Mafyanın Kızı Olmak

27. Bölüm

Nurgül hanım içeri girer girmez bana gülümsedi ve yanındaki korumalara eşyalarımı almaları için işaret verdi . Benim unuttuğum bir şey vardı o da telefonu nereye saklayacağımdı . Uçakla gideceğimiz için havalimanında arama yapacaklardı bu yüzden onu bir şeye saklamam gerekiyordu. Aklıma çok iyi bir çözüm geldi ve bir şey unuttum bahanesiyle yukarı çıktım . Eskiden kalan powerbankım vardı ve kabını çıkarmıştım. Kabin içine diğer telefonumu sessize alarak şarj aletiyle birlikte koydum. Zaten büyük olduğu için içine sığması kolay olmuştu . Son anda fark ettiğim kulaklığımı da alıp aşağı indim .

Nurgül : Hoşgeldin kızım ben de nerede kaldı bu kız diye merak ediyordum

Aksel: Kulaklığımı ve powerbankımı aldım

Herkesle son bir kez vedalaştım . Bu düşündüğümden daha da zordu . Herkes üzüntüden ve ağlamaktan bir şey diyemiyordu bu yüzden sadece birbirimize baktık . Ben hala onlara bakarken Nurgül hanım beni kolumdan tutup götürmeye başladı . Ayrılırken benim de gözlerimden çoktan yaşlar gelmeye başlamıştı. Herkes ağlıyordu ve bunlar veda ve kabullenme ağlamasıydı . Varhan eniştem ve Sekin halamı tatile yollamıştık bu yüzden hala haberleri yoktu , daha doğrusu hiç kimse haber verememişti. Ama en kısa sürede onları arayacaktım . Soysal ailesi yenilmekten en çok korktuğu yerden yenilmişti. 15 sene önce kaybettikleri kızlarını tekrar kaybediyorlardı. Ama ben buna bir kez daha izin vermeyecektim . Reşit olur olmaz gerçek fotoğrafları bulup buraya geri dönecek ve onların gene en küçük kızları olacaktım. Soysal ailesi bir kez daha kızını kaybetmişti ama ben bu sefer bu süre 15 sene değil 2 sene olacaktı . Bunları düşünürken içimden beni korkutan o ses geldi.

Ya iki sene sonra dönemezsen ? Ya daha uzun sürerse?

Ama olamazdı izin veremezdim. Çok özlerdim ben onları yapamazdım , olmazdı. Nasıl bindiğimi hatırlamadığım bir şekilde arabaya binmiştim ve gidiyorduk. Ben kendimi toparlamaya çalışırken Nurgül hanım konuştu.

Nurgül hanım: Senin bir kardeşin var

Aksel: Evet var zaten ama sayende geride bırakıyorum hepsini . Ayrıca bir tane değil 5 tane

Nurgül hanım : Senin üzüntüden beynin durmuş kızım . Buradakileri söylemiyorum Antalya'da. Senden iki yaş büyük yani Kerem abinle ve Serhat abinle yaşıt.

Aksel: Bizi terk ettikten hemen sonra evlenip çocuk mu yaptın

Nurgül hanım: Ben de sevebiliyorum birisini

Aksel: Birisini değil birilerini bu önemli bir detay

Nurgül hanım : Ahahahaha çok komiksin kızım . Seni çok sevebileceğimi biliyordum

Aksel: Şaka değildi ama neyse . Kız ? Erkek ?

Nurgül hanım: Erkek

Aksel: Aman ne güzel . Bir de cici babam var yani

Nurgül hanım: Yok onunla boşandık, beni aldattı ben de çocuğumu alıp başka bir yere taşındım

Aksel: Karma yaşadım desene

Bunu dedikten sonra kahkaha atmaya başladım

Nurgül hanım: Noldu niye gülüyorsun?

Aksel: Abimleri bile bu kadar sahiplenmedin .

Nurgül hanım : Hayır onları da seviyorum da komik olan ne ?

Aksel: Anneliğine gülüyorum ya sinirlerim bozuldu bana aldırma

Nurgül hanım: Senin üzüntüden aklın karışmış hadi biraz dinlen .

Normalde onun dediği hiç bir şeyi yapmaya niyetim yoktu ama geçen geceden kalma uykum ve ağlamaktan acıyan gözlerim beni dinlemiyordu . Kafamı cama yaslayıp biraz uyumaya karar verdim. Uyandığımda uçaktaydık , büyük ihtimalle beni korumalar taşımıştı. Yanımda Nurgül hanım uyuyordu. Aklıma diğer telefonum geldiği için hemen kontrol etmek için çantamı açtım . Hala oradaydı, ama ne olur ne olmaz diye çantamı boynuma geçirdim ve biraz daha uyudum . Bu sefer kalktığımda arabadaydık ve inanılmaz sıcaktı . Anladığım kadarıyla Antalya'ya gelmiştik, aşırı susadığımı hissettiğim için etrafa bakmaya başladım . Nurgül hanım yanımda bir tabletle birileriyle görüşüyordu . Etrafa su var mı diye bakarken sonunda açılmamış bir su buldum ve onu içtim . Cam açık olmasına rağmen aşırı sıcaktı ama manzara çok güzeldi . Geçtiğimiz yolda bir deniz vardı . Kafamı biraz çıkarıp denize baktım ve derin derin nefes aldım