~Η ψυχή που δεν γνώρισε κάνεις!~ [Plus+]

~Τραγουδιστής~

Να σου πω κάτι;
Ξέρεις γιατί οι τραγουδιστές είναι έτσι;
Ξέρεις! Που ζητάνε με χίλιους τρόπους να καταφέρουν το χειροκρότημα, τον θαυμασμό, τον ενθουσιασμό και επομένως την αποδοχή από το κοινό..
Γιατί στην ζωή τους δεν το έχουν, δεν το είχαν και ίσως να μην το έχουν και πότε!
Αν τους αφαιρέσεις το τραγούδι, στην ζωή τους σαν άνθρωποι δεν υπάρχουν, δεν αξίζουν, δεν υπολογίζονται (και όχι, δεν το λέω υποτιμητικά.. λέω απλώς τι γίνεται στην πραγματικότητα από τους άλλους)!
Μπορεί σαν άνθρωποι να αξίζουν πολλά μα, δεν είχαν ποτέ την αποδοχή, την επιβράβευση, τον θαυμασμό (...) που χρειάζονταν από τους άλλους και έτσι, ενώ είναι το όνειρο τους η μουσική και το τραγούδι, είναι και ο μοναδικός τους δρόμος, γι'αυτό και σε κάποια στιγμή το πιστεύουν και οι ίδιοι πως αν δεν τραγουδούν, αν δεν είναι τραγουδιστές (καλλιτέχνες), τότε δεν είναι τίποτα.. και τίποτε άλλο δεν μπορούν να κάνουν!

Μα, φυσικά γίνεται και με άλλους καλλιτέχνες όπως συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφους, γραφίστες, ηθοποιούς, χορευτές, στιλίστες, σκηνοθέτες, σεναριογράφους.. οτιδήποτε έχει να κάνει με το κόσμο της τέχνης και του θεάματος!!!

Αλλά πρόσεχε! Δεν είναι όλοι οι καλλιτέχνες σε αυτήν την "κατηγορία".. μόνο οι αυτοδίδακτοι (συνήθως) το περνάνε αυτό, αυτοί που δεν πέρασαν από το δρόμο του θριάμβου και των επιτυχιών διότι π.χ: Κάποιος τραγουδιστής που σπουδάζει χρόνια στα ωδεία και στα μεγάλα πανεπιστήμια, πάντα κάπου τραγουδάει, πάντα κάπου διαγωνίζεται, πάντα κάτι κερδίζει και πάντα κάποιοι τους αναγνωρίζουν και τους προσέχουν..
Εκείνοι οι αυτοδίδακτοι όμως, αλίμονο σε αυτούς που περπατούν τον δρόμο της αποτυχίας, σε έναν δρόμο σκοτεινό που κάνουν τα πάντα, χίλια δυο για να ανοίξει ένα φως να τους προσέξει κάποιος, που φτάνουν να πουληθούν οι ίδιοι για να πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους και για να αναγνωριστούν, να ακουστούν, να πάρουν κι αυτοί το χειροκρότημα, το θαυμασμό, την αποδοχή, το χαμόγελο, την συγκίνηση, να τους θέλει κι αυτούς κάποιος... για να έχουν κι αυτοί αυτό που λέγεται 'αξία', να νιώσουν πως μπορούν να κάνουν πιο πολλά από όσα οι άλλοι τους μείωναν πως δεν μπορούν, πως δεν θα τα καταφέρουν.. για να δείξουν πως μπορούν να χαράξουν το όνομα τους στον κόσμο, να τον αλλάξουν και να μείνουν στην ιστορία...
Για εκείνους λοιπόν που τελικά, σου έχω νέα, πονάνε, κλαίνε και νιώθουν πως ποτέ δεν ήταν αρκετοί για κανέναν.. όλοι αυτοί, γι'αυτό έχουν ανάγκη κάτι που λέγεται χειροκρότημα και ό,τι συνεπάγεται σε αυτό! Γιατί χωρίς αυτό, είναι ένα τίποτα στον παιδικό τους εαυτού που νιώθουν να τον απογοητεύουν μέρα με τη μέρα αν δεν καταφέρουν τίποτα από αυτά που έχει ονειρευτεί.. γιατί εν τέλει το μόνο που θέλει είναι να κάνει περήφανους όσους αγαπά.. όλους!!!

Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες και προέρχονται από δύο δρόμους, αυτόν του θριάμβου και αυτόν της σιωπηλής αποτυχίας! Οι επαγγελματίες και οι αυτοδίδακτοι..

"Αν δεν είμαι καλλιτέχνης, ονειροπόλα, οραματίστρια, αν δεν γράφω, αν δεν τραγουδαώ τότε... είμαι ένα τίποτα!!!"

(28/7/2024)

~Μάρω Jackson~