu bir dakika olsun bırakmadı. Başında  endişeli bir şekilde onu izliyordu. Yeonjun kıynaşmaya  başladığı anda doktoru bulmaya gitti  hemen ilk gördüğü hemşireye haber verip uyanacağını düşündü.

Hemşireyi takip ederken hastane koridorunda gördüğü bir aynayla takılı kaldı ne haldeydi böyle?. Abartıyormuş gibi hissedip endişeli tarzının yerini soğuk bakışlara bırakıp hemşirenin peşine tekrar takıldı.

Düşündüğü gibi yeonjun uyanmıştı
fakat her zamandan daha fazla kaçıyordu soobin'den. Bunu anlamaya çalışan soobin ise gözlerini ona dikmişti.Tamam ona her zaman kötü davranıyordu fakat bu gün boyunca dokunmamıştı bile ve ona göre  korku değil çekingenlik,utanmak ve daha fazlası vardı o gözlerde.

Soobinin dikkati hemşirenin onu dürtmesi ile dağılmıştı. Hemşire onunla özel olarak konuşmak istediğini beyan etmişti.
Ardından kapının önünde geçtiler

"Efendim hastanın yakınıyım demiştiniz acaba neyi oluyorsunuz?"

"Oldukça yakın bir arkadaşıyım"

"Ahh anlıyorum, sizinle konuşmak istedim çünkü beyfendi biraz aksi hastanede kalması gerek fakat gitmek istediği konusunda kararlı."

"Biliyorum öyledir fakat ne için
burada kalmamız gerekiyor sadece bir kaç kesik?"

"Evet ama oldukçada derin ve fazla kesik var bu yüzden enfeksiyon kapma olasılığı çok yüksek ve hastamızın bünyesi bunu kaldıracak bir bünye değil."

"Onu ikna edemem fakat ona iyi bakabilirim."

"Bunu doktorla konuşmak gerekir. Ama bazı şartlar altında neden olmasın doktor bey reçete ile nasıl pansuman yapılması gerektiğini yazan bir kağıt verecektir.İyi günler efendim"

Soobin kısa bir selam verip yeonjunun yanına girdi ardından yanında yaklaştı.

"Neden burada kalmamakta ısrar ediyorsun?"

"Okula gitmem gerek, sınav haftası ayrıca çalıştığım kafe var ve evime gitmem gereken mevzular daha fazla seninle kalamam."

Ona ısrar edemezdim yeterince yumuşak yüzümü göstermiştim fakat yaraları fazlaydı ve çalışıyormuydu?

"Dikişlerin seni zorlar bu durumda çalışmamalısın yeonjun"

"Bana acımana gerek yok soobin her yaramı kendim sardım bunun üstesindende geliceğime eminim"dedi kısa bir gülücük bıraktı

Evet dediğim ve yaptığım her şey saçma bu güne kadar bütün yaralarının sebebi benken şimdi ona neden bunu yapıyorum onun için üzülüyorum resmen!?

Ahh işte en kötüsüde bu kendinle çelişmek bir tarafım ona yardım et derken bir tarafım ise ona çok fazla yüz vermememi söylüyor. En son birine böyle yaptığımda ne olduğunu hatırlamak istemiyorum lakin hatırlamassam  tekrar birine güveneceğim için tırsıyorum.

~~~~~

Yeonjunu istediği sokağa bırakıp  arabayla uzaklaşırken sokağı gözetledim ardından telefonuma bakmayı akıl ettim. Binlerce arama vardı yalan söylemek olmasın tırsmıştım. Çünkü büyük bir Savaş vardı eve gidince.

Selam bundan sonraki bölümde kaos varr

Oy verip yorum yapmaya ne dersinizz