"Kimsesiz." diye fısıldadı. "Kimsesizler." derken sesi biraz yükselmişti. "Biz sokağın bile kucak açmadığı kimsesizleriz. Bizim geçmişimiz kan kokuyor Hazan. Biz yalnızca aynı acıdan vurulmuş insanlarız. " dikleşti. "Burası bizim şehrimiz. Buras...
Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın. İyi Okumalarrr❀
2.Bölüm "Dudaklardan Dökülen Kavil"
Şarkılar: Bu kez şarkı seçimini size bıraktım, buraya şarkı önerisi bırakabilirsiniz ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kimsesizler Şehri
Pars ve Hazan'ın konuşmaları bittiğinde Nova yanlarına yaklaşmıştı. Hazan daha fazla ayakta kalmasın diye onu alırken onun için hazırlattığı odaya gitmek için hareketlendi.
Nova ve Hazan gözden kaybolurken, Kubilay etrafa bakınarak Pars'a doğru yaklaşmaya başlamıştı. Elini Pars'ın omzuna koyarak geldiğini beli etti. "Seninki ortalarda görünmüyor. Bana kaldın gibi..." dedi, cansız bir neşeli sesiyle.
Pars'ın bakışları etrafta gezinirken gözleri Korel'i aradı. Şu an Korel'in patlamaya hazır bir volkan olduğunu biliyordu. Şimdiye kadar patlamamış olması bile şaşırtıcıydı.
"Aman." Dedi, bakışlarını Kubilay'a çevirirken. "Mümkünse ben dinlene kadar ortaya çıkmasın..."
Kubilay onun bu haline gülerken, yaklaşıp kolunu uzattı. "O biraz zor gibi. Gir hadi koluma yaralı zede, seni odana götüreyim." Pars ona kötü bakışlar yollarken, uzattığı koluna girdi. Birlikte merdivenlere doğru ilerlediler...
