Zengin Garson

( 1 ) " Burslular Kraliçesi ! "

Her sabah olduğu gibi bu sabah da olağanlıkla erken kalktım . Saatte nerede ise altı olmuştu . Bu günün benim için ayriyetten bir önemi vardı çünkü bu gün kazandığım üniversitenin ilk günüydü

. Hızlıca yataktan doğruldum ve kendimi lavaboda buldum . Yüzümü yıkayarak topuzu mu düzelttim ve odadan çıkarak yavaşça odamın hemen yanında olan annemler in odasının kapısını usulca araladım . Her zaman ki gibi derin bir uykudaydılar .

Tamam kabul ediyordum derslerime az da olsa çalışırdım ama bu kadar büyük bir başarı kazanacağımı sanmıyordum . Oldukça güzel bir puan almış ve burs kazanmıştım .

Ben bunları düşünürken çoktan merdivenlerden inmiş , mutfağa ulaşmıştım . Kendime ufak bir sandviç hazırlayıp odama geri çıktım .

Bir taraftan sandviçimi yiyor bir taraftan da giyeceğim eşyaları seçmeye çalışıyordum . Çok fazla eşyam yoktu tıpkı çok eşya almaya yetecek paramızın olmaması gibi ...

Ben hazırlandığım zamanda annem lerin kapıları açılmış ve aşağı inişleri duyulmuştu . Hızla dolabımdan aldığım koyu renk kıyafetlerimi giydikten sonra topuzu mu salarak odamdan çıkarak aşağı geri indim .

Annem mutfakta babam da içeride oturmuş merdivenlerden inen bana bakıyorlardı . Hızla onlarla selamlaştıktan sonra ayakkabılarımı giyerek çıktım dışarıya .

Bu gün okulumun ilk günü olmasının yanında iş bulacağım da bir gün olmasını diliyordum . Aileme destek olmalıydım , zaten çok da iyi bir maddi durumumuzun olmamasının yanında üniversite masraflarını onlara yıkmak istemiyordum .

Ancak nereye baktıysam bakayım hiç bir ilan görmemiş , hüzün içerisinde üniversitenin önüne kadar gelmiştim .

Ancak geç kalmış olmalıydım ki saat dersimin olduğu saatten neredeyse yarım saat ilerdeydi . Hızla öğrenci kartımı görevli yerine okutur okutmaz hızla girdim yerleşkeye .

Ancak girmem ile şok olmam bir olmuştu . Düğünden kaçmış misali giyinen kızlar , podyuma çıkmışcasına gözüken insanlar aynada kendime bakma isteği uyandırıyordu bende .

Ya bende vardı bir problem ya onlarda . Bu kadar olmaz diyecek durumdaydılar derken binanın en üst katında olan sınıfıma çıktığım merdivenler sanki çıktıkça arıyorlardı . Ne kadar zor bir iş bu derken sonunda nefes nefese sınıfımı bulmuş vakit kaybetmemek adına hızla kapıyı çalarak sınıfa girmiştim .

" Af edersiniz hocam , biraz geç kaldım ama kusura bakmayın . " hızla boş olan bir yere oturduğumda etrafta olan insanları ve konuşmalarını fark ettim .

" Kim bu rüküş acaba ? "

" Ay giydiği şeye bak ! "

" Acaba burslu mu ? "

Bu kadar çok eleştiren gözlerle bakmak zorundalar mıydı acaba ? Okuduğum bölümden midir bilemem ama bu günün bir an önce bitmesi ve bu bakışların benden ayrılması için yalvaracak durumdaydım . Çünkü bakışlardan oldukça rahatsız olmaya başlamıştım .

" Kendini tanıt bakalım . " duyduğum ses dekanın sesiydi . bana dönmeyen gözlerin de dönmesini sağlayan bu cümle ile oturduğum yerden usulca kalktım .

" Ben Aybike DEMİRTAŞ . " diyeceğim başka bir şey yoktu ve benim hakkımda merak edilecek başka bir şey olacağını sanmıyordum .

" Şu burslu olan öğrenci sensin yani . " işte bingo . Bana merak ile bakan gözlerin acıyarak bakmasını sağlayan bu sözler ile oturduğum yerde eğdim başımı .