Fairy Tails

1. Sneeuwwitje

Het was een mooie zomerdag toen Sneeuwwitje over de heide wandelde, zo ongeveer halfweg augustus. Het meisje genoot van de warmte die de zon gaf. het was nog vroeg, maar toch al lekker warm. De vogels waren al volop aan het fluiten en de bijtjes zoemden om haar heen, ijverig op zoek naar nectar in de vele paarse bloemen die er stonden. Heel de natuur kwam zachtjes aan tot leven, en hoe vaak Sneeuwwitje dit al had meegemaakt, ze bleef het bijzonder vinden. Ze hield gewoon erg veel van de heide en zijn schitterende natuur. De heide was namelijk een erg speciale plek. Er groeiden amper tot geen bomen, en het was er zo droog dat enkel de speciale heideplantjes met hun prachtige paarse bloemen er konden overleven. En toch barstte die plek van ander leven, zoals bijen, konijntjes... Sneeuwwitje wandelde er erg graag. Ze ging er vaak voor haar plezier heen, meestal 's avonds, als de school uit was. Ze had dan nog geen zin om al naar huis te gaan en huiswerk te maken, dus kuierde ze maar wat over deze prachtige heide. Na een hectische schooldag was het de ideale manier om terug tot rust te komen. En zo kon ze ook even de niet zo aangename sfeer die thuis hing vergeten (maar daarover later meer).

Sneeuwwitje was graag buiten. Ze deed het zo vaak ze maar kon. 's Morgens sliep ze meestal te lang uit om dat te doen, want ze hield echt van uitslapen. Zonder dat uitslapen kon ze echt chagrijnig zijn. Daarom vond ze het ook niet zo fijn om naar school te gaan. Ze geraakte zo vroeg meestal niet uit haar bed, wat zonder twijfel mede veroorzaakt werd door het feit dat ze 's avonds nogal laat naar bed ging. Maar ze moest toegeven, de schemering van de ochtend had ook zo zijn charmes. Het was de perfecte moment om speciale dingen te zien, dingen die je anders niet zo vaak zag, zoals konijntjes en herten, echte schemerdieren. De tinten van de zon waren helderder 's ochtends, en haar stralen waren warmer. Sneeuwwitjes hele dag zou daar al dit moois perfect geweest zijn, ware het niet dat ze naar haar grootvader moest.

Normaal zijn kinderen doodgelukkig als ze naar hun grootouders mogen. Sneeuwwitje was dat niet. Haar grootvader zelf was zo erg nog niet. Nu ja, hij had zo zijn momenten... De wandeling ernaar toe was dat wel. En dan denk je nu waarschijnlijk: waarom neemt ze dan niet de fiets, of een ander vervoermiddel waar je geen rijbewijs voor nodig hebt (want Sneeuwwitje is nog minderjarig)? Dan gaat het sneller, je voeten doen minder pijn... Of waarom brachten haar ouders haar er niet heen?

Helaas, helaas... Dat was allemaal niet mogelijk, en dit is waarom niet: haar vader was 2 dagen geleden na zijn werk nog even naar zijn stamkroeg geweest. Dat is op zich zo vreemd nog niet, dat deed hij wel vaker. Wat stoer doen met collega's, de ene pint na de andere leeg drinken, het hoorde er allemaal bij. Na een paar uur in de kroeg met zijn maten was hij natuurlijk zo dronken als een gemarineerd konijn. En dat is een probleem als je nog terug naar huis moet met de auto. Hij ging namelijk altijd met de auto naar het café. Kwestie van indruk te maken. Hij zou evengoed te voet kunnen gaan, want zo ver woonden ze niet van de dorpskern. Maar daar kwam nog eens bij dat hij net een spiksplinternieuwe auto had gekocht, een Mercedes uit de nieuwe A-klasse, en daar was hij super trots op. Die avond moest hij dus zeker met de auto naar zijn stamkroeg, om op te scheppen tegen zijn collega's over zijn superchique spiksplinternieuwe wagentje. Allemaal goed en wel, maar als je dan nog na 15 pinten met de auto naar huis wilt rijden...

Je kan je vast al wel wat mogelijke scenario's voorstellen die gebeurd zouden kunnen zijn. En inderdaad, Sneeuwwitjes vader knalde keihard met zijn nieuwe auto tegen een boom. Het zag er niet goed uit voor de auto, hij was onherstelbaar beschadigd. Dat zou een nieuwe worden, terwijl deze zelf nog maar 2 weken oud was. Helaas had Sneeuwwitjes familie daar momenteel het geld niet voor. Zeker niet nu vader ook nog eens in het ziekenhuis lag. Ook voor hem zag het er niet goed uit: gebroken neus, arm en been, zeven ribben gekneusd, hersenschudding... Het was niet om mee te lachen, maar hij leefde tenminste nog. Nu ja, toch zeker tot hij de rekening van zijn ziekenhuisverblijf zou krijgen... Het zou een serieuze revalidatie worden, waar nog veel geld voor nodig zou zijn.