amigdalam* (benim amigdalam)acele et ve kurtar beni, acele et ve kurtar beni
Eve girmemiz ile bizi ilk karşılayan şık bir ayna ve dolaplardı ayakkabılarımızı soyup, daha doğrusu yoongi'nin yardımıyla soymuştum çünkü eğilmekte zorlanıyordum , elimden tutup yönlendirmesi ile üst kata çıkmıştık. Bizi bir güzel çocuk odası karşılamıştı gözlerimi belerterek etrafa bakıyor şaşkın nidalarımı gizlemiyordum. Bu kadar kısa sürede nasıl hazırladığını bilmiyorum ama çok güzel yapmıştı. Zürafa oyuncağı, kitaplar, renk uyumu hepsi güzel olmuştu.
Yoongiye dönüp sımsıkı sarıldım. Boynuna gömülüp teşekkürlerimi sunuyordum. "sevgilim, senden habersiz yaptım eğer ki beğenmediğin şeyler olursa değiştiririz" bu durumda bile hala beni düşünmesi gururumu okşuyordu. Kafamı boynundan kaldırıp gözlerine baktım ışıl ışıl parlayan gözlerine, ne diye bilirdim ki bizi düşünüp bu kadar zorluğa rağmen her şeyi yapmıştı.
"hayır aşkım çok güzel olmuş. Hangi ara bu kadar yapabildin" vakit kaybetmeden ellerimden geri tutup sakin adımlarla arkasında çekiştiriyordu.
"çocuklar olmasa bu kadarına yetişemedim. Eski evdeki her şeyi bugün buraya getirdim eksik olursa söylersin" doğrusu çocuklara bir teşekkür borçluydum.
Sıkı programlarına rağmen bize zaman yaratmışlardı. Son zamanlarda olan yoğunlukları fazlaydı MMA hazırlanmak onları zorluyordu. öyle ki yoongi eve geldiğinde benimle ilgilenmek istese bile uyuya kalıyordu, kıyamam sevgilime. Ellerimden tuttuğu gibi odanın karşısına getirmişti. Odaya girdiğimizde şaşkındım oda oldukça şık ve güzeldi, hemen kendimi yatağa atmıştım ayakta durmaktan belim ağrıyordu.
Yoongi'nin zevklerine neden bu kadar güvendiğimi tekrardan anlıyorum odamızı da çok güzel dizayn etmişti.