~Η ψυχή που δεν γνώρισε κάνεις!~ [Plus+]

~Η ζωή μια μάταιη δυστυχία!~

Η ζωή μας όλη, είναι μία δυστυχία
ένα σήμερα που δεν θα ξανάρθει ποτέ
με ό,τι έχει μέσα του..
Τα νιάτα, τις στιγμές.. τους ανθρώπους..
Πάντα με το που θα έρχεται κάτι η ίδια η ζωή θα θέλει πάντα να μας το πάρει στο χθες, να μην το ξανά δούμε πότε!
Μερικές φορές μας συμφέρει όταν επρόκειτο για άσχημα πράγματα
όμως δεν κάνει διακρίσεις, τα παίρνει όλα και μας τα κατασχέτει, χωρίς να της χρωστάμε πραγματικά κάτι..
Δεν ζητήσαμε εμείς να έρθουμε εδώ, στην ζωή.. εκείνη όμως έτσι το βλέπει!
Μας έδωσε ένα δάνειο ζωής χωρίς εγγυήσεις, χωρίς ασφάλεια, χωρίς τίποτα για να είμαστε εξασφαλισμένοι και εκεί μας φορτώνει με τις δώσεις του δανείου που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας..
Ο Θεός όμως ξέρει! Γι'αυτό και ψάχνει τρόπο να μας πάρει κοντά Του!!! Δεν λογαριάζει αυτήν την ζωή, την επίγεια, αλλά την αιώνια, κοντά Του, στο Βασίλειο Των Ουρανών!

Αλήθεια, το έχω μεγάλη απορία.. γιατί τελικά αγαπάμε-λατρεύουμε τόσο πολύ την επίγεια ζωή που τόσο μας μισεί στην τελική και που μας έχει γδάρει, μας έχει πονέσει, μας έχει πληγώσει.. που μας έχει εξουθενώσει..;
Γιατί να παλεύεις για την επίγεια ζωή που τελικά ανοίκει σε έναν εχθρό που το μόνο που θέλει είναι να μας κάψεις;

Δεν ανήκει σε εμάς αυτή η ζωή.. είμαστε πιόνια της και στόχος είναι να μην μας φαν' τα φίδια και ακόμη κι αν πέσουμε να συνεχίσουμε για την κορυφή του τερματισμού.. όμως τελικά πόσοι θα προλάβουν να τερματίσουν.. υπάρχει άραγε χρόνος για όλους..;

Γι'αυτό ο Χριστός μας παίρνει και νωρίτερα από το κανονικό, προβλέπει την ήττα μας και πως δεν έχουμε χρόνο για να τερματίσουμε στην κορυφή, έτσι μας δίνει την ευκαιρία να ανταλλάξουμε στην τράπεζα τις κρίσεως τα χρόνια που χάσαμε για μια θέση στον τερματισμό, στον παράδεισο!

Ένα παιχνίδι ίσως να'ναι η ζωή, γι'αυτό και τα παιδιά ξέρουν να την ζουν και να την απολαμβάνουν.. εμείς οι ενήλικες σαν πολύ αξία δώσαμε στα άσκοπα πράγματα της ζωής και ξεχάσαμε πως στόχος μας είναι ο τερματισμός στο Παράδεισο..
Έτσι καταλήγουμε να χάνουμε προ πολλού την ουσία και να ζούμε από τώρα την κόλαση που άλλοι δεν πιστεύουν καν πώς υπάρχει μεταθανάτια..

Αν δεν πιστεύεις στο Παράδεισο μα, ούτε και στην Κόλαση τότε.. κοίτα γύρω σου.. είναι πολύ πιθανό να πιστέψεις πρώτα στην κόλαση πια και πολύ λιγότερο στον παράδεισο μα, ξέρω πως η επιθυμία του ανθρώπου για την ελπίδα είναι πιο δυνατή από την πίστη πώς υπάρχει κόλαση, τότε και χωρίς να την δεις σίγουρα βαθειά μέσα σου θες πολύ να υπάρχει!!!

Εγγυητές σε ένα δάνειο ζωής που δεν το διαλέξαμε εμείς, το πληρώνουμε μια ζωή χωρίς καμία ασφάλεια, χωρίς τίποτα, που στη τελική μοιάζει με επιτραπέζιο παιχνίδι "Το φιδάκι", να αποφύγεις μην σε φάνε τα φίδια, να ανέβεις τα σκαλιά, στο τερματισμό να προλάβεις να πας
και στο τέλος να μαθαίνεις πως δεν σου ανοίκει τίποτα πια και πως όλα είναι εναντίον σου.. δεν έφτασες ούτε καν στα μισά για να μάθεις πώς όλα είναι μάταια..

(30/10/'22)

~Μάρω Jackson~